Dag 7 en 8

Dag 7
Goedemorgen allemaal......nou ja, niet voor iedereen, helaas. Irene is niet goed opgestaan en moet weer even terug naar bed. Met z'n drieën beginnen we aan het ontbijt. Het is een beetje een donkere grijze ochtend. We bespreken de invulling van de dag. Die is, uiteraard, afhankelijk van het herstel van Irene. Als we tijdens de koffie toch even over het werk te praat komen (de eerste keer deze week!) stapt Irene de tent in. "Ik hoorde dat het over het werk ging en dacht, ik moet er uit want dit kan niet!"
Zo dan, die is er weer! We besluiten om dan toch in te gaan pakken.......het begint te regenen. Voor het eerst hebben we een toch wel behoorlijk natte tent in de auto. Niet voor niets grote vuilniszakken gekocht en meegenomen.
Er staat een lange route op het programma. Maar......niks moet. Ook vandaag niet.
Vanaf Bud gaan we richting Kanestraum. Een mooi omschreven toeristische route langs de kust. Ons valt het een beetje tegen. Kan door het weer komen, of dat we al een beetje verwent zijn door de afgelopen dagen. Nou ja, een dagje tussendoor dan maar. We varen over naar Halsa. Leuke onderbreking! Effe kletsen, plassen en foto's maken. Dan door richting Trondheim. We beginnen de route weer te waarderen. Anders dan door de echte bergen, meandert deze weg door een prachtig landschap.
Licht op en af. Fietsers hijgend over het stuur, want ligt op en af is met de auto heel goed te doen! De uitzichten over zee zijn prachtig. Even stoppen bij een brug om er van te genieten. De regen maakt dat het er niet zo uitzien als in de folder. Jammer!Onderweg stoppen we voor de boodschappen. Als het tijd wordt voor de lunch gaan we op zoek voor een mooi plekkie. Het moet met een afdakje, want het regent nog steeds een beetje. Bij een bushalte is een parkeerplek ( met toilet) en een afdak.
We sjouwen stoeltjes en tafeltje naar het afdak. Er staan een paar mensen op de bus te wachten. Grote rugzakken, stevige wandelschoenen en natte broekspijpen. Het blijken Hollanders te zijn. Een man van onze leeftijd en 2 meiden en een knul van rond de 20/25 jaar. Ze zien er nog fris en fruitig uit, vond ik. Nou, zegt de man. Dankjewel, maar we hebben net een week gelopen, geslapen in berghutten. Gaan nu weer terug met de bus naar Trondheim. Daar staat de auto. Nog 2 dagen rijden naar huis. Al vaker gedaan? Nee, dit is de eerste keer en zeker niet de laatste. Ook de jongste knikken enthousiast! Ze hebben het zichtbaar naar hun zin gehad!
De bus komt en weg zijn ze!
In de buurt van Orkanger stoppen we voor overleg. Het wordt al later en we worden het zat. Wat gaan we doen?
We kiezen voor een camping net voorbij Trondheim. En daar dan 2 nachten blijven. Even rust, bezoekje aan Trondheim, wie weet nog even vissen.
We komen uit op camping Storsand Gard in Malvik. De 2e camping na de stad. De eerste beviel niet, deze ziet er beter uit! En het is in inmiddels droog geworden.
We kiezen een plek aan het water van het Trondheim fjord. Tja, wel enorm end lopen naar de toiletgebouwen en keuken. Het is al laat, dus we besluiten om bij het carmpingwinkeltje annex snackbar te gaan eten. Pizza en patat met hamburger smaken prima. Op de terugweg vinden we nog een toiletgebouw. Iets dichterbij, maar onhandiger. Hier is niks apart. De hokken zijn groot en alles zit er in: toilet, douche, wastafel en zelfs een klein toiletje voor de kinderen. Je kan alleen niet zien wanneer deze bezet zijn. Dus ruk je aan alle deuren tot er een open springt.
Zo, einde van de dag. We kruipen onze slaapzakken in. Net op tijd, want het begint enorm te gieten! Mazzelaars!

