In Oostenrijk!
Door: Yvonne en Irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
23 Mei 2014 | Oostenrijk, Hohenems
Maandag 19 mei.
Geen goedemorgen vandaag! Met een zware etappe voor de boeg, blijkt dat we niet direct weg kunnen. Irene moet nog even slapen. Ik kijk in het zonnetje naar het inpakken van de 2 buren op het trekkersveldje. Recht voor me staat een Chinees uitziende knul. Ik kan er een Carmiggelt achtige column over schrijven hoe dat ging. Minutieus wordt alles ingepakt, opgerold en in de auto gelegd. De klep van de auto gaat bij ieder pakketje open met de sleutel en met een klap weer dicht! Dat was wat ons gisteravond ook wakker hield! We hadden toen ook al geen idee waar dat goed voor was! Ik bekijk het beurtelings met ergernis en dan weer met bewondering. Rustig en kalm gaat alles door zijn handen! Een meegebrachte keukenrol zorgt er voor dat alles ook droog wordt. Het lijkt uren te duren.
De 2 knullen rechts van ons zien er anders uit dan verwacht. Gisteravond hebben ze uren zitten giechelen voor de tent. Een lol dat ze hadden! Nu zie ik, bij daglicht, dat het 2 volwassen mannen zijn onder de tatoeages en oorringen en een kale kop. Het type dat je niet wil tegen komen in een donker steegje! Als ook zij vertrokken zijn, wordt het pas echt lekker warm. Ik moet zelfs de schaduw opzoeken. Als Irene bijgetrokken is, maken we een nieuw plan. De zware etappe is nu gekke werk! (de zwaarste van deel 1. Kort voor het eindpunt nog een paar venijnige klimmetjes) en een klein stukje ervan doen, is ook lastig omdat er geen slaapgelegenheden voor het oprapen liggen op de route. Ik lees het boekje nog eens door om moed te verzamelen. Dan zien we dat er een alternatief wordt geboden: de trein! Dat wordt het! Ja,ja, we weten het wel, niet echt stoer. Wel verstandig! We pakken de boel in en zijn rond 13:45 uur vertrokken. Op naar het station. Daar aangekomen sjouwen we de fietsen het station binnen. We kopen een kaartje, vragen nog of het wel gaat met al die spullen. De man achter het loket kijkt over zijn brilletje naar de uitdragerij voor hem en zegt: ja, das geht! We moeten eerst via het eerste perron naar het tweede. Redelijk ingewikkeld, maar het betekende gewoon dat we 2x in de lift moesten. Irene's fiets met hondenkar paste net. De mijne net niet. Aan een gezellige scholier geef ik de bagagekar mee en geef hem de volgende instructie: boven staat een vrouw met net zo'n helm en die neemt de kar van je over. Hij knikt en blijkt het te begrijpen. De kar komt aan. Dan staan we op het juiste perron: 2B. We zien een oprijkar ding staan en vragen aan een mevrouw in een hokje of we die mogen gebruiken. Nee, zegt zij, die is alleen voor invaliden. De eerste trein die aankomt, niet de onze, heeft een hele lage instap. Wij ontspannen, oké dat gaat lukken. We rijden er zo in, gaan lekker zitten en om ons heen kijken! Dan komt onze trein binnen rijden. Wij moesten bij de dubbele deuren zijn......niet gevonden! Zodra wij de ingang zien, schrikken we ons een hoedje! De fietsen moeten 3 treden op! De mevrouw uit het hokje komt ons helpen! Een man gooit gauw zijn mountainbike naar binnen, en Irene haar fiets er achteraan. De maten van de man roepen naar hem: nein, nein, raus, nicht die richtige zug!
Kanonen, de man moet eruit en ik en Sita er nog in! Als de deuren dicht gaan en de trein gaat rijden, staan onze fietsen naast elkaar met het voorwiel tegen de deur, de hondenkar met Sita erin hangt op de onderste tree en de bagagekar slingert los van mijn fiets op de harmonica tussen 2 treinstellen. Met veel gedoe koppelen we de kar van Sita los, laten we haar eruit en hijsen hem omhoog, over de fietsen heen en naast de bagagekar. Gekke hond, ze raakt niet eens in paniek! We blokkeren zo de in en uitgang links en rechts en dwarsdoor de gang. Niet iedereen is er blij mee. Wij ook niet! De kar van Sita heeft er een scheur aan over gehouden, maar we kunnen er mee verder.
