Eindelijk weer wifi gevonden!

Vrijdag 9 mei

Heerlijk geslapen, dan aan een vorstelijk Duits ontbijt. Alles weer op en aan de fiets! Het is somber weer. Regenwolken en een stevige wind. We maken ons op voor een barre tocht. Het is flink koud. We trappen, desondanks, vrolijk verder langs de Rur. Op onverhard. Dat beginnen we toch te voelen. De banden zuigen vast op de weg. En we hebben er allebei 4! In Düren zijn we toe aan koffie. Niet echt iets te zien wat op lekker zitten en bijkomen lijkt. We besluiten koffie met koek te nemen voor 2 euro aan een kraampje. Heerlijk spul. We drukken ons tegen een muurtje om zo veel als mogelijk uit de wind te blijven. Lukt net aan.
Een mevrouw spreekt ons aan. We worden getrakteerd op een verhaal van keuzes maken, leven en je niet laten belemmeren door......wat dan ook! Zij is trots op ons! Wij zelf ook!
Weer op weg. We verlaten langzaam de Rur en slingeren door korenvelden en koolzaad. We geloven het bijna niet, maar de wind hebben we 75% van de tijd in de rug! Heerlijk! Soms knoeren we met 28 kilometer per uur over een landweggetje (ook een beetje naar beneden).
We hebben ook al een paar aardige klimmetjes gehad! Bij schloss Burgau gaan we over 350 meter maar liefst 9% omhoog! Niet te doen, maar we komen boven! Tussen Zulpich en Euskirchen doen we 'even' 11 procent in 100 meter!
Bij Euskirchen worden we het zat. In het boekje staan geen kampeermogelijkheden in de buurt. Dus wordt het, helaas, weer een hotel. Deze keer in Kleinbullesheim. We worden niet echt warm welkom geheten, maar blijven toch! Een Kroatische eigenaar. Komt vast goed!
360 kilometer op de teller!

Zaterdag 10 mei.

Iets meer tijd nodig om op de fiets te komen. Als we afrekenen komen we tot de ontdekking dat we het avondeten en biertjes niet afrekenen. Gauw weg! Slecht hè!
Wij denken....had je ons maar iets vriendelijker moeten ontvangen.
Het is droog, maar daar is ook alles mee gezegd. We zitten gauw weer op de route en het gaat redelijk voorspoedig. In het boekje staat net voor het spoor een restaurant op het menu! We gaan hier koffie drinken. Taartje erbij....uiteraard. Samen met een vrouw op leeftijd hebben we een gezellig gesprek. Zij is met haar 'Mercedes' en komt hier elke dag naar toe. Wij gaan naar Rome, vertellen wij en haar oogjes gaan glimmen. Ze eet soep en sperziebonen met saus. Zij zegt: "ik ben 92 jaar en doe dit elke dag!" Wij stom verbaasd en vragen naar een goeie tip om ook zo oud te worden. Veel naar buiten en onder de mensen blijven! Dat lukte ons vandaag niet echt. In de ochtend komt ons een fietser achterop, die ook naar Rome onderweg is. Vreemd! We doen sociaal gewenst, maar hebben er heel geen zin in. Kennelijk is het met z'n tweeën meer dan genoeg 'onder de mensen'. Voor nu dan! We schudden de man af. Niet achter ons, maar voor ons. Wij laten Sita lekker lopen en dan ga je niet zo hard. Man pas weer gezien op de camping in Remagen.
Ik heb nog geprobeerd een filmpje te maken van een vrolijk mee wandelende Sita. Aardig gelukt, al zeg ik het zelf.
Na de koffie begint het toch te regenen, regenbroeken aan en de kap over de kar van Sita. Horen we het jammeren ook minder. (ze vindt het nog steeds niks, al gaat het al wel wat beter).
Tjonge, jonge, behalve regen gaat ook de weg nog flink omhoog. Eerst een lekkere afdaling, dan scherp naar links en strak omhoog. 5 tot 7%! Echt niet te doen! Lopen, dus! Dat schiet echt niet op, maar dat was af en toe wel nodig. Ik (Yvonne) had niet echt haar klim benen aan! In de stromende regen zoeken we een bankje onder de bomen. Eten een banaan en een stapel koekjes (Irene neemt alles mee wat bij de koffie geserveerd wordt). Dat komt zo hier en daar heel goed uit!
Na een lastige tocht omhoog, komt er ook een moment van dalen. 2.2 kilometer gaan we steil naar beneden richting de Rijn! Lijkt lekker, maar met dat natte wegdek en die haarspeldbochten, zaten wij niet ontspannen op de fiets. Niks zeggen, dan komt het goed. Beneden komt de ontlading.......de Rijn! We hebben het gehaald! Dan nog een klein stukje langs het water naar Remagen. Daar op een terras (zeik nat) aan de thee en het plan voor vandaag en morgen gemaakt. We wilden eigenlijk vanaf hier met de boot naar Bingen. Helaas, dat gaat niet! Eerst moeten we naar Koblenz, daar kunnen we (ook met de hond) op de boot. Daar kijken we naar uit!
Op de camping (de Goldene Meile) tent opgezet en naar het restaurant voor een heerlijke schnitzel en een biertje, natuurlijk! We raken aan de praat met de medereiziger van deze ochtend en nog een fanatiekeling die vanaf Sicilië komt. Hoop informatie gedeeld. Althans wij hadden niet zoveel tips voor hen, zij meer voor ons. Toch nog even broodjes besteld bij de bakker, die ook in het restaurant zit te eten. Morgen zondag, dus dan zal alles onderweg wel dicht zijn.
Geen zin om te douchen......al schoon genoeg geregend!
Ook hier geen internet en alweer contant afrekenen. Pinnen is in Duitsland nog niet doorgedrongen.
402 kilometer op de teller.

