Dag 9
Het heeft flink geregend en dat doet het nog als we wakker worden.
Weer nemen we de auto naar waslokaal en keuken. We douchen en ontbijten en dan gaan we toch maar opruimen in de regen.
De auto vlakbij en met een goede samenwerking is de tent zo leeg en de auto gepakt.
Dan halen we de binnen tent eruit. Dan blijft die tenminste droog! De kletsnatte tent oprollen en in de zak......en dan weer in een grote plastic zak. Wat een geklieder.
Maar goed, het zit er allemaal weer in. De blower aan in de auto en onze sokken, broekspijpen en schoenen zijn zo weer droog.
We gaan onderweg naar Mosjoen. Een flink aantal kilometers. Tja, het regent nog steeds flink, wat doe je dan beter dan auto rijden?
Wel lastig rijden. Het is hier en daar druk, vrachtwagens gaan ook richting het noorden. We missen de rotstekening van Snasa. Afslag genomen, maar na 6 of 7 kilometer nog niks gezien. Terug op de route dan maar. Gelukkig zijn we net op tijd voor de afslag naar de zalm trap! Er is daar werk aan de weg en de borden zijn niet helemaal compleet meer. De afrit werd onze oprit. Beetje los asfalt in de wielkas nemen we even op de koop toe.
We wandelen (om beurt ivm de hondjes) over de stuwdam. Een geweld aan water onder je! Aan het eind van de dam is een zalm trap gemaakt! Leuk om te zien. Er is ook een doorkijk gemaakt onder water. Helaas is de zalm trek pas in augustus. Gaan we niet op wachten. We gaan weer door voor de laatste 70 kilometers. Prachtig slingerende wegen door een even mooi landschap. Na 400 kilometer........komen we aan op camping Mosjoen. De zon schijnt! De tenten staan zo, kletsnat, maar binnen een
paar minuten zijn ze droog. De meiden gaan naar de supermarkt tegenover de camping.....helaas geen zicht op water......
Boodschappen komen er aan. We gaan eten maken! Krootjes met spekjes, salade en een gesprek met 2 knullen die op visvakantie zijn.

Dag 10
Lekker op tijd wakker. In het zonnetje!
Korte broek en hemdje is genoeg voor nu. Dan begint een plek op mijn bovenarm een beetje te irriteren.
2 en 1/2 week geleden zat daar een minuscule teek. Irene haalde hem weg en markeerde de plek met een stift. Er leek de dagen er na niets aan de hand. Tot de afgelopen paar dagen. De plek werd roder en groter. Twijfel, twijfel. Tot vandaag. Ik ga naar de dokter. Bij de receptie probeert een man de huisarts te bellen, die neemt nog niet op. We krijgen een route beschrijving om in het dorp de dokterspost te bereiken.
We overleggen met Julia en Jolan. Zij gaan rustig inpakken en komen achter ons aan naar het dorp. We houden contact. Wij hebben alles ingepakt en gaan richting dorp Mosjoen.
Even zoeken en dan hebben we achter het hotel de post gevonden. In de wachtkamer is een apart hokje gemaakt om meer privé te kunnen praten met de dame aan de balie. Als we aan de beurt zijn leg ik uit wat er aan de hand is. We hebben een foto van een teek op de telefoon gedownload en laten die zien. Vervolgens wijs ik op de rode plek op mijn bovenarm. In het Engels gaat het prima! Dan vraagt ze mijn geboorte datum. Ze kijkt en zegt: o, dan moet u naar een andere post. Ik vraag nog of ik nu te oud of te jong ben........maar krijg geen antwoord.
Hup, naar de andere post. Dat valt nog niet mee. Allemaal straatjes met eenrichtingsverkeer. We vragen het aan de dames van een leuke tent. Voorbij dat rode huis....oké. Dan staan we met de auto tussen 3 rode huizen. Aha, daar komt een ambulance aan. We kijken waar die naar binnen gaan en volgen. Gelukt. Wachtkamer, een goed Engels sprekende assistente. Ze begrijpt mijn verhaal en plant me in om 11:40 uur. Eerder kan helaas niet en zegt ze, het is echt nodig want er zal antibiotica nodig zijn!