In de trein is het bloedheet en wij zitten op de bovenste tree te zweten. Uitzicht? Nop! De trein slingert, schokt en doet! Dus regelmatig moeten we de fietsen opvangen. Als we op een station komen, drukken mensen op de knop. De deur gaat open en de monden ook! Mensch! Was ein bagage! Als wij eruit moeten, krijgen we hulp. Een man pakt onze fietsen aan en de bagage- en hondenkar doen we zelf. De machinist heeft het allemaal gezien en wacht totdat deze uitdragerij zijn trein heeft verlaten. Dan staan we op station in Sigmaringen Een beetje versuft om ons heen te kijken, gauw naar buiten, wat is het benauwd! Na een colaatje en een paar zoute pinda's gaan we op zoek naar de camping. Al gauw gevonden! We kijken eerst nog even in een huisje, maar de bedden zijn van houten balkjes met een doek ertussen! Daar worden we niet beter wakker op, dus een lekker plekje gezocht voor de tent. We staan langs de Donau met uitzicht op Schloss van Sigmaringen!
871 kilometer op de teller (met dank aan de DS!)
Dinsdag 20 mei.
Vandaag zijn we om 7 uur op. Nog steeds koud s'nachts! We gaan eerst lekker warm douchen, daar knapt een mens van op! Dan een ontbijtje. Gisteren heeft Irene boodschappen gedaan. Broodjes, beleg, eieren, een paar nieuwe slippers voor mij en......een surprise ei! Pas dan is het echt vakantie, hè jongens?
We maken thee en koken de eitjes. Dan nemen we ritueel afscheid van het kookstel. Sorry Juul, echt zwaar en weinig gebruikt. Dit is een outdoor camping, dus daar kunnen ze het vast gebruiken.
Ingepakt en op weg rond 10:30 uur.
Etappe 13 is aan de beurt. Van Sigmaringen naar Obersiggingen. Uitspreken valt niet mee en in het dialect van hier niet te verstaan. Het weer is prachtig! We smeren ons goed in, want verbranden willen we niet.
Even zoeken weer om langs de Donau te komen. Dat klinkt als een romantische, blauwe, prachtige rivier. Maar is hier in werkelijkheid een stroompje. Leuk hoor, maar niet spectaculair. Als we het pad er langs gevonden hebben, zien we dat we stroomopwaarts rijden. Hè? Da's raar! O, nee, natuurlijk niet. De Donau stroomt vanaf de Bodensee! En daar gaan wij naar toe! Als we de Donau verlaten is het tijd voor koffie. In Ennetach zit op de route een bakkerij met een terrasje in de schaduw. Gek, hè. Wat een verschil met een paar dagen geleden! Na de koffie moeten we gelijk op de pedalen om het dorp uit te komen. Het staat niet in het boekje, maar wij denken aan zo'n 6 %! We halen het.....gaat steeds een beetje beter.
