Warm!
Door: Yvonne en Irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
12 Juni 2014 | Italië, Narni Scalo
Dinsdag 10 juni.
Heerlijk, even een dag rondkonten! Wasje doen, hondenkar nakijken, en lekker op het gemak ontbijten in de bar. Het is enorm warm. De was is dan ook snel droog! We nemen om 12:00 uur de bus naar Assisi. Slim, hè! Op het heetst van de dag! Zodra we bij het busstation staan, duiken we onder de luifel van een kroeg. Daar gaan we eerst even wat drinken, rondkijken en plan maken. Ook Sita wil wel graag in de schaduw zitten. We willen wel graag de basiliek van Franciscus zien en we zoeken naar de kortste route. Zodra we die gevonden hebben, gaan we op pad. Om de beurt gaan we de de kerk in. Best mooi, groot, maar om nou te zeggen....tjonge jonge.....nou nee. Beneden is de steen waar hij op gestorven is, of hij ligt daar. Dat weten we niet meer precies. Interessant om te zien hoe hij aanbeden wordt. We kunnen een kaarsje kopen, maar aansteken mag niet. De kaars moet je dan in het bakje ernaast leggen. Ik vermoed dat als dat bakje vol is, de kaarsen weer verhuizen naar de andere kant. Dat doen we dus niet. Kom nou, zouden onze moeders zeggen: geldklopperij! Dan gaan we nog wat straatjes door. Mooie stad. Dan gaan we terug naar het terras bij de bushalte. We willen het busje van 16:00 uur terug nemen. We nemen een Spritz Aperol. Een heerlijk drankje op advies van Carlo. Grappig is, dat je er dan iets te eten bij krijgt. Meestal een bakje chips, maar nu zijn het patatjes! Er zijn meer gegadigden voor de bus dan plek. Het stel dat vanmorgen voor ons moest wijken, staan nu strak vooraan. Kennelijk zijn zij het nog niet vergeten! Wij zoeken de schaduw op en wachten tot het busje ook ons komt halen. De tent staat heerlijk in de schaduw. De buren zijn allemaal ververst. Het is hier een komen en gaan van allerlei soorten campers, caravans en Rome fietsers. Bij de receptie staan ook ineens het koppel uit Katwijk. Die hadden we al eerder getroffen in......weet niet meer hoe het heet. Zij waren stomverbaasd en blij verrast om ons te zien. Hadden zich zorgen over ons gemaakt, omdat de route zo zwaar was. Zij zegt: ik ben ergens bijna jankend naar boven gekomen! Wij dachten, hoe gaan die meiden dat doen met die karretjes. Geen zorg, wij hebben voor de 'lichte' route gekozen. Er wordt goedkeurend geknikt: goeie keus!
In het restaurant bij de camping gaan we lekker zitten eten. Schuin tegen over ons zitten 2 Nederlandse mannen. Ook onderweg naar Rome, vangen wij op. Als zij klaar zijn met eten, komen ze even bij onze tafel kletsen. Blijken zwagers te zijn, die met 2 zussen zijn getrouwd. De dames kozen voor een rondje Nederland, zij voor Rome. Waren er al eerder aan begonnen, maar toen overstroomde de rivieren. Nu hebben ze de draad weer opgepakt bij Tübingen. Of wij dachten, dat het ook iets voor hun vrouwen kon zijn. Nou, zeiden wij, als ze het zelf niet willen. Overhalen lijkt ons geen goed idee. Klimmen vonden ze niet fijn en afdalen eng. Niet aan beginnen, is ons advies! We wisselen nog wat slaapervaringen uit: camping met muggen of een met een vijver vol kikkers! Grappig hè, dat niet alleen onderweg zijn leuk is, maar ook waar je komt te slapen! Als de beide heren vertrokken zijn, komt er een mevrouw naar ons toe. Ik had haar nog niet gezien, maar ook zij wil nog even weten hoe wij dit allemaal doen: met hond en zo!
Dan rekenen we af en zoeken de tent op. We willen morgen vroeg vertrekken om zoveel mogelijk hitte te vermijden.