Zondag 11 mei.

Een behoorlijk kletsnatte tent opgevouwen. We zijn vroeg wakker en Irene is helemaal in orde! Hoera! We zetten een bakkie thee. Toch lekker zo'n gasstel! We eten een boterhammetje met kaas. Die van 2 dagen terug, want de bakker is pas om 8 uur wakker! Inpakken gaat steeds beter. Zelfs de fietspomp gaat op tijd in de bagage kar.
De fanatiekeling van gisteravond is als eerste weg. Hij gaat vandaag in een ruk door naar Roermond! Gekkenwerk volgens ons.
Broodjes opgehaald, in de tas, we gaan op weg. Nog niet zo vroeg onderweg geweest.
Voor een goeie kop koffie lukt het maar niet om een beetje door te trappen. Dat blijkt simpel op te lossen. Na anderhalf uur komen we in een gezellig dorp en daar gaan we ergens een hotel binnen. Denk niet dat we er op gekleed waren, want wij werden wat minzaam bekeken. Maakt ons niks uit.
Ergens onderweg stoppen we om de broodjes op te eten. Met niks erop ook heel lekker. Dan nog weer eens een stop voor een bak koffie. Eigenlijk hadden we onszelf een boottocht beloofd vandaag, maar dat is niet gelukt. Misschien dat we daarom zoveel stops nodig hebben. Na een betere kop koffie dan de eerste en een echt Moederdag gebak gaan we weer op weg. Tenminste dat dachten we. De bagagekar heeft een lekke band. Shit, daar hebben we geen zin in! Zit gewoon een punaise in! Irene heeft in Schoonhoven een spuitbus gekocht. Die gaan we uitproberen. We spuiten de band ermee vol, tenminste dat denken we. Uit het gaatje komt een beetje schuim. Geen idee of dat een goed teken is. We pompen de band op! Natuurlijk, juist vandaag had ik de pomp ver weg gestopt! De band blijft op spanning! Jippie! Dan gaan we toch op pad richting Koblenz. In het park laten we Sita lekker lopen. De plaatselijke honden worden uitgebreid begroet, geen grommetje gehoord. 3 keer onderweg moeten we schuilen voor een enorme bui! 1 keer onder een boom tegen een stenen muurtje. Een keer in een bushokje in Koblenz. De laatste keer zitten we onder het afdak van de camping! Pfffff net gehaald. We staan in Brey. De tent opzetten gaat tussen de buien door. Geen enkele buur is thuis, dus we maken gebruik van het perfect in elkaar geknutselde afdak bij een stacaravan. Gelukt! We staan pal langs de Rijn met uitzicht op een prachtig kasteel boven op de berg aan de overkant! Kan niet beter........op het weer na, dan!
456 kilometer op de teller.