Tenminste als we accepteren dat we soms moeten lopen! We gaan vandaag over 500 meter één keer 5 % en één keer 6-9. 6 % ging nog, maar bij 9 voel je de kar trekken en lukt het niet meer. Jammer, want lopen is ook geen pretje! De 1,5 km 2-4 % valt dan in het niet. Maar de benen zijn zwaar van de eerdere inspanningen. Echt makkelijk is het nog niet. Vlak voor Ochsenbach vliegt er een roofvogel laag over het weiland: een rode wouw! Wat een prachtige vogel! We stoppen om hem te bewonderen. Hij of zij maakt er een mooie show van! Dan laat hij zich, hoog in de lucht, wegjagen door een kleine torenvalk! Bij Neubronn kunnen we kiezen. Vanmorgen gingen we nog voor het zwaardere alternatief met als beloning het mooie uitzicht over de Bodensee. Nu weten we het nog zo net niet. Als we staan te overleggen, stopt een dame op een racefiets. Of ze kan helpen? Nou ja, de weg weten we wel, maar advies kunnen we wel gebruiken. Zij vraagt wat we al gefietst hebben. O, dan zijn we toch getraind?! Ze legt uit hoe de routes eruit zien en wij besluiten voor de lichtere variant te gaan. Al moeilijk genoeg, schatten we in. Goeie keus, blijkt later. Maar eerst moeten we nog even kijken of de aangekondigde weg afsluiting geen roet in het eten gaat gooien. De dame is het met ons eens, meestal kun je daar wel lopend langs. Wij rijden naar beneden naar Langgassen. Daar is de weg opgebroken. We gaan lopen. Sjouwen de hele handel naar boven richting graafmachines en kabels. Halverwege komt een man naar ons toe. Dit gaat echt niet. Even terug, legt hij vrolijk uit, dan naar links om de boerderij heen en dan kom je achter de afsluiting uit. 200 meter terug, dan naar links 200 meter weer naar boven, een verbaasde boerin staat een beetje te vegen als wij puffend en hijgend voorbij komen. We stoppen op het erf bij de bron, vullen onze bidons en sjouwen weer door omhoog. Ik ga eerst even, zonder fiets, kijken wat handig is. Loopt lekker! Ja hoor, nog 20 meter en dan zijn we er. Asfalt! Na 3 meter fietsen storten we ons op een bankje onder een boom. Een vrouw op een stoepje zegt, wijzend naar boven, daar is een bankje met een tafel erbij! Zal best, wij blijven hier. Niet te lang, want anders is het opstarten zwaar. Even op adem komen en dan hup op de fiets. Dan stuiven we het Deggenhausertal in. 10 kilometer lang naar beneden! Links en rechts glooiende weiden en bergen en wij gaan zonder moeite 20 kilometer per uur! Voor ons uit zien we bergtoppen met sneeuw! Genieten en we schreeuwen tegen elkaar, dat we het verdiend hebben! Zomaar ineens roetsjen we Obersiggingen binnen, onze eindbestemming van deze etappe! Wat een dag! Hoogtepunten afgewisseld door wat mindere, zeg maar!
926 Kilometer op de teller!
Max. Snelheid: 43.8 we zitten nu 540 meter hoogte.
Woensdag 21 mei
Goed opgestaan vandaag. Het is lekker weer! We ruimen vast de losse spullen op en zetten de tent in de zon, toch nat geworden vannacht. Dan gaan we naar het ontbijtbuffet van het pension. Daar wacht ons een pot koffie en heerlijke broodjes. Gisteren had de camping mevrouw ons al hagelslag beloofd en dat was er ook. Ze zegt: ik heb zelfs vlokken. Wij lachen, want dat klinkt allemaal heel gek in het Duits. In het gezellige zaaltje met allemaal beeldjes, bloemetjes, kaarsjes en andere 'stofnesten', zit nog een ander echtpaar en een oude man. De oude man vertelt een mop, maar wij verstaan er niks van. Hij lacht er zelf hartelijk om. Sowieso heeft hij een geinige kop. Als hij na zijn koffie een sigaartje gaat roken buiten, vertelt de camping mevrouw, dat hij haar buurman is. Iedere dag gooit ze haar honden, 2 golden retrievers, naar buiten. Als ze zijn uitgespeeld, lopen ze naar het raam van de buurman en blaffen een keer. Dan doet de buurman zijn raam open en gooit wat lekkers naar buiten. De honden wachten geduldig tot de buurman naar buiten komt. Hij steekt het kromme deel van zijn stok in de halsband van een van de honden en zo lopen ze samen voorzichtig naar het pension. De man is bijna blind, loopt moeilijk, etc. Daar wordt hem de krant voorgelezen. Maar, zegt zij, alleen de leuke dingen en de rouwadvertenties. Wij noemen dat onze frühstückleichen!
Wij zien het tafereel helemaal voor ons. Dan komt het gesprek op onze reis. De man van het andere echtpaar is nieuwsgierig. De camping mevrouw haalt het Reitsma boekje tevoorschijn. Zij heeft een eerdere druk, bestaat uit 1 boekje. Verbaasd ziet de man wat we gedaan hebben en wat we nog gaan doen: respect, zegt hij!