In de tent is het bloedheet en vanuit alle kanten is er geluid van caravandeuren, kastjes en stemmen. We doen voorlopig geen oog dicht!
Woensdag 11 juni
Ruim voor zessen zijn we wakker. We gaan inpakken. Hebben de neiging om ook zoveel herrie te maken, maar doen het toch niet! Als we alles hebben gepakt, stapt de buurman uit zijn 'woonhuis'. Kom jullie uitzwaaien, zegt hij. En: zo, dus dat hebben jullie nu al zo'n 40 keer gedaan. Yep, zeggen wij! Respect! We gaan naar de uitgang, nemen daar nog een kop koffie en een croissant en fietsen weg. Het klimmen begint al gauw! Valt niet mee, ook niet na een rustdag! We zijn koud op weg als mijn versnelling het niet helemaal goed doet. De ketting loopt vast! Stoppen! De tassen en kar ontkoppelen en Irene verhelpt het euvel! Hup, weer op weg. We rijden over een redelijk vlakke weg, maar zien voor ons al weer een deel van de Appenijnen opdoemen. Mooi gezicht! We moeten nog klimmen, dat wel. In Bevagna besluiten we koffie te drinken. In een smal straatje is een goede plek. We parkeren de fietsen en gaan lekker zitten. Een Nederlands stel komt naar boven. We kletsen wat en gaan na de koffie naar onze fietsen. Het bandje van de kar van Sita staat leeg! Tjemig, alweer materiaalpech! Met de 'schuimspuit' die we al eerder gebruikte, proberen we het euvel te verhelpen. Als we denken dat dat gelukt is, lopen we de stad uit. Mooie stad, trouwens. We hebben niet het idee dat het helemaal gelukt is, dus halen we het bandje er weer af. Dat gaat gelukkig makkelijk! Als we even staan te kijken en te overleggen, komt er een groep wielrenners uit Duitsland het plein op gescheurd! Zij spreken ons aan en overleggen samen wat te doen met ons bandje. Een van hen zegt, dat het beter gaat als je hem sneller kunt oppompen. Een benzinepomp is volgens hem de oplossing. Aha, wij hebben een heuse fietspomp bij ons. Een ding, dat tot nu toe gebruikt werd om voor een vakindeling in de kar te zorgen! Ik haal dat ding tevoorschijn en Irene pompt het bandje op! Helemaal goed! Handen wassen en weer verder. 2x materiaalpech op een dag.....moet genoeg zijn, toch?
We gaan weer op weg. Het boekje voorspelt niet veel goeds. Stijgen, stijgen en nog eens stijgen! En, zoals we al eerder vertelden, vals plat is bij ons toch echt gewoon 4 of 5 %. Net voordat we Bastardo inrijden is het genoeg. Tijd voor siësta. We hebben even eerder al inkopen gedaan, dus als er schaduw is, is het genoeg. Voor een supermarkt staat een grote kastanjeboom. Een grasveldje eromheen, helemaal goed voor ons. We stoppen en blijven daar tot 15:30 uur. Dan gaat de winkel open en hopen we nog om een fles fris water en een yoghurtje te kunnen kopen. Helaas, het is woensdag......er gaat niks meer open. We hebben gelukkig genoeg gegeten en gaan op weg. Het is bloedheet: 40 graden zegt een electronisch bord! We stoppen voor een kop koffie en plas en hopen dan dat het koeler of op zijn minst vlakker wordt. Geen van beiden! Na een 3-tal bochten geeft het lijf het op. Ik sta bijna te janken op de weg. Het is klaar! Al de hele dag kan ik mijn warmte niet goed kwijt. Geen idee hoe dat komt, maar het is zo! Irene wijst naar links. Zullen we daar gaan slapen? Ik zie niks anders dan een zwembad met ligbedden......kijk maar. Als Irene aanbelt bij het hek, gaat dit direct gastvrij open. Hier slapen wij! Onze gastvrouw zit al 3 maanden op Engelse les en oefent flink met Irene. Haar jongens Luca van 6 en Simon van 4 leren ook Engels via de Cartoons. Zij vinden het nog lastig om iets tegen ons te zeggen en kletsen vrolijk in het Italiaans. We nemen onze intrek in een prachtig appartement! Ik stort er naar binnen en het duurt zeker een uur voordat ik mijn temperatuur voldoende op orde heb om te kunnen gaan douchen! Onze Belgische buren komen aanlopen met een flesje koel water en cola. Later halen ze voor ons croissant voor het ontbijt van morgen. Heel fijn!