Maandag 12 mei

We hadden om half 9 een ontbijt besteld in de 'kantine' van de camping. Net op tijd hebben we alles weer ingepakt. Was weer koud vannacht, dus we hopen op een lekkere bak koffie. Even geduld! De uitbaatster heeft zich verslapen en wordt wakker gebeld. Daarna komt het, met hulp, helemaal goed. We springen op de fiets zo rond 10 uur richting Boppard. We gaan hier proberen de boot te nemen naar Bingen.
De koude nachten, natte tent en kleding beginnen hun tol te eisen. Het weer is niet veranderd, helaas! We trappen flink tegen de wind in. Zoals ieder dag valt het opstarten van de interne motor niet mee. Na 3 kwartier rijden we Boppard binnen. En......zien de boot net vertrekken. Gloeiende, gloeiende.....we rijden door, het centrum in. Bij de kaartverkoop van de KD (Koln-Dusseldorf) informeren we. " je kan gelijk mee, hij komt eraan!" Achter ons horen we een scheepshoorn! Wat een mooi geluid! Kaartjes gekocht! Fietsen aan boord gesleept. 5 minuten later varen we weg. Nu zitten we aan een tafeltje voor twee aan het raam tussen de Japanners! Niks verandert, die gasten. Continue gaat de deur open, loopt een Japannertje naar buiten en wordt er een foto gemaakt. Zijn allemaal in een roeiboot geboren (zou mijn moeder zeggen), deur dichtdoen is heel moeilijk!
De Japanners stappen uit in St. Goar en wij cruisen verder naar Bingen. Als we bijna zover zijn, nemen we nog een soepje. Dan gaan we naar onze fietsen. Leggen een personeelslid uit wat voor hondenkar we hebben en gaan van boord. Een ouder echtpaar draait zich om en vraagt waar de reis naar toe gaat. Als wij zeggen naar Rome.....alleen niet direct vandaag! Vallen een paar monden open. We leggen het een en ander uit en als we verder rijden horen wij achter ons een diep zucht: "Wow, fantastisch"
We peddelen voor de wind de stad uit. Laten Sita plassen. Helaas wil ze niet meer terug in de kar! Het moet, geen discussie!
Voor de wind hebben we de camping binnen een half uur gevonden. De zon schijnt, tentje opgezet en hop naar het dorp. Eigenlijk voor boodschappen. We komen geen supermarkt tegen, maar wel een wijnproeverij! We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar. Een van de 8 kinderen, die de wijn boerderij van pa heeft overgenomen. We proeven van alles en nog wat. Heerlijk stukje kaas erbij. Gezellig gesprek met de wijnboer. Die blijkt regelmatig in Nederland met vakantie te gaan. Een flinke bui komt voorbij. We mogen best in het proeflokaal blijven. Geen probleem. Het wordt toch weer droog en dan breekt ook de zon weer door.
Na de bestelling en onze adresgegevens te hebben doorgegeven, nodigen we deze gastvrije wijnboer met zijn gezin uit om ons te bellen als ze in de buurt van Rotterdam zijn. Laten we hen de stad zien. Veel te druk! Zegt de boer.Wijnboer E.Michel in Bingen! Niet vergeten! Via internet bestellen kan ook. Als het veel is, dan geeft hij de wijn mee aan een Nederlandse schipper. Die heeft hem ook gevonden en neemt soms een bestelling mee. Terug op de camping is de tent alweer droog. Komt er een vrouw bepakt en bezakt de camping oprijden. Fietsers bij elkaar? Roept ze vrolijk. Of willen jullie dat liever niet. Ja, hoor prima. We raken al een beetje gewend aan mede fietsers, die een praatje komen maken. Deze jonge dame is een gepensioneerde buschauffeur en is 'even' met de fiets naar haar zoon in Basel geweest. Heen en nu op de terugweg! Stoer!In de plaatselijke kantine eten we wat. Hebben moeite met het leegmaken van de borden. Niet veel gefietst, dat merk je!
509 kilometer op de teller! Met dank aan de KD!