Als we allemaal klaar zijn met het ontbijt, wordt het buffet geopend voor de honden. De retrievers komen uit hun slaapplaats, gaan braaf voor het buffet zitten. Dan worden links en rechts met plakken worst gegooid. Zij kunnen vangen, Sita niet! Die weet niet wat haar overkomt.
De tent is droog, we gaan op pad richting de Bodensee. Een prachtig begin vanaf de camping: een paar kilometer heerlijk naar beneden. De zon en de beweging maakt de spieren warm. Natuurlijk zitten er ook een paar venijnige klimmetjes in. Het lijkt of we het al beter aan kunnen. Langer op de pedalen en als het echt niet meer gaat, gaat het lopen ook beter vandaag! Zou het wennen?
Het landschap verandert ook. Van veel bebossing wordt het veel opener. Hier wordt aan fruitteelt gedaan. Het lijkt wel of we door de Betuwe rijden.....alleen iets meer glooiend! Verderop wordt er hop verbouwd. Zo'n veld noemen ze een hopspargel. Het wordt geplant in dezelfde 'bedden' als asperges, vandaar. Een mooi spel van enorme stammen en draden zorgen voor de begeleiding van de plant. De stammen zijn wel een meter of vier hoog. Hop groeit snel, dus dat zal wel nodig zijn. Er worden hier veel verschillende bieren gebrouwen en dat gaat niet zonder deze hop.
Onderweg worden we ook weer getrakteerd op de rode wouw. Een groep van 5 zelfs!
Bij het plaatsje Krehenberg (inderdaad dat ligt boven...pfffff) krijgen we zicht op de Alpen! Sneeuwtoppen! Wat een prachtig gezicht. Er vliegt een Zeppelin een rondje boven, naar wij vermoeden, de Bodensee.
Als het tijd wordt voor koffie blijkt dat nog een hele klus. De dorpjes waar we doorkomen lijken wel uitgestorven, geen bakkerij. Uiteindelijk is het in Eriskirch raak. Als we op de kaart kijken blijken we al bijna aan de Bodensee te zijn!
Na een lekkere koffie en een matige kirschkuchen (uit de vriezer, in de magnetron), hebben we wel eens lekkerder gehad, roetsjen we naar beneden. Ineens staan we oog in oog met de Bodensee! Een kalm wateroppervlak, enorm groot. Zeilbootjes dobberen in de rondte en in de verte horen we de stem van de bootsman van een grote roeiboot: heja, heja!
We nemen even de tijd op een bankje om er van te genieten, tenslotte is dit weer een mijlpaal!
Dan verder langs het meer. We hadden het al eens bekeken en nu bleek het ook waar: links en rechts komen ons bejaarden voorbij en tegemoet op gehuurde E-bikes. Druk! We zijn het niet gewend! Ze stoppen waar ze willen, kijken midden op het fietspad op de bordjes. Terwijl het water rechts houden toch niet zo moeilijk kan zijn! Bij een spoorwegovergang wordt duidelijk hoeveel fietsers er actief zijn vandaag! Ik heb er een foto van gemaakt! Het lijkt wel alsof de school net uit is, maar dan met ouderen!
Wij worden er niet blijer van, rust en eigen tempo gewend. Tot aan de camping in Zech, even voorbij Lindau, moeten we nog een keer stoppen. De drukte is echt niet normaal. Een bankje in de schaduw! Een jongedame is ons net voor. Ik vraag beleefd of we er bij mogen zitten. Zij zegt: ik wilde net gaan liggen, ik heb zo ver gefietst. Jammer, joh! Wij gaan hier toch even zitten, dan wacht je maar even met slapen. Ik heb het natuurlijk anders gezegd!
Als we verder gaan, blijken we ineens voor de camping te staan. Heerlijk veldje, lekker weer. We gaan hier 3 nachten blijven! Dag bijkomen, dagje naar Lindau en dan weer verder.Heerlijk!
980 kilometer op de teller. Totaal al 5500 meter omhoog gefietst (naar beneden meet de GPS niet!)
Donderdag 22 mei.