Mamma gaat voor ons koken. We eten pasta met sla. Drinken er een plaatselijk wijntje (ja,ja ook veel water!) bij en gaan dan lekker slapen. We blijken te zijn gestrand in Montécchio.
1995 kilometer op de teller. 359 meter hoog.
Donderdag 12 juni
We worden wakker met een prachtig uitzicht! Ontbijten met de croissanten van de Belgische buren en een kop thee. Dan gaan we. Als we bij het hek komen, gaat deze voor ons automatisch open! Luxe! De temperatuur is nog prima. Naar boven fietsen gaat een stuk makkelijker dan gisteren. Het boekje klopt hier en daar echt niet! We gaan flink omhoog! Het hoogste punt ligt in Massa Martana. Als wij denken dat we dat punt bereikt hebben, staan we even stil. Even om ons heen kijken, het is hier prachtig. Glooiende groene bergen en hier en daar een acienda. De gele brem bloeit ook hier rijkelijk. Ik kijk op verzoek van Irene op de teller, die staat precies op 2000 kilometer! Ongelofelijk dat we dat er al echt op hebben zitten. Dan blijkt dat we nog verder omhoog moeten. Nou ja, de benen doen het, de longen ook, dus vooruit maar. Na 2 uur is het tijd voor een bakkie. Het is goed dat we hier vrij veel in de schaduw kunnen rijden, want het wordt toch al warm!
We gaan eindelijk naar beneden. Oppassen geblazen, want het asfalt is slecht. Als we bij San Gemini zijn nemen we een banaan en de laatste croissant. We staan wat onhandig. Er komt een echtpaar aanrijden, dat daar blijkbaar woont. Of we water nodig hebben? Nee, hoor we hebben op tijd ingeslagen. Maar wel heel lief. Grazie! We zijn vandaag niet van plan om een siësta te houden en dan weer door te gaan. Dus nu blijven we nog even fietsen. Nog een kop koffie voor de laatste afdaling van deze dag. Net buiten San Gemini is een barretje. We vallen bijna in slaap! Er stopt nog een Rome ganger. Een man uit Venlo. We hebben hem nog niet eerder gezien en dat blijkt ook wel logisch. Hij is net 2 weken onderweg! Fietst zo'n 140 á 150 kilometer per dag! Doet soms 2 etappes achter elkaar. Moet hij weten, denken wij! Onderweg passeren we een bord: Rome 99 kilometer! Over de snelweg, vermoeden wij! We dalen af naar Narni Scalo en zoeken een hotel. Het eerste de beste wordt het. De airco is kapot, helaas! Onze siësta is er niet minder om.
