Het weer is beter geworden!

Vrijdag 16 mei
Gisteravond heerlijk bij het restaurant van de camping gegeten. Konden daar lekker blijven zitten en internet op.
Het begint ook 's nachts minder koud te worden.
Gerda en Frans de tent bevalt prima. Een van de stokken ging een lengte scheurtje vertonen. Om te voorkomen dat het verder gaat hebben we er een nood verbandje omgedaan.
De nachten zijn de laatste tijd wel heel lawaaierig. De meeste Duitse campings liggen weliswaar in het groen, maar ook in de buurt van het spoor. Overdag rijden daar, vrij stille, personentreinen op. 'S nachts worden wij verblijd met denderende goederentreinen. Het lijkt soms wel alsof ze door de tent razen! Maar goed, als je moe genoeg bent.....
Ook nu worden we op tijd wakker. Irene gaat als eerste douchen. Samen gaat helaas niet, vanwege het hondje. Al gauw komt ze terug. Het evenwicht is toch niet in orde. Lang verhaal in het kort: om 14:30 uur zijn we ingepakt en op weg. Vandaag ritueel afscheid genomen van het koffiezetapparaat. Niet gebruikt en toch gewicht in de tas! Nog even en het kookstel gaat van eigenaar verwisselen, maar eerst maken we de gasfles op.
Eigenlijk hebben we er niet echt zin meer in vandaag. Blijven is ook geen optie. We pakken alle moed bij elkaar en gaan op zoek naar de te volgen route. We moeten dwars door Bruchsal. Bij de eerste de beste koffie tent stoppen we! 3 kilometer op de teller! Dan weer verder. De stad uit valt nog niet mee. Effen zoeken, draaien met de fietsen: let op zwenkt uit! Het gaat flink omhoog. Dan zitten we spontaan op de goede weg, top die Garmin! We peddelen de stad uit. Dan doemt voor ons een flinke heuvel op! Het zou de eerste van 3 worden. Puffend en hijgend......het klopt Henk, wij worden niet verzorgd, maar toch hebben wij nu ook meer respect voor de Mollema'tjes onder ons. Wij besluiten, dat we nooit klimmersbenen zullen krijgen. Na 3 prachtige dorpen en inderdaad vergezichten, komen we in de volgende grote stad Britten. We zijn 2 uur verder en kapot! Dit wordt het niet meer vandaag. Bij de Aldi stoppen we voor bananen en overleg. Wat te doen. Kunnen we het nog opbrengen om naar de volgende stad te rijden? Verstandig als we zijn.....we doen het niet. Samen met het boekje van Reitsma en de GPS vinden we een hotel 250 meter verderop. Jippie! Dat wordt het: hotel Achat! Ze willen ons nog hebben ook! De dame aan de receptie geeft ons de mooiste kamer. Het uitzicht is minder. Maar wij hebben geen enkele behoefte aan uitzicht! Het was warm vandaag. Onderweg bedacht ik mij, dat dit dus de manier is om zo'n mooie verweerde kop te krijgen: wind, zon, regen, kou! Zou mijn Hema dag crème daar tegen opgewassen zijn?
720 kilometer op de teller!

Zaterdag 17 mei

Vandaag is de 14e dag dat we onderweg zijn.
Na een vorstelijk ontbijt en het meenemen van een paar handige zaken voor op de camping. Zoals daar zijn: een pruimenjam, botertje en een paar cupjes pindakaas en 2 flesjes Optimel voor onderweg. Suikerzakjes hebben we nog genoeg!
Alweer een gezellig gesprek met mensen uit Bremen. De man vertelt ons, verbolgen, dat de regering een belasting wil heffen voor buitenlanders op de autobahn. Na de 2e WO is alles tegelijk gebouwd en dat is nu aan vervanging toe. Zijn vrouw snapt dat ook niet. Dat konden ze toch weten, als je in huis alles tegelijk koopt, gaat het toch ook in dezelfde periode vervangen moeten worden? Afijn, wij hebben hier allemaal geen last van! Zij wensen ons veel succes en of we de groeten willen overbrengen aan de paus! Wij beloven dat te doen, mochten we hem te spreken krijgen.
We gaan rond 09:30 uur op weg. Een moeilijke etappe voor de boeg. Brettel uit gaat lekker vlot. Na de stad wordt het opletten geblazen. Wij willen het asfalt-alternatief nemen, want 4 kilometer vals plat op onverhard wordt geen pretje. Na een paar keer keren en draaien zitten we op de goede weg. We kijken naar rechts waar een buizerd paar aan het jagen is. Even zoeken vanuit de lucht en dan plof in het gras om een muisje te pakken! Prachtig om te zien! Even verder op verandert vals plat in een heuse col. Tussen Bretten en Pforzheim zitten een paar ondoenlijke stukken. Het dorp Sprangtal in was de eerste. We moeten lopen, maar zelfs dat! Dan gaan we even heerlijk naar beneden. Om vervolgens het dorp Nussbaum in te klimmen. We gaan kapot. Telkens als we even stoppen, omdat ook lopen niet meer gaat, moeten we in de remmen knijpen om niet achteruit de berg af te roetsjen. In het dorp is het tijd voor koffie. De plaatselijke bakker schenkt ze voor ons in. Wij zitten op het stoepje. Armen bloot en vol in de zon, dat dan weer wel!
We zeggen tegen elkaar, dat Pforzheim halen al een hele toer gaat worden vandaag! 2 dorpen in anderhalf uur!
Het volgende Gobrichen ligt blijkbaar lager, daar knoeren we in een half uur bergaf naar toe. Effe later worden we weer op de proef gesteld. Voor ons duikt een flinke heuvel op! Het boekje zegt: 350 meter 8-11%. Al zuchtend en steunend voel je precies waar 8 overgaat in 11! Kanonen! Nou is het wel mooi geweest. De longen scheuren uit elkaar en de beenspieren kraken.
We slingeren vervolgens een beetje door een bos, al beter te doen! Vlak voor Pforzheim moeten we weer even opletten. De beschrijving geeft een mooie slinger aan om de stad heen. Weer met een paar van die gezellig klimmetjes. Maar wij zijn wel goed, maar niet gek. Op de GPS slingeren we dwars door de stad ipv er omheen. Scheelt kilometers en gedoe. De stad uit, steken we de Würm over. Dan gaan we op een mooi pad helemaal langs deze snelstromende beek richting het dorp Würm. Ook hier en daar zit een venijnige klim, maar over het algemeen is het goed te doen. Of went het al? In Würm is het afgelopen met het fietspad, we gaan over de provinciale weg (16 kilometer) verder. Samen met motoren en andere fietsers (meestal wielrenners) peddelen we richting Tiefenbronn, Muhlhausen en uiteindelijk halen we zelfs Weil der Stadt! Daar hadden we vanmorgen echt niet op gerekend! In Gaststätte Sage kunnen we slapen.....op de 3e verdieping. Irene sjouwt alles naar boven! Stoer hè?
772 kilometer op de teller.