Een dag op de camping. Beetje slapen, ontbijten, fietsen schoonmaken en nakijken, wasje draaien, etc. Al onze meegesjouwde spullen eens goed bekeken op bruikbaarheid. 2 tassen vol brengen we naar het postkantoor. Net onder de 5 kilo gaat terug naar huis, nou ja huis! Joeri en Nathalie de uitdragerij komt jullie kant op!
Het is vreemd weer hier. Afgelopen nacht heeft het enorm gewaaid. De wind was warm! Nog even overwogen om de stormlijnen op te zoeken. Het erop gewaagd. Nu heb ik ze er toch maar aangezet, kan geen kwaad. Het is soms drukkend benauwd. Windstil en dan weer een enorme wind uit de richting waar we overmorgen naar toe gaan! De was droogt er goed op.
Vreemd maar lekker zo'n 'rommel' dagje!
Vrijdag 23 mei
Gisterenavond flink ziek geworden(Yvonne). Tent uit, naar de wc. Gelukkig was ik alleen. Ik zal de details achterwegen laten, maar na een kwartiertje was ik leeg. Dweilen, kleren buiten de tent gelaten en slapen! 's Morgens alles weer oké.
Gisterenavond ging het al regenen en dat is de hele nacht en ochtend zo gebleven. Uiteindelijk besloten om niet in Lindau in de regen te gaan lopen, maar in te pakken. In de ruimte waar de kinderen vermaakt worden in het hoogseizoen ontbijten we. We zien een jong stel daar alles inpakken en besluiten dat ook te doen. Als we bijna klaar zijn gaat de zon schijnen. We zetten de tent te drogen en nemen, uiteindelijk, alles droog mee. Om 12:30 uur zitten we op de fiets. Geen bejaarden op dit stuk. We rijden nog even langs de Bodensee, genieten van het uitzicht en dan gaan we een brug over. Stom verbaasd blijven we erop staan. Een snel stromende brede rivier gaat onder ons door. Takken en boomstronken meesleurend. Een prachtig gezicht met als achtergrond de besneeuwde bergtoppen. Foto! We naderen duidelijk de Rijndelta. Stroomopwaarts volgen we de Rijn over een prachtig fietspad. De Rijn zien we af en toe, want 2 dijken bewaken de plaatselijke bevolking. De zon schijnt, de wind is in de rug! Wat is dit genieten! De hele etappe (72 km lang) zal vlak zijn. Zelfs de bruggen zijn laag. Jippie! Een rustdag en toch vooruit komen. Nu 15:30 uur, zitten we aan de koffie bij McDonalds in Hohenems! Irene is even boodschappen doen bij de naastgelegen Lidl en dan gaan we weer op pad.
Van alle plaatsjes op de kaart zien we er geen een. Enorme vergezichten worden ons deel, kerktorentjes, bergen, sneeuw. Nog maar net kunnen we de neiging onderdrukken om te gaan jodelen! Wat is het hier prachtig! Bij Gissingen is een camping. We komen daar rond 18:00 uur aan. Het is mooi geweest voor vandaag. We douchen bij de plaatselijke voetbalvereniging. Die van de camping zelf is voor ons te ver weg. Morgen kunnen we, ook hier, verse broodjes kopen. Etappe 14 van boekje 2 zit er bijna op! Met uitzicht op de bergen om ons heen rusten we lekker uit. In gasthof Löwen nemen we een heerlijk maaltijd. Wat een top-dag!
1030 kilometer op de teller!
Geen goedemorgen vandaag! Met een zware etappe voor de boeg, blijkt dat we niet direct weg kunnen. Irene moet nog even slapen. Ik kijk in het zonnetje naar het inpakken van de 2 buren op het trekkersveldje. Recht voor me staat een Chinees uitziende knul. Ik kan er een Carmiggelt achtige column over schrijven hoe dat ging. Minutieus wordt alles ingepakt, opgerold en in de auto gelegd. De klep van de auto gaat bij ieder pakketje open met de sleutel en met een klap weer dicht! Dat was wat ons gisteravond ook wakker hield! We hadden toen ook al geen idee waar dat goed voor was! Ik bekijk het beurtelings met ergernis en dan weer met bewondering. Rustig en kalm gaat alles door zijn handen! Een meegebrachte keukenrol zorgt er voor dat alles ook droog wordt. Het lijkt uren te duren.
