Dag 19

Dag 19
Heerlijk geslapen, dankzij lange onderbroek, craft shirt en kruik! Het is droog, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Irene is vroeg opgestaan, zodat ik een beetje kon uitslapen. Was even nodig. Als Irene de hond uitgelaten heeft, gaat ze in de warme keuken tv kijken. Rond 8 uur wordt ik ook wakker. De kruik in mijn slaapzak is nog een beetje warm!
Irene gaat lekker douchen en ik begin met de slaapkamer op te ruimen. De tent is niet geheel droog als we hem inpakken, maar zo kletsnat als eerst is hij ook niet. Wel de binnen tent er eerst uit, we hebben inmiddels ervaring. Slim!
Dan gaan we met de hele santenkraam naar de keuken voor het ontbijt. 2 tafels met ieder 6 stoelen moet genoeg zijn. Tafel 1 is bezet met 2 Duitse echtparen. De mannen zijn duidelijk broers van elkaar. Aan de andere tafel gaan wij zitten. Er staat al een kommetje naast een telefoon. Iemand zit hier al, maar we weten nog niet wie. Wij storten onze ontbijt boel op tafel. De eigenaar van de telefoon komt er bij zitten. We starten in het Engels. Maar praten met elkaar, uiteraard, in het Nederlands. Aha, grinnikt de man, dat is een stuk makkelijker. We hebben een Fries aan tafel. Een grappige man. Is onderweg naar......het uiterste puntje in het noorden. Maar niets moet, is zijn slogan. Hij fiets 100 kilometer per dag, want anders kom je nergens. 63 jaar! Hij slaapt op een gymnastiek matje. Best lekker in het bos. Het mos is zacht en dat is beter dan hier op de camping. Hij heeft een fleece lakenzak bij zich en een warme wollen deken. Genoeg om zich warm te houden. Alleen mist hij nu handschoenen! Al 30 jaar niet meer gedragen en nu dus ook niet mee. Maar gisteren, jonge jonge, ik moest zelfs stoppen om mijn handen warm te slaan. En zeer dat het deed! Wij herkennen dat wel! Soms, zegt hij, slaap ik in een bushokje. Ik zeg, net als een soort zwerver. Ja, precies. Helemaal niet erg, zegt hij, als het maar niet moet! Regelmatig heeft hij contact met het thuisfront. S'avonds met zijn vriendin en af en toe belt een vriend. Maar, zegt hij, die willen eigenlijk alleen maar weten waar ik ben.
Wij geven hem een paar tips over fietsen in tunnels en waar je gratis, net naast, de Nordkapp kan komen. Hij vindt het fantastisch en ook gezellig. Wij lenen een mes uit, hij krijgt een lekker warm gekookt eitje en de laatste slokken koffie. Dan nemen we afscheid. We gaan allemaal weer verder.
Wij zetten de TomTom op Vilhelmina. Een lange rit door een ogenschijnlijk eentonig gebied. Dat blijkt mee te vallen. Meren, snelstromende rivieren maken samen met de bomen prachtige plaatjes. Bob Ross had het niet beter kunnen schilderen!
Bij Jokkmokk wordt er geklust aan de weg. We moeten even wennen aan de manier waarop ze dat aangeven. Nou ja, de manier is niet gek maar de plaats waar de waarschuwing staat is direct naast het gat in de weg. Na de eerste klap hebben we het door. Alles doet het nog en de kopjes zijn van plastic. Schrik op schrik, dan blijft een mens gezond, zei moeder Scheffel altijd. Nu weten we het, maar het blijft opletten.
Ook hier passeren we weer de poolgrens. Iets minder commercieel benut, maar wij stoppen hier toch. Een rij witte stenen markeren de grens. We maken er geinige foto's, drinken er koffie met.....en gaan dan weer door.
Dan begint het toch een beetje saai te worden. Boodschappen doen, dan maar. Duurt even, want je weet natuurlijk niet waar alles staat en zo bewegen we nog even.
Het laatste stuk dreigt het wel heel lastig te worden om wakker te blijven. Ik zit een beetje te suffen, als Irene ineens op de rem trapt! Een eland! Links van de weg komt er een uit de bossen, kijkt of oversteken veilig kan en gaat. Dan komt er een tweede achter hem aan. Het lukt net om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Wel met de kleine camera. Ik pak gauw mijn toestel met telelens. Wie weet.......niet meer te zien!
Dan zijn we op de plaats van bestemming. We rijden eerst nog de afslag van een camping voorbij. Even draaien en als we de weg weer op gaan, zien we links een vos aan komen. Die steekt de weg over met een enorme kip of patrijs in zijn bek. Irene kan op tijd stoppen en als hij is overgestoken kijkt hij recht in mijn telelens! Klik, ik heb je! Is het hier saai? Wel nee, maar je moet wel een beetje mazzel hebben!
De eerste camping is vol ivm het midzomernacht feest van morgen. De tweede camping heeft ruimte genoeg, zegt de campingeigenaar. We mogen volgende week terug komen, dan heeft hij plek genoeg......
Op de tweede camping staat we aan een heerlijk meer. Grasveld, het is droog, temperatuur best goed (vergeleken bij gisteren), prima.......op de muggen na dan! Al gewaarschuwd, dus insmeren en accepteren maar.