De Ardennen

Dag 1
Zondag 3 mei.
Dan toch echt vertrokken. Niet best geslapen, beetje ziekjes(Yvonne) zitten we aan het ontbijt met Joeri en Nathalie. De tassen zitten dan al grotendeels op de fiets, de kamer is leeg, niks vergeten. De 'stadse' kleren liggen in de auto, die gaan mee terug naar Krimpen.
Gisteravond zagen wij het Belgisch weerbericht. Behoorlijk onstuimig gaat het worden de komende dagen. Regen, hagel en onweer! ? Dat hebben wij. Het is droog als we vertrekken, zelfs een flauw zonnetje. Nog frisjes, dus wel de regenjas aan. Zwaaien.....en hup de hoek om.....we zijn op weg! Via de nummers 64,9,7,6,5 en 4 komen we op de Groene route. Dan hebben we al een venijnig klimmetje in de benen. Licht op en af is hier niet van toepassing. Er staan geen borden met stijgingspercentages, maar na een uurtje of 2 heb ik het idee dat ik al 3 x de Mont Ventoux beklommen heb. De longen scheuren in het lijf. Dan is het tijd voor koffie. De abdij Val de Dieux is de gelukkige. Daar is het behoorlijk druk. Motorrijders, wandelaars, zitten aan de meegebrachte boterhammen of aan een bordje patat. Onze fietsen trekken de aandacht van een wat oudere man. Ook een fietser! Santiago al gedaan, je kent dat wel. Bijzonder aardige man, die onszelf plezier wenste met onderweg zijn. Sommige begrijpen het gewoon! Na anderhalf bak koffie. Ja ja met 'iets' erbij. Ook wij hadden zelf wat lekkers bij ons. De laatste dag voor vertrek kwam onze buurvrouw een paar stukken zelf gebakken bitterkoekjes/abrikozen cake brengen. Smaakte prima, vandaag. Nog even een foto van de abdij en dan gaan we op weg. Het begon al een beetje te spetteren op het terras. Nu gaan de sluisjes boven ons langzaam open. Regenbroeken aan. Overschoenen? Mwah, nog maar niet. Zitten vrij strak, schiet al haast in de kramp bij de gedachte.
Het gaat flink omhoog. Ik (Yvonne) moest zelfs een paar keer lopen. Gaat wel veel beter zonder kar ( en jammerend hondje). We ploeteren door de stromende regen. Af en toe schuilen in een bushokje. Niet te lang, want daar krijg je het echt koud van. In Limbourgs is het wel even klaar. We vallen haast van onze fiets naast een eet cafeetje op het plein. Binnen zit een jonge knul. Op zijn blote voeten, hier en daar iets uitgehangen om te drogen. Dat gaan wij ook maar doen. Een barkruk dient als droogrek. Irene knijpt de handschoenen ui boven de inloop mat. Als de 'was' provisorisch hangt, bestellen we wat te drinken. De jongeman is met de racefiets dezelfde route aan het doen. Ook net begonnen, nu al gestrand! Hij heeft nog het plan om 150 kilometer per dag te fietsen: vliegtuig terug al geboekt! Rond 5 uur begint hij aan zijn laatste 110 kilometer van vandaag! Gekkenwerk, zeggen wij tegen elkaar. Hij mag er dan wel uitzien als een echte wielrenner: gespierd op de juiste plaatsen, maar met bagage fietsen viel hem toch ook wel tegen. Hij had gehoopt zo'n 30 kilometer per uur te kunnen gaan....helaas. Wij dromen niet eens van 30 kilometer. Zijn al blij met 15. Wij wensen hem een mooie reis!
Wij besluiten dat het voor vandaag mooi geweest is. Tja.....waar slapen we dan. Door naar de camping en het tentje opzetten, zien we niet echt zitten. Het regent onophoudelijk. We besluiten het hotel uit het routeboekje te bellen. Wat voor landscode heeft België ook al weer? We vragen het de uitbaatster. Die bied spontaan haar vaste telefoon aan, scheelt in de kosten. Het hotel neemt niet op! Op advies blijven we het proberen. Helaas, geen resultaat. Dan maar alvast een hamburger besteld, eten moet je toch. Irene vraagt of er nog andere opties in de omgeving zijn. Kort en goed: 5 minuten later zijn er 5 mensen bezig om voor ons een slaapplaats te zoeken! Oppert de een een idee, dan gaat de volgende op internet zoeken(zij hebben wel bereik!), de derde hanteert de telefoon. Met als resultaat een briefje met routebeschrijving : linksaf 2 kilometer verder weer links, tegenover de kerk zitten we in een chambre d'hotel in Baelen. Kamer, badkamer, morgenochtend een ontbijtje. Helemaal goed! Nou nog even uitvogelen hoe die tv werkt en dan kan onze avond niet meer stuk. De waslijn is nu een radiator geworden, hopelijk is morgen alles droog!