De 2 knullen rechts van ons zien er anders uit dan verwacht. Gisteravond hebben ze uren zitten giechelen voor de tent. Een lol dat ze hadden! Nu zie ik, bij daglicht, dat het 2 volwassen mannen zijn onder de tatoeages en oorringen en een kale kop. Het type dat je niet wil tegen komen in een donker steegje! Als ook zij vertrokken zijn, wordt het pas echt lekker warm. Ik moet zelfs de schaduw opzoeken. Als Irene bijgetrokken is, maken we een nieuw plan. De zware etappe is nu gekke werk! (de zwaarste van deel 1. Kort voor het eindpunt nog een paar venijnige klimmetjes) en een klein stukje ervan doen, is ook lastig omdat er geen slaapgelegenheden voor het oprapen liggen op de route. Ik lees het boekje nog eens door om moed te verzamelen. Dan zien we dat er een alternatief wordt geboden: de trein! Dat wordt het! Ja,ja, we weten het wel, niet echt stoer. Wel verstandig! We pakken de boel in en zijn rond 13:45 uur vertrokken. Op naar het station. Daar aangekomen sjouwen we de fietsen het station binnen. We kopen een kaartje, vragen nog of het wel gaat met al die spullen. De man achter het loket kijkt over zijn brilletje naar de uitdragerij voor hem en zegt: ja, das geht! We moeten eerst via het eerste perron naar het tweede. Redelijk ingewikkeld, maar het betekende gewoon dat we 2x in de lift moesten. Irene's fiets met hondenkar paste net. De mijne net niet. Aan een gezellige scholier geef ik de bagagekar mee en geef hem de volgende instructie: boven staat een vrouw met net zo'n helm en die neemt de kar van je over. Hij knikt en blijkt het te begrijpen. De kar komt aan. Dan staan we op het juiste perron: 2B. We zien een oprijkar ding staan en vragen aan een mevrouw in een hokje of we die mogen gebruiken. Nee, zegt zij, die is alleen voor invaliden. De eerste trein die aankomt, niet de onze, heeft een hele lage instap. Wij ontspannen, oké dat gaat lukken. We rijden er zo in, gaan lekker zitten en om ons heen kijken! Dan komt onze trein binnen rijden. Wij moesten bij de dubbele deuren zijn......niet gevonden! Zodra wij de ingang zien, schrikken we ons een hoedje! De fietsen moeten 3 treden op! De mevrouw uit het hokje komt ons helpen! Een man gooit gauw zijn mountainbike naar binnen, en Irene haar fiets er achteraan. De maten van de man roepen naar hem: nein, nein, raus, nicht die richtige zug!
Kanonen, de man moet eruit en ik en Sita er nog in! Als de deuren dicht gaan en de trein gaat rijden, staan onze fietsen naast elkaar met het voorwiel tegen de deur, de hondenkar met Sita erin hangt op de onderste tree en de bagagekar slingert los van mijn fiets op de harmonica tussen 2 treinstellen. Met veel gedoe koppelen we de kar van Sita los, laten we haar eruit en hijsen hem omhoog, over de fietsen heen en naast de bagagekar. Gekke hond, ze raakt niet eens in paniek! We blokkeren zo de in en uitgang links en rechts en dwarsdoor de gang. Niet iedereen is er blij mee. Wij ook niet! De kar van Sita heeft er een scheur aan over gehouden, maar we kunnen er mee verder.
In de trein is het bloedheet en wij zitten op de bovenste tree te zweten. Uitzicht? Nop! De trein slingert, schokt en doet! Dus regelmatig moeten we de fietsen opvangen. Als we op een station komen, drukken mensen op de knop. De deur gaat open en de monden ook! Mensch! Was ein bagage! Als wij eruit moeten, krijgen we hulp. Een man pakt onze fietsen aan en de bagage- en hondenkar doen we zelf. De machinist heeft het allemaal gezien en wacht totdat deze uitdragerij zijn trein heeft verlaten. Dan staan we op station in Sigmaringen Een beetje versuft om ons heen te kijken, gauw naar buiten, wat is het benauwd! Na een colaatje en een paar zoute pinda's gaan we op zoek naar de camping. Al gauw gevonden! We kijken eerst nog even in een huisje, maar de bedden zijn van houten balkjes met een doek ertussen! Daar worden we niet beter wakker op, dus een lekker plekje gezocht voor de tent. We staan langs de Donau met uitzicht op Schloss van Sigmaringen!