Dag 8
Heerlijk uitgeslapen en we blijven hier. Het zonnetje schijnt en we ontbijten tussen onze tenten. Lekker nog een bakkie, even op het gemak douchen en dan gaan we naar de bushalte. Een tocht van een klein half uurtje naar het centrum van Trondheim. Dat wordt toch nog een hele onderneming. Julia zit naast een alcohol verslaafde gepensioneerde leraar. Die behalve een dranklucht ook zijn kennis over het land met haar deelt. Interessante weetjes over oorsprong en bezienswaardigheden. En, vooral dat de palen waarop Amsterdam is gebouwd uit Trondheim gekomen zijn! Nou ja, wie had dat gedacht.
Irene en ik nemen plaats bij de deur en daar waar de invalide plaats moeten nemen. Irene kan haar vaardigheden op het gebied van bejaarde begeleiding weer toepassen. In en uit stappen met een rollator is ook niet te doen. De ouwetjes aaien Sita, maar haar zenuwen worden er nauwelijks minder door. Ik donder nog een keer naar achteren, net terwijl ik wil gaan zitten op het opstapje. Blauwe zitbeen knobbels tot gevolg!
Dan staan we in het centrum van Trondheim. We beginnen met een bezoek aan de kerk. De Nidaros dom kerk. Nou....bezoek! We moeten een ticket kopen. En principieel hebben wij afgesproken niet te betalen voor een bezoek aan een kerk, welke dan ook! Met uitzondering van het Vaticaan. Dus we houden het op een rondje om de kerk en een bezoek aan het naast gelegen terras. Ook mooi!
Dan wandelen we op het gemak, het is immers een rustdag, door leuke oude straatjes. Houten huizen in allerlei kleuren en een prachtige oude brug. De belendende panden staan nog op palen. Niet allemaal even prachtig gerestaureerd!
Dan komen we bij de haven. Oud en nieuw door elkaar. Oude panden, fabrieken en een helling gecombineerd met nieuw en modern. Goed gedaan! Op het foeilelijke bankgebouw na! Hier zijn ook de restaurantjes en terrassen. We proberen er een, maar daar mogen de honden niet mee het terras op! Bij de buren wel. Dus....zitten we even laten in een soort Biergarten Heidi: kort rokje, diep decolleté en een grote tattoo op de bovenarm . Lekker biertje besteld met wat hapjes, zondag! De zon schijnt de hele dag. Om 17:00 ongeveer nemen we de bus terug. Irene koopt weer de kaartjes. Nu vraagt de chauffeuse of we korting willen. Altijd. Toch moeten we dan meer betalen dan op de heenweg. Gek! Irene legt het uit. O, dan heb je toen de honden niet betaald. De chauffeuse twijfelt even en dan mogen de honden gratis mee! Lief, hè?
Thuis gekomen, gaan we vissen. De werphengels komen uit het foedraal. Ziet er profi uit. Nu nog in elkaar! Lijkt eenvoudig, maar binnen 2 minuten hebben het snoer meer in de klit dan 10x de kerstverlichting ! Rustig kijken hoe het zit.....Jolan zoekt op YouTube. We komen er toch niet helemaal uit. Op de pier staan al 2 mannen te vissen. We gaan er heen met ons hele zooitje. Een van hen vragen we ons te helpen. Hij laat mij zien hoe het moet en ik kan nu vissen. Smijt vakkundig mijn zilveren vis richting zee en draai het weer binnen. Totdat mijn haak achter een traptrede blijft hangen.
Handig zo'n trap als je uit het water wilt komen, nu een flinke sta in de weg.....
Als een brandweerman klim ik naar beneden. De onderste treden zijn glad van het alg. Gelukkig hoef ik niet verder. Ik kan nu bij de haak. Als ik naar boven klim, roept Jolan: blijf even hangen, dan maak ik een foto!
Zo, we kunnen weer. Tenminste, dat geldt voor mij. Julia heeft het nog niet voor elkaar. We gaan naast elkaar staan en dan kopieert zij mijn handelingen. Het lukt, een beetje. Na nog wat probeer worpen kijken we naar de lucht. We staan nu in de volle zon op de steiger, maar achter ons pakken donderwolken zich samen. Stoppen ermee. We laden alle kookgerei gauw in de auto en rijden ermee naar de camping keuken. Ook hier ruimte genoeg om te koken en aan tafel te eten. Dan doen we dan ook. Een heerlijke salade nicoise. De echte bui blijft uit.
Wat een lekker rust dagje.