Dag 2
Maandag 4 mei
Tijdens een heerlijk ontbijt bespreken we, met de gasten uit kamer 2, het vreemdelingenbeleid. De dochter van de 2 werkt bij het Rode Kruis in België, waar zij werk met asielzoekers uit Kongo. Zij zelf komen uit Turijn! Zo bijzonder al die korte ontmoetingen!
Het is droog, maar de berichten zijn net als gisteren.....niet best! We hopen er het beste van. Onze klimmers benen worden vandaag op de proef gesteld. Jaja, ik weet het, we doen het ons zelf aan!
Wat hebben we vandaag gedaan: 7 % 200 meter, 5% 700 meter, 5% 2000 meter, 6% 500 meter. Dan zitten we in Jalhay( heb ik niet een collega die zo heet?) Daar drinken we koffie. We hebben dan pas 10 kilometer gefietst, schiet lekker op! Flinke afdaling, lekker! Dan 5% 700 meter. Afdalen, 10% 500 meter! Effe een beetje rustig aan. Vervolgens 7% 1000 meter, effe gewoon, 7% 2200 meter. Boven op de col du Rosier, Pff. 556 meter hoog volgens het boekje. De gps geeft 575 meter aan! Bij Cour en La Gleize moeten we 5% over 2000 meter. Bij Rahier nog 2x 5% 200 meter en dan een steile afdaling! Weg een beetje stuk, stront erop......niet echt ontspannen, dus. Dan komt het bordje camping aan de la Lienne. Tjonge, jonge. Had ik gisteren al het idee, dat ik 3 x de Mont Ventoux beklommen had........ik ben gestopt met vergelijken. Toch nooit op de Mont Ventoux of welke aansprekende berg dan ook, gefietst! Het was niet eenvoudig vandaag, zeg maar!
Het weer heeft ons wel een mooie dag bezorgd! Geen regen! Prachtige wolkenluchten en veel zon! Dus......wij hebben niks te klagen!
De tent staat, we zitten buiten, koud is het niet ( nog niet), de kok heeft een nek hernia ( geen grapje), dus we eten vandaag uit de frituur! Ach....het kan vervelender.
Samen met buurman Gert dineren we met patat, mayo, frikandel en Gert probeert er ook nog 6 bitterballen in te krijgen. Hij krijgt het niet op, ik ook niet, Irene wel. Lijkt er toch op dat we iet wat te vermoeid zijn om echt lekker te eten. Dan is het tijd voor de douche. Heerlijk! Als we weer naar buiten lopen, is het gaan regenen. Shit, de stoeltjes staan nog buiten! We zetten de stoeltjes en onze fietsen in een grote legertent midden op het terrein. Tja.....en dan! We besluiten om naar bed te gaan. 21:00 uur liggen we. Voorbereid op een temperatuur van rond het vriespunt hebben we alles aan wat we (thuis) dachten nodig te hebben. Nieuwe slaapzakken, lange onderbroek, sokken een craft shirt met lange mouwen (Yvonne) en een t-shirt met vest(Irene). We kijken elkaar aan....Pff bloedheet. Eerst het ene uit, dan het andere! Tjemig, wat zijn die slaapzakken heerlijk en....het was gewoon niet zo koud. De hele nacht heeft het op en af geregend. De tent heeft het gehouden, op een paar plekjes na.