2038 kilometer op de teller. 141 meter hoogte
Heerlijk, even een dag rondkonten! Wasje doen, hondenkar nakijken, en lekker op het gemak ontbijten in de bar. Het is enorm warm. De was is dan ook snel droog! We nemen om 12:00 uur de bus naar Assisi. Slim, hè! Op het heetst van de dag! Zodra we bij het busstation staan, duiken we onder de luifel van een kroeg. Daar gaan we eerst even wat drinken, rondkijken en plan maken. Ook Sita wil wel graag in de schaduw zitten. We willen wel graag de basiliek van Franciscus zien en we zoeken naar de kortste route. Zodra we die gevonden hebben, gaan we op pad. Om de beurt gaan we de de kerk in. Best mooi, groot, maar om nou te zeggen....tjonge jonge.....nou nee. Beneden is de steen waar hij op gestorven is, of hij ligt daar. Dat weten we niet meer precies. Interessant om te zien hoe hij aanbeden wordt. We kunnen een kaarsje kopen, maar aansteken mag niet. De kaars moet je dan in het bakje ernaast leggen. Ik vermoed dat als dat bakje vol is, de kaarsen weer verhuizen naar de andere kant. Dat doen we dus niet. Kom nou, zouden onze moeders zeggen: geldklopperij! Dan gaan we nog wat straatjes door. Mooie stad. Dan gaan we terug naar het terras bij de bushalte. We willen het busje van 16:00 uur terug nemen. We nemen een Spritz Aperol. Een heerlijk drankje op advies van Carlo. Grappig is, dat je er dan iets te eten bij krijgt. Meestal een bakje chips, maar nu zijn het patatjes! Er zijn meer gegadigden voor de bus dan plek. Het stel dat vanmorgen voor ons moest wijken, staan nu strak vooraan. Kennelijk zijn zij het nog niet vergeten! Wij zoeken de schaduw op en wachten tot het busje ook ons komt halen. De tent staat heerlijk in de schaduw. De buren zijn allemaal ververst. Het is hier een komen en gaan van allerlei soorten campers, caravans en Rome fietsers. Bij de receptie staan ook ineens het koppel uit Katwijk. Die hadden we al eerder getroffen in......weet niet meer hoe het heet. Zij waren stomverbaasd en blij verrast om ons te zien. Hadden zich zorgen over ons gemaakt, omdat de route zo zwaar was. Zij zegt: ik ben ergens bijna jankend naar boven gekomen! Wij dachten, hoe gaan die meiden dat doen met die karretjes. Geen zorg, wij hebben voor de 'lichte' route gekozen. Er wordt goedkeurend geknikt: goeie keus!
In het restaurant bij de camping gaan we lekker zitten eten. Schuin tegen over ons zitten 2 Nederlandse mannen. Ook onderweg naar Rome, vangen wij op. Als zij klaar zijn met eten, komen ze even bij onze tafel kletsen. Blijken zwagers te zijn, die met 2 zussen zijn getrouwd. De dames kozen voor een rondje Nederland, zij voor Rome. Waren er al eerder aan begonnen, maar toen overstroomde de rivieren. Nu hebben ze de draad weer opgepakt bij Tübingen. Of wij dachten, dat het ook iets voor hun vrouwen kon zijn. Nou, zeiden wij, als ze het zelf niet willen. Overhalen lijkt ons geen goed idee. Klimmen vonden ze niet fijn en afdalen eng. Niet aan beginnen, is ons advies! We wisselen nog wat slaapervaringen uit: camping met muggen of een met een vijver vol kikkers! Grappig hè, dat niet alleen onderweg zijn leuk is, maar ook waar je komt te slapen! Als de beide heren vertrokken zijn, komt er een mevrouw naar ons toe. Ik had haar nog niet gezien, maar ook zij wil nog even weten hoe wij dit allemaal doen: met hond en zo!
Dan rekenen we af en zoeken de tent op. We willen morgen vroeg vertrekken om zoveel mogelijk hitte te vermijden.
In de tent is het bloedheet en vanuit alle kanten is er geluid van caravandeuren, kastjes en stemmen. We doen voorlopig geen oog dicht!