Dinsdag 13 mei

We zijn weer vroeg op. Even met de hond lopen richting bakker in het dorp. Daar drinken we koffie, eten er een croissant bij en kopen brood voor onderweg. Terug naar de camping duikt Irene de tent in om overal het lucht uit te knijpen. We zetten thee om warm te blijven. De zon schijnt al wel (eindelijk!) maar het is nog aardig fris. Alles ingepakt, de buurvrouw goede reis gewenst en ook wij gaan op pad. Het is dan 09:00 uur. We willen Sita niet laten lopen vandaag, maar kilometers maken. Eens kijken of zo'n rustdag geholpen heeft. De ochtend begint lekker. We zitten even op het verkeerde pad langs de Rijn. Meer voor mountainbikers en wij hebben toch echt 4 wielen! Dan komt er een graspad omhoog. We stoppen even en ik ga kijken of het een goed idee oplevert. Na 5 meter komt het uit op de officiële rheinradweg! Top! We sjouwen de fietsen omhoog en gaan over het asfalt verder. Geen idee wat er dan mis is gegaan (of anders dan verwacht) maar het heeft geen zin om daar aandacht aan te besteden. Windje in de rug, zonnetje op de patser, jammerend hondje in de kar.......wat kan ons gebeuren. We rijden richting Nierstein. Kan waarschijnlijk ook langs de Rijn, maar Reitsma's route geeft anders aan. We gaan door het glooiende landschap. Werkelijk prachtig! We worden begeleid door buizerds, wouwen, koekoeken en allerlei ander klein spul. Geweldig. Het weer blijft, voorlopig, goed. Zo was het bedoeld, zeggen we tegen elkaar. Vandaag zullen we veel plaatjes tegen komen, die zomaar een mooie puzzel van 1000 stukjes kunnen worden
Hier en daar worden we getrakteerd op een flinke klim. Zelfs een van 10 %. Halverwege moeten we dan toch afstappen. Als de zon schijnt is alles leuk. Vlakbij Nierstein wordt de routebeschrijving een beetje rommelig. We eindigen dan ook op een heuvel met wijnranken en het ziet er niet naar uit, dat dit zo hoort. We vragen het aan de boer, die net zijn trekker afstapt. In onvervalst dialect wordt ons de juiste route gewezen! Zie je die boom? Ja. Daar naar rechts. Zie je die loods met dat rooie dak? Yep! Daar moet je.......dat verstonden we even niet. We beginnen met het fietsen naar de boom, maar moeten al gauw afstappen. Blubber en kuilen in de weg. Geen doen! We wandelen naar de boom, gaan er rechts af en kunnen dan weer fietsen. Even later gaan we links waar we rechts hadden moeten gaan. Goed dat het soms mis gaat, want nu worden getrakteerd op een bijzonder schouwspel: een koppeltje wouwen verjaagt een buizerd. Ruzie in de lucht.
We komen uiteindelijk op de goede weg naar Nierstein. Tijd voor een verkwikkende cola light met een doosje verse aardbeien (bij de buren gekocht). We gaan, overdekt, op het terras zitten. Inmiddels weten we, dat het koud is als je enigszins bezweet gaat zitten, dus zoeken we een plekje uit de wind. De overkapping is geen luxe. Er barst direct een enorme bui los. Zitten wij even goed! Als het droog is, gaan we weer verder. Na 100 meter toch maar de regenbroeken aan. Blijkt toch nog een beetje te regenen en het is ook een stuk kouder. We hadden het plan om Worms te halen, vandaag. Dat plan stellen we nu bij. Moet wel leuk blijven. Met windje mee, weer een lekker zonnetje zoeken we de route weer op. Het nieuwe doel is: Mettenheim! Daar is een blokhut speciaal voor fietsers bij een wijnboer op het erf. We proberen onderweg te bellen, maar ik doe waarschijnlijk iets niet goed, want een vriendelijke stem zegt, dat er geen verbinding gemaakt kan worden. Dan maar op de gok. We komen nog 2 fietsers tegen, die dezelfde kant op gaan (dat klopt niet, volgens mij, maar goed, het was wel zo) ook zij hadden het over deze plek. Shit, dachten wij.....ze zullen ons toch niet voor zijn?
In Günterblum gaan we naar de plaatselijke Aldi. Ernstige behoefte aan bananen en andere energiebronnen. In het zonnetje eten we ieder 2 bananen en drinken we een behoorlijk ranzig energie drankje. Dat de jeugd dat lekker vindt, is ons een raadsel. Maar wij kunnen er wel op verder, dat zal het zijn! We komen aan in Mettenheim. Was nog even zoeken, maar we hebben het gevonden.....en niet onbelangrijk: we zijn de eerste vandaag! Het huisje wordt voor ons opengemaakt. Huiskamertje, slaapkamertje, douche, terras in de zon. Het kan niet op! Dan wordt de koelkast nog gevuld met witte wijn, kaasje, worstje, beetje brood (krakeling met zout) om af te bakken en een eitje en melk voor morgenochtend. Service! Als je ooit in de buurt bent, onthou dan Weingut Weissbach in Mettenheim. Een aanrader!
Wij nemen er een in de zon op het terras!
583 Kilometer op de teller.