Volgens het boekje hebben we nu, totaal, 85 kilometer van de officiële route gefietst.
De gps was wel gereset, maar blijkt niet leeg. Hij telt alles vrolijk verder op van de reis naar Rome.



Dag 3
Dinsdag 5 mei.


Als we willen opstaan, regent het nog steeds. Dat hebben wij, eerste nacht in de tent, boel zeiknat! Gelukkig wordt Irene goed wakker! We sjouwen alles naar de legertent. Proberen daar de boel weer netjes in te pakken. Gert heeft het zelfde idee. Gedrieën zoeken we ons zaakje bij elkaar. Het blijft nog flink regenen. Samen met Gert drinken we een bakkie oploskoffie. Hij heeft dat wel allemaal bij zich! Smaakt heerlijk! Onze laatste 2 plakken cake dienen als ontbijt. Reepje er achter aan, moet even genoeg zijn.
Dan begint het langzaam open te breken. We vouwen de kletsnatte tent op, alles op de fiets. Gert is sneller klaar. Wij wensen elkaar goede reis. Om 10:00 uur zitten we op de fiets.
Het blijft de hele ochtend droog. Prachtige wolken stuiven voorbij! Helaas is de wind ons niet gunstig gezind. Blijkbaar mogen we van hem niet naar het zuiden. Volgende keer dan toch maar naar Scandinavië?
In Lierneux doen we boodschappen bij de Carrefour. We beginnen het ritme al een beetje te pakken te krijgen, doen nog een bakkie koffie in het plaatselijke café en pakken dan de draad weer op! De draad gaat flink omhoog!! Met de straffe wind tegen wordt het er niet makkelijker op. Hier en daar zoeken we een bushokje, of een huisje om te schuilen tegen de wind en om het vocht aan te vullen. Onderweg drinken gaat niet! We waaien bijna van onze fiets! Met de juiste boodschappen houden we de motor draaiende. Soms gaan we met een enorme vaart naar beneden. Vooral na de col de Rosier! Gelukkig is het droog. In de afdaling staat de teller op 40 kilometer per uur. Komt de wind er weer bij, zakken we gelijk terug naar 30. Met max 7 kilometer per uur omhoog is ons gemiddelde niet echt om over naar huis te schrijven. Ach, we komen er wel. Wij weten inmiddels wat Montleban betekend: juist, boven op een berg. Mogen de Ardennen dan misschien geen echte bergen hebben, wij vinden 487 meter gewoon hoog! Een flinke donkere lucht komt dreigend in de buurt. Je kan niet echt zeggen of die nou wel of niet onze kant op komt. Als we door Cherain komen, besluiten we een schuilplaats te zoeken, het lijkt er niet op dat we er onderuit fietsen! We staan net in een grote overkapping met landbouwwerktuigen te discussiëren met de eigenaar, als het boven ons losbarst. Van de oude man mogen we niet blijven. Hij gaat zelf naar binnen om te schuilen en wij blijven onder de overkapping. Een storm van jewelste raast over ons heen. Keiharde windstoten met enorme hozen water! Pff, net op tijd. Het duurt 10 a 15 minuten, dan is het weer droog. We vertrouwen het niet helemaal, dus met regenkleding aan gaan we weer verder. Boos nagekeken door de oude man, doei! Het is flink afgekoeld. We besluiten bij de camping Moulin de Bistain te stoppen. We zijn er rond 15:30 uur Morgen verder.
Op het terras schijnt al weer de zon. 2 dames zijn geïnteresseerd is onze reis. Wij vertellen van de bui. Hebben zij ook net gehad. Een van de bomen bij het bruggetje is daarbij omgewaaid! We hebben mazzel. Een van de twee trekkershutjes is nog vrij! Beter! We pakken alle natte kledder uit, hangen het te drogen. Doen de stokken in de tent, even laten wapperen! Zo, tijd voor een borrel en een instortmoment! Geen tijd, want in huisje 1 zitten ook fietser. We wisselen slimmigheden uit, vergelijken elkaars gps apparatuur. Een van de 2 is geïnteresseerd in de USB poort op mijn fietslamp. Mooi ding hè! Dan gaan we toch even uit!