Woensdag 11 juni
Ruim voor zessen zijn we wakker. We gaan inpakken. Hebben de neiging om ook zoveel herrie te maken, maar doen het toch niet! Als we alles hebben gepakt, stapt de buurman uit zijn 'woonhuis'. Kom jullie uitzwaaien, zegt hij. En: zo, dus dat hebben jullie nu al zo'n 40 keer gedaan. Yep, zeggen wij! Respect! We gaan naar de uitgang, nemen daar nog een kop koffie en een croissant en fietsen weg. Het klimmen begint al gauw! Valt niet mee, ook niet na een rustdag! We zijn koud op weg als mijn versnelling het niet helemaal goed doet. De ketting loopt vast! Stoppen! De tassen en kar ontkoppelen en Irene verhelpt het euvel! Hup, weer op weg. We rijden over een redelijk vlakke weg, maar zien voor ons al weer een deel van de Appenijnen opdoemen. Mooi gezicht! We moeten nog klimmen, dat wel. In Bevagna besluiten we koffie te drinken. In een smal straatje is een goede plek. We parkeren de fietsen en gaan lekker zitten. Een Nederlands stel komt naar boven. We kletsen wat en gaan na de koffie naar onze fietsen. Het bandje van de kar van Sita staat leeg! Tjemig, alweer materiaalpech! Met de 'schuimspuit' die we al eerder gebruikte, proberen we het euvel te verhelpen. Als we denken dat dat gelukt is, lopen we de stad uit. Mooie stad, trouwens. We hebben niet het idee dat het helemaal gelukt is, dus halen we het bandje er weer af. Dat gaat gelukkig makkelijk! Als we even staan te kijken en te overleggen, komt er een groep wielrenners uit Duitsland het plein op gescheurd! Zij spreken ons aan en overleggen samen wat te doen met ons bandje. Een van hen zegt, dat het beter gaat als je hem sneller kunt oppompen. Een benzinepomp is volgens hem de oplossing. Aha, wij hebben een heuse fietspomp bij ons. Een ding, dat tot nu toe gebruikt werd om voor een vakindeling in de kar te zorgen! Ik haal dat ding tevoorschijn en Irene pompt het bandje op! Helemaal goed! Handen wassen en weer verder. 2x materiaalpech op een dag.....moet genoeg zijn, toch?
We gaan weer op weg. Het boekje voorspelt niet veel goeds. Stijgen, stijgen en nog eens stijgen! En, zoals we al eerder vertelden, vals plat is bij ons toch echt gewoon 4 of 5 %. Net voordat we Bastardo inrijden is het genoeg. Tijd voor siësta. We hebben even eerder al inkopen gedaan, dus als er schaduw is, is het genoeg. Voor een supermarkt staat een grote kastanjeboom. Een grasveldje eromheen, helemaal goed voor ons. We stoppen en blijven daar tot 15:30 uur. Dan gaat de winkel open en hopen we nog om een fles fris water en een yoghurtje te kunnen kopen. Helaas, het is woensdag......er gaat niks meer open. We hebben gelukkig genoeg gegeten en gaan op weg. Het is bloedheet: 40 graden zegt een electronisch bord! We stoppen voor een kop koffie en plas en hopen dan dat het koeler of op zijn minst vlakker wordt. Geen van beiden! Na een 3-tal bochten geeft het lijf het op. Ik sta bijna te janken op de weg. Het is klaar! Al de hele dag kan ik mijn warmte niet goed kwijt. Geen idee hoe dat komt, maar het is zo! Irene wijst naar links. Zullen we daar gaan slapen? Ik zie niks anders dan een zwembad met ligbedden......kijk maar. Als Irene aanbelt bij het hek, gaat dit direct gastvrij open. Hier slapen wij! Onze gastvrouw zit al 3 maanden op Engelse les en oefent flink met Irene. Haar jongens Luca van 6 en Simon van 4 leren ook Engels via de Cartoons. Zij vinden het nog lastig om iets tegen ons te zeggen en kletsen vrolijk in het Italiaans. We nemen onze intrek in een prachtig appartement! Ik stort er naar binnen en het duurt zeker een uur voordat ik mijn temperatuur voldoende op orde heb om te kunnen gaan douchen! Onze Belgische buren komen aanlopen met een flesje koel water en cola. Later halen ze voor ons croissant voor het ontbijt van morgen. Heel fijn!
Mamma gaat voor ons koken. We eten pasta met sla. Drinken er een plaatselijk wijntje (ja,ja ook veel water!) bij en gaan dan lekker slapen. We blijken te zijn gestrand in Montécchio.
1995 kilometer op de teller. 359 meter hoog.