Woensdag 14 mei.

Na een lekker ontbijtje vertrekken we van deze heerlijke plek. Zeggen de vrouw des huizes gedag en zitten direct weer op de juiste route. De zon schijnt, de wind in de rug! Voor het eerst op deze tocht kan ik beginnen zonder regenjas. De temperatuur is zo vroeg, 09:30 uur, alheerlijk. Wat kan een mens daar blij van worden. Er was voorspeld dat het pas donderdag mooi zou worden en wij hebben het nu al! We gaan vandaag proberen om Speyer te halen. Of eigenlijk net daar voorbij, omdat daar een mooie camping is. Irene heeft, ondanks het lekkere weer, niet haar dag. De benen willen niet! Geeft niks we kunnen het plan ieder moment bijstellen. Als het tijd is voor koffie gaan we op zoek! Bij een soort verenigingsgebouw staat een welkomsbordje, klinkt er muziek en ziet het terras er aanlokkelijk uit. De fietsen geparkeerd, dat valt nog steeds niet mee met al die spullen erop en eraan, en lekker zitten op een stoeltje in de zon. Komt er een man aanlopen, logisch, die komt de bestelling opnemen. Helaas! Hij verteld ons doodleuk, dat ze dicht zijn!
Niemand, die dit leest, kan zich voorstellen hoe groot onze teleurstelling was. Hond weer in de kar, waardevolle spullen weer in het tasje, fietsen in zijn achteruit (moet je dan links of rechts sturen?) en weer op weg.
Opstarten is iedere keer weer lastig, maar deze keer........ Maar we klagen niet, kijken elkaar aan, zuchten eens wat en gaan op weg naar een volgend dorp. Daar staat gelukkig midden in het dorp een prachtige bakkerszaak. Hoe snel een mens alles kan vergeten met een sloot koffie voor haar neus met een links gedraaid puddingbroodje erbij en haar patser in de zon.
We peddelen weer verder. Zo hier en daar een bruggetje over een snelweg, maar meestal vlak en met de wind mee. De zon laat ons de hele dag niet in de steek.
Even iets drinken en bidons bij vullen. Een leuke tent torent boven de dijk uit. Lekker terras. We lopen er op en komen een bord tegen, waarop staat, dat zij dicht gaan ivm een plotseling overlijden. Of wij het bord gezien hebben? Tuurlijk. Maar we mogen nog even iets drinken als we zelf de stoelen en de glazen terug zetten. De moeder van deze jongedame is overleden. Manmoedig staat ze ons te woord. Wij wensen haar veel sterkte!
Dan komen we in de buurt van Speyer! Het ziet er naar uit dat er een omleiding is! Wij hebben daar geen zin in. Even overleggen. Er komt een man naar ons toe, die vraagt of hij ons kan helpen. Dat kan. Hij rijdt voor ons uit, alle omleidingsbordjes negerend. Wij vragen ons af of het wel goed komt. We komen aan bij de oorzaak van de omleiding. Een stukje opgebroken weg. We steken deze 5 meter lopend over en krijgen nog uitgebreid uitleg over hoe we verder moeten. Niet alles is te verstaan, maar dat we de Dom rechts moeten houden is wel duidelijk en dan over de brug. We bedanken de man en hij gaat weer terug. Vanuit het boekje weten we, dat die brug echt "een ding" is. Irene moet echt eerst eten, anders komen we niet omhoog.
In Speyer zien we een leuk restaurant. Afstappen.......en de hele parkeer riedel weer opnieuw. Gaat het restaurant pas over een uur open. Irene kan echt niet verder. Gelukkig hebben we onderweg een Lidl aangedaan. Dus wordt een muurtje in de zon opgezocht. Na 4 boterhammen met mayonaise (?) wat repen en water gaat het weer.
De brug komt in zicht, het boekje heeft niks te veel gezegd. Zonder afstappen, maar met veel gehijg en gepuf komen we boven. Nog 3 dorpen en dan komt er een camping in zicht. In het derde dorp, Reilingen, willen we eerst eten, voordat we de tent gaan opzetten. Geen zin in pizza of iets dergelijks, vandaag. Ha! Daar aan het einde! Een leuk uitziend restaurant met een asperge bord buiten. Daar hebben we zin in. Geleerd van vandaag, dus ik ga eerst vragen of we naar binnen mogen met hond. Ziet er sjiek uit binnen. Wit damast op tafel! Voel mij niet echt gekleed voor deze gelegenheid! Maar het mag! We mogen aan de stamtafel in een afgescheiden deel zitten! Prima! Overmoedig en omdat we nog maar een klein stukkie te fietsen hebben, bestellen we een biertje. Laat dat tje maar weg hier in Duitsland. Dat zouden we toch moeten weten! We eten heerlijke asperges met aardappelen en boterjus. De ogen vallen bijna dicht, maar genieten.
Kop koffie om er weer de moed in te krijgen en daar gaan we voor de laatste anderhalve kilometer. Om 20:30 uur komen we bij de camping St. Leon sur Rot aan. Plaats genoeg, alleen mag de hond er niet in! Fijn! En nu? Nou, zegt de man vanachter zijn loket, daar helemaal achter op het parkeerterrein bij die gele paal daar kun je wel een nachtje kamperen. Zolang ik hier zit kun je nog douchen (21:00) en ik zal het tegen mijn collega morgenochtend zeggen, dan kun je dan ook nog gebruik maken van de douches. Moet niet gekker worden, gaan we op onze ouwe dag nog wild kamperen ook! Nou ja, verder of terug is geen optie, dus hup opzetten die hap. Sita is helemaal stuk! Als ze zou kunnen praten zou ze zeggen: schiet eens op! Ik wil naar bed!. Zodra haar bak binnen staat, zeurt ze net zolang totdat wij haar losmaken. Dan schiet ze de tent in. Zonder boterham naar bed. Normaal gesproken ondenkbaar.
670 Kilometer op de teller