We sms'en met J&J. En gaan terug naar die leuke tent, voor koffie in de zon. J&J komen ook deze kant op. We nemen nog wat te eten: smörrebröd en geitenkaas met karamel en dan ga ik naar de dokter. Leuke jonge vent met een werkkamer met uitzicht op rivier, bergen en sneeuw! Hij beaamd het.....en dat hij nodig de ramen eens moet gaan lappen. We gaan de deur uit met een recept en de route naar de apotheek. Gevonden en gekregen! Een flinke boost antibiotica moet het gif gaan bestrijden!
Leuk wel dat we nu ook het stadje gezien hebben. Elk nadeel heeft zijn voordeel. En zo is het!
Zo nu kunnen we op pad. We gaan vandaag richting Saltsstraumen. Geen idee of we zover gaan komen. Onderweg kunnen we kiezen uit een bezoek aan een gletcher, een grot of aan de poolcirkel. We kiezen voor het laatste. De gletcher en de grot lijken ons veel te koud en voor nu te lang duren. De poolcirkel wordt het, die heb je verder nergens, dus.....
Het is heerlijk weer en we gaan steeds meer het 'we zijn onderweg gevoel ' ontwikkelen.
Lekker toeren over prachtige wegen, waar hier en daar de snelheid er uit moet, omdat er aan geklust wordt. Het landschap is al weer prachtig, maar verveeld nooit.
Naarmate we de poolcirkel naderen wordt het kaler en kaler. Eerst staan er nog groene bomen, dan kale bomen, dan niks meer. Sneeuw is er dan wel en toch is het er twaalf graden!
Kolkende waterstroompjes om ons heen! Dan komen we bij de poolcirkel. Een bezoekerscentrum, met winkel, wacht op ons. Druk is het er niet. We maken foto's, voelen aan de vacht van een rendier. We snappen nu dat hij zich warm kan houden. En Julia vindt kadootjes voor de kleintjes. Wij nog niet. Wel een leuk T-shirt.
Als we uit gebanjerd zijn in de sneeuw, op Jezus sandalen, crocks, gympen en in een korte broek, gaan we weer door. Als het net een beetje minder interessant wordt, ziet Irene ineens rendieren! De auto voor ons remde een beetje, die zag ze ook, maar reed door. Wij niet. Even aan de kant en zo stil als we kunnen sluipen we terug naar de beestjes. Net genoeg om een foto te maken, maar dan verdwijnen ze in het struikgewas. Yahoo, gezien! Weer eens wens uitgekomen!
De tocht gaat door tot aan Saltstraumen. Toch gelukt en niet eens zo laat. De camping is wat onoverzichtelijk. We rijden twee rondjes door een woonwijk. Dan vinden we een plekje in een hoekje. Half achter een hutje en de waterkraan. Het is hier meer gericht op campers.
Tent opzetten en dan.....eten, toch?
Nee, zegt Juul. Als de donder naar het water want nu kunnen we de draaikolken zien. Gauw pakken we onze camera en snellen naar de brug. Daar was, volgens de receptioniste, het beste zicht. En dat klopt. We kijken naar een brede strook water, die in het midden van de stroom naar rechts knalt. Spiegelglad oppervlak! Links en rechts daarvan komt er water terug! Met draaikolken als gevolg. Een schouwspel dat zich vier maal per etmaal zich afspeelt. Prachtig. We wachten nog op de zeearend, want die zit hier ook......vandaag alleen maar meeuwen......
We eten spaghetti met sla. En dan is het bedtijd. Half twaalf en nog helemaal licht! Als alle dagen hier. Julia heeft uitgezocht dat, als we morgen de boot naar de lofoten in de ochtend willen hebben, we vroeg op moeten. Oké, gaan we doen!.