Donderdag 12 juni
We worden wakker met een prachtig uitzicht! Ontbijten met de croissanten van de Belgische buren en een kop thee. Dan gaan we. Als we bij het hek komen, gaat deze voor ons automatisch open! Luxe! De temperatuur is nog prima. Naar boven fietsen gaat een stuk makkelijker dan gisteren. Het boekje klopt hier en daar echt niet! We gaan flink omhoog! Het hoogste punt ligt in Massa Martana. Als wij denken dat we dat punt bereikt hebben, staan we even stil. Even om ons heen kijken, het is hier prachtig. Glooiende groene bergen en hier en daar een acienda. De gele brem bloeit ook hier rijkelijk. Ik kijk op verzoek van Irene op de teller, die staat precies op 2000 kilometer! Ongelofelijk dat we dat er al echt op hebben zitten. Dan blijkt dat we nog verder omhoog moeten. Nou ja, de benen doen het, de longen ook, dus vooruit maar. Na 2 uur is het tijd voor een bakkie. Het is goed dat we hier vrij veel in de schaduw kunnen rijden, want het wordt toch al warm!
We gaan eindelijk naar beneden. Oppassen geblazen, want het asfalt is slecht. Als we bij San Gemini zijn nemen we een banaan en de laatste croissant. We staan wat onhandig. Er komt een echtpaar aanrijden, dat daar blijkbaar woont. Of we water nodig hebben? Nee, hoor we hebben op tijd ingeslagen. Maar wel heel lief. Grazie! We zijn vandaag niet van plan om een siësta te houden en dan weer door te gaan. Dus nu blijven we nog even fietsen. Nog een kop koffie voor de laatste afdaling van deze dag. Net buiten San Gemini is een barretje. We vallen bijna in slaap! Er stopt nog een Rome ganger. Een man uit Venlo. We hebben hem nog niet eerder gezien en dat blijkt ook wel logisch. Hij is net 2 weken onderweg! Fietst zo'n 140 á 150 kilometer per dag! Doet soms 2 etappes achter elkaar. Moet hij weten, denken wij! Onderweg passeren we een bord: Rome 99 kilometer! Over de snelweg, vermoeden wij! We dalen af naar Narni Scalo en zoeken een hotel. Het eerste de beste wordt het. De airco is kapot, helaas! Onze siësta is er niet minder om.
2038 kilometer op de teller. 141 meter hoogte
-
12 Juni 2014 - 19:55
Michiel & Ciska:
Wauw! Wat een mooie foto's!
Echt onwijs genieten, bizar dat jullie daar helemaal zijn heen gefietst hè!
Ondertussen in Krimpen aan de Lek:
We wonen er nu ruim een week, en het is heel erg leuk.Heerlijk huisje is het toch!
Afgelopen weekend met de vrienden naar PinkPop geweest: HEET!
Voor Ciska een beetje te heet zelfs, zonder schaduw plekken.
Maar wel enorm genoten van onder andere de Rolling Stones & Metallica.
Weekend afgesloten met onweer code rood, weer eens wat anders in de open lucht met poncho!
Succes de komende klimmen in de hete zon!
Goed insmeren maar, al denk ik dat jullie dat wel doen ;)
Jullie zijn er bijna!
xxx Ciska & Michiel -
12 Juni 2014 - 20:43
Riet:
Nog 2 ....misschien 3 dagen...bestemming BEREIKT met voor ons een prachtige verslagen en foto's
en een gevoel of we erbij waren TOP!!!
Veilige reis nog verder en dikke knuf voor SITA en voor jullie tuurlijk :-D ;-)
Groetjes xxx -
12 Juni 2014 - 20:45
Tonnie:
Meiden wat een schitterend verhaal weer en het wordt vervelend misschien maar........
Ik wil toch weer ff kwijt hoeveel respect we voor jullie hebben!! Hou vol meiden jullie zijn er bijna! -
12 Juni 2014 - 21:14
J Ej J:
he dames wat een geweldige ervaring blijft het toch....en jullie zijn er bijna! stoer! mijn j herkent vooral de aperol spritz en denkt mmmmm dat goede italiaanse leven... hou vol en tot snel. we genieten van de verhalen en foto's. xx j en j -
12 Juni 2014 - 21:37
Charles:
Hoi meiden,
Ja die hitte valt niet mee en is waarschijnlijk ook de oorzaak van een lege band.Die worden met die hitte wat
poreus.
