Dag 10 Fuente De

We gaan naar boven!
Ja hoor, vandaag gaan we met de kabelbaan naar boven.
Op tijd, is het idee. Wij vermoeden dat het niet druk is, tenslotte is het maandag!
We zijn na het ontbijt rond half 10 onderweg. Na een kilometer roep ik: we moeten terug! Ben ik vergeten het SD kaartje terug te stoppen in mijn camera.
Gauw terug naar de tent en na even zoeken vind ik het kaartje in de kaarthouder. Ik steek het hele apparaatje in het vakje achter de autostoel. Kan ik het niet meer kwijtraken. Als we bij de kabelbaan aankomen is het een klein beetje druk. Iedereen die niet alleen naar boven gaan, maar ook naar beneden gaan lopen, zijn de eerste die gaan! Het is ongeveer 6 uur lopen naar beneden......dat doen wij niet. Gisteren een heerlijke wandeling gemaakt, vandaag dus niet.
Als we een bakkie hebben gedaan, gaan we ‘omhangen’. Camera, buideltasje, etc.....shit waar is nou mijn SD kaartje? Ik ben echt geen paniekvoetballer, maar hier wordt ik (op zijn zachts gezegd) niet blij van. Blijkbaar heb ik die hersenloos in de buideltas van Irene gestopt.....tjonge jonge, lekker bezig Copiertje!
Dan kopen we een kaartje. Een pensionada erbij, die krijgt lekker korting! De kassa meneer, maakt leuke grapjes. Gelooft niet dat Irene 65 is.( snappen wij) is fan van Coen Moulijn, etc, etc. Vrolijk gaan we de trap op naar de cabine die ons naar boven brengt. Juul moet nog plassen, maar is net op tijd terug om in te kunnen stappen. Barendrecht is niet gek op dit soort vervoer, maar weert zich kranig. Door de mist zien we helemaal niks. En dan opeens, als we er bijna zijn, schieten we door de wolken heen! Een prachtig zicht ontvouwt zich voor ons. Boven een deken van wolken steken de rotsen majestueus uit. WoW, roepen alle inzittenden tegelijk! Als we uitgestapt zijn, is het tijd om verwonderd rond te kijken, foto’s te maken, en dan gaan we lopen. Nee, niet naar beneden, maar wel een stuk over het pad wat voor ons uit loopt. Links daarvan lopen de paarden, een koe bel om de hals van een van hen! Geiten liggen lekker in het zonnetje en boven op de bergkam staan en liggen koeien met grote horens te zonnen! Op de splitsing gaan we even naar rechts. Daar zien we dat de weg naar beneden in de wolken verdwijnt. Aan de ranger vragen we wat we het beste kunnen doen. De weg in de wolken gaat naar het restaurant 2 kilometer verderop. Links gaat naar de sneeuw. Kop of munt roept Irene. Het wordt.....de sneeuw. We lopen naar links. Spreken een groep andere toeristen uit de buurt van Leiden. Die gaan weer terug, tja met zo’n groep heb je niet altijd keus. Nu zagen we ook, dat niet iedereen de juist schoenen aan had voor deze ondergrond! Rechts van het pad zien we enorme rotspartijen, links de glooiende groene weide waar de dieren zich te goed doen aan het korte gras. Even verderop weerspiegelen de rotsen in 2 kleine meertjes. En dan komen we bij de sneeuw. Zo vreemd, het is bloedheet en toch ligt er nog sneeuw! We gaan hiervandaan weer terug richting kabelbaan. De mist is achter ons al op komen zetten en nu lopen we er zo in. Met kletsnatte haren en vochtige kleding komen we terug bij de start. Niks meer te zien van het prachtige zicht dat we eerst hadden! Jammer voor iedereen die nu naar boven komt. We spreken onderweg andere campinggasten. Sommige hebben evenveel geluk als wij, anderen komen te laat! We nemen een broodje in het restaurant.....veel te groot! En ook niet direct lekker.....maar goed wel iets op de maag. In het winkeltje kopen we koelkast magneetjes, uiteraard.
Dan gaan we weer naar beneden, door de mist en hopen op zon beneden. Jammer, het miezert wat. In de bergwandelaars winkel probeer ik een paar schoenen uit. Helaas zit mijn maat er niet bij. Bij de t-shirtjes lukt dat beter! Lekker stofje, leuke print, aanbieding; doen, dus!
Terug op de camping komen we bij van al het moois wat we gezien hebben. Na de wandeling van gisteren was ook dit weer overweldigend.
We lezen en slapen wat en gaan lekker eten in het restaurant. Afsluiting van dit deel van de Picos d’Europe, morgen gaan we weer verder.