Donderdag 15 mei.

Best 'wild' geslapen! We duiken om de beurt, illegaal maar met toestemming, onder de douche! Heerlijk warm en goed voor het stramme lijf. Het weer is minder dan gisteren. Veel wind en gevoelsmatig 10 graden kouder! Jammer, we begonnen al een beetje aan de zon te wennen.
We hebben besloten om vandaag maar een klein stukje te gaan. We maken dan deze etappe 9 af, zodat we morgen met een nieuwe kunnen beginnen. Tja, je kan maar een reden hebben om even niet zoveel te moeten fietsen! Pas om 10:30 uur zijn we op weg. Als je eenmaal besluit dat je rustig aan doet, gaat het ook niet meer vlot. We rijden door een prachtig bos richting Bruchsal. Daar staat een camping, die we als opstap gaan gebruiken voor etappe 10. Die, volgens het boekje, ons gaat testen! We naderen het Zwarte Woud.
Onderweg drinken we nog koffie, tijd zat! We zitten tegenover een soort vogel dierentuintje. Verschillende ooievaar paren, sommige met jong, bevolken de nesten. Dan op zoek naar de camping, nog 6 kilometer. Natuurlijk met een mooie klim erin. Ik zei al, morgen begint het echte werk!
Om 14:00 uur op de camping. Mittagsruhe! We eten wat bij de picknicktafel en gaan dan toch de tent op zetten. Rond 16:00 komt er een grote hond van de eigenaar over het terrein scheuren. Sita vindt hem niet echt jofel, maar .......zij heeft het hier niet voor het zeggen. We mogen blijven en om 17:00 melden we ons weer om in te schrijven. Wie weet hebben ze hier internet. Tot nog toe bleek dat niet mogelijk te zijn.
Als alles uitgepakt is, mis ik mijn slippers. Staan vast nog te drogen op de vorige camping. Dan maar een keertje terug naar de Zwaluwhoeve!