Jullie zijn in de buurt van Terni een wat grotere plaats en hebben inderdaad een paar flinke beklimmingen gehad dit traject. Op mijn wegenkaart probeer ik jullie trajecten te traceren. De meeste plaatsnamen ken ik niet.ze liggen te ver van de locatie waar ik ben geweest.Alleen Terni is me bekend.
Hier is alles ok.De planten staan er goed bij en ik hoop dat het zo blijft.
Het weer is goed,niet zo warm als in het begin van de week maar is goed te doen.
Goeie reis verder nog 2 daagjes en je bent in Rome.
Straks begint de eerste WK wedstrijd voetbal. Ben benieuwd wat het allemaal wordt.Maar ook jullie vehalen gaan er in.Ik print ze allemaal uit.
Tot de volgende sessie.
Groeten en succes. -
12 Juni 2014 - 21:49
Richard En Anneke:
Van de kou naar de hitte! Maar nog ff en jullie zijn er! Top! -
12 Juni 2014 - 22:30
Jaap:
Hai meiden,
Goed he dat het allemaal gaat... nog even... succes daar. En uh.... nog steeds... voorzichtig. Xxxxxxx. JJ -
12 Juni 2014 - 23:59
Jannie:
Hi lieve meiden, geweldig verslag om te lezen. Wat een brave hond. Ben nu nieuwsgierig naar het vervolg. Ook esther volgt jullie en geniet van t beeldende verslag. Veel (fiets)plezier en mooie avonturen gewenst. Dikke kussen van jannie en jaap. -
13 Juni 2014 - 16:29
Truus:
Zijn jullie er echt bijna???
Wat snel en dan nog anderhalve maand vrij??
Ben benieuwd naar dat plan........... -
13 Juni 2014 - 17:46
Charles:
Hallo meiden,
Het kan morgen een merkwaardige dag zijn in Italië.
Hun helden spelen morgen om 24.00 uur tegen Engeland.De chauvinistische Italianen kunnen mogelijk wat rumoer geven,vooral als ze winnen.
Vanavond is Nl aan de beurt tegen Spanje.Ik gok op een revanche.
Desondanks veel plezier.
Groeten Charles -
13 Juni 2014 - 19:32
Gerda:
Nu de laatste loodjes nog en dan bereikt waar jullie zo graag heen wilden. Geweldig! Geniet er nog van.
Groetjes, ook van Frans,Gerda -
13 Juni 2014 - 21:31
Hannie Nooijen:
Lieve Irene en Yvonne,
Ik heb enorme bewondering voor jullie doorzettingsvermogen, ik was echt blijven hangen in dat ene plaatsje waar het zo heerlijk toeven was.. Nog maar een paar dagen en dan hebben jullie Rome bereikt. Geweldig dat jullie zo ver zijn gekomen. Wees voorzichtig en geniet van al het moois. Ik vind Sita ook een kei hoor, heeft blijkbaar geen last meer van haar oor, gelukkig maar.. Heel veel liefs en ik blijf jullie volgen. Xxxx hannie -
14 Juni 2014 - 18:49
Huib:
Rome in zicht, haast op 'loopafstand'. Dat moet een geweldige ervaring zijn waar met gepaste trots op terug gekeken mag worden. Kanjers. -
15 Juni 2014 - 21:35
Marga:
Ik denk zomaar dat als ik dit berichtje stuur dat jullie in Rome zijn, of in ieder geval bijna.
Wat geweldig!
Leuk de verhalen te lezen lekker beeldend ik kan me er veel bij voorstellen.
Groet Marga -
16 Juni 2014 - 10:21
Charles:
Hoi Pedaalridders.
Ik las zojuist het weerbericht van Italië en dat stemde een beetje somber.
Ik hoop dat jullie het niet al te moelijk hebben met onweersbuien en toch van het oude Rome kunnen genieten.Hier is het ook niet alles,maar het is weleens slechter geweest.
Nog last gehad van voorbij razende en toeterende auto's?
Ik denk dat Rome inmiddels bereikt is en de terugweg gaat beginnen.We horen wel.
Fijne reis verder en tot een volgend verslag.
Groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