Zondag 18 mei.

Na een wat karig ontbijt zijn we om 09:53 uur op weg. De zon schijnt en de korte mouwen zijn genoeg. Etappe 11 is aan de beurt nog even langs de Würm en dan richting natuurpark Schönbuch. Maar 41 kilometer. Dat gaat meevallen, denken wij. Tussen Weil der Stadt en Aidlingen is een asfalt alternatief. Die is voor ons! De trouwe lezers weten inmiddels, dat het even draaien en keren is voor we die gevonden hebben. Ook vandaag, helaas. Maar dan hebben we hem toch te pakken. Over de hele route gaan we totaal 240 meter omhoog en 180 meter naar beneden. Dat eerste is echt weer zwaar vandaag. Ik hoor de stem van Maarten Ducroix. We weten wat het betekent: snot voor de ogen, vals plat en geparkeerd staan. We maken het allemaal mee vandaag. Alleen moeten wij er ook bij afstappen, lucht happen en weer verder lopen! Dan weer naar beneden. Als je ziet waar je naar toe gaat, hoef je niet te remmen! En wij bereiken een topsnelheid van 36 kilometer per uur. Sita houd haar snuit, geen gejammer als het moeilijk of spannend wordt. 2x kopen we brood bij de bakker. De eerste keer met koffie. Er wordt voor ons een tafel met stoelen buiten gezet, want het hondje mag er niet in en de dames vinden dat we het verdiend hebben. Wat kan een parkeerplaats er mooi uitzien! Het natuurpark is prachtig en wij gaan daar alleen maar naar beneden! Geen asfalt, dus op kiezels en langs kuilen vliegen we het park door. Best eng, maar gelukkig is het droog. Om in en uit het park te komen, moet er een flink hek worden open geduwd. We zijn hier op zondag niet alleen! De 'deur' wordt voor ons open gehouden als we het park uit gaan. Dan zien we een terras in de zon. We zijn er al bijna, maar houden het bij cola. Verstandig, zo blijkt, want bijna is echt nog niet helemaal. Slingerend door Tübbingen is het nog een hele toer om de camping te vinden. Langs de rivier de Neckar ligt dit stadje. We zien, als we bruggen overgaan, allerlei gondels over de rivier varen. Hadden we al gelezen en het boekje heeft niets te veel gezegd. Foto's maken kan even niet, want de batterij is leeg.
De camping wordt gevonden (thank you GPS) en ligt aan dezelfde rivier. Het is warm. We zoeken een plekje, verplaatsen nog 2 keer en dan hebben we het gevonden. We staan midden op een plek voor 6 caravans! Zo druk is het niet, vinden wij, dus dat moet makkelijk kunnen. De zon schijnt zo fel, dat de tent opzetten ineens een heel andere dynamiek krijgt: zweten!
Na een douche doen we de wasmachine aan: sportwasje. Het lijkt erop dat het droog blijft, dus moet kunnen en is ook nodig. Dan een biertje! Lekker!
Zit ik dit verhaal te typen, komt de camping eigenaar vertellen, dat we te veel plek in nemen! We moeten verhuizen! Het zou gevaarlijk zijn, volgens de eigenaar kan er vannacht een camper of auto met caravan over ons heen rijden. Wij vinden dat schromelijk overdreven, maar hebben ook geen zin om 'iets' te tekenen.
Hup de boel opgepakt en even later hangt ook de was aan een zelf geknutselde waslijn tussen de fietsen. Hopelijk blijft het droog! Dan eerst aan de maaltijd. Verhuizen maakt hongerig!
816 kilometer op de teller.