871 kilometer op de teller (met dank aan de DS!)
Dinsdag 20 mei.
Vandaag zijn we om 7 uur op. Nog steeds koud s'nachts! We gaan eerst lekker warm douchen, daar knapt een mens van op! Dan een ontbijtje. Gisteren heeft Irene boodschappen gedaan. Broodjes, beleg, eieren, een paar nieuwe slippers voor mij en......een surprise ei! Pas dan is het echt vakantie, hè jongens?
We maken thee en koken de eitjes. Dan nemen we ritueel afscheid van het kookstel. Sorry Juul, echt zwaar en weinig gebruikt. Dit is een outdoor camping, dus daar kunnen ze het vast gebruiken.
Ingepakt en op weg rond 10:30 uur.
Etappe 13 is aan de beurt. Van Sigmaringen naar Obersiggingen. Uitspreken valt niet mee en in het dialect van hier niet te verstaan. Het weer is prachtig! We smeren ons goed in, want verbranden willen we niet.
Even zoeken weer om langs de Donau te komen. Dat klinkt als een romantische, blauwe, prachtige rivier. Maar is hier in werkelijkheid een stroompje. Leuk hoor, maar niet spectaculair. Als we het pad er langs gevonden hebben, zien we dat we stroomopwaarts rijden. Hè? Da's raar! O, nee, natuurlijk niet. De Donau stroomt vanaf de Bodensee! En daar gaan wij naar toe! Als we de Donau verlaten is het tijd voor koffie. In Ennetach zit op de route een bakkerij met een terrasje in de schaduw. Gek, hè. Wat een verschil met een paar dagen geleden! Na de koffie moeten we gelijk op de pedalen om het dorp uit te komen. Het staat niet in het boekje, maar wij denken aan zo'n 6 %! We halen het.....gaat steeds een beetje beter.
Tenminste als we accepteren dat we soms moeten lopen! We gaan vandaag over 500 meter één keer 5 % en één keer 6-9. 6 % ging nog, maar bij 9 voel je de kar trekken en lukt het niet meer. Jammer, want lopen is ook geen pretje! De 1,5 km 2-4 % valt dan in het niet. Maar de benen zijn zwaar van de eerdere inspanningen. Echt makkelijk is het nog niet. Vlak voor Ochsenbach vliegt er een roofvogel laag over het weiland: een rode wouw! Wat een prachtige vogel! We stoppen om hem te bewonderen. Hij of zij maakt er een mooie show van! Dan laat hij zich, hoog in de lucht, wegjagen door een kleine torenvalk! Bij Neubronn kunnen we kiezen. Vanmorgen gingen we nog voor het zwaardere alternatief met als beloning het mooie uitzicht over de Bodensee. Nu weten we het nog zo net niet. Als we staan te overleggen, stopt een dame op een racefiets. Of ze kan helpen? Nou ja, de weg weten we wel, maar advies kunnen we wel gebruiken. Zij vraagt wat we al gefietst hebben. O, dan zijn we toch getraind?! Ze legt uit hoe de routes eruit zien en wij besluiten voor de lichtere variant te gaan. Al moeilijk genoeg, schatten we in. Goeie keus, blijkt later. Maar eerst moeten we nog even kijken of de aangekondigde weg afsluiting geen roet in het eten gaat gooien. De dame is het met ons eens, meestal kun je daar wel lopend langs. Wij rijden naar beneden naar Langgassen. Daar is de weg opgebroken. We gaan lopen. Sjouwen de hele handel naar boven richting graafmachines en kabels. Halverwege komt een man naar ons toe. Dit gaat echt niet. Even terug, legt hij vrolijk uit, dan naar links om de boerderij heen en dan kom je achter de afsluiting uit. 200 meter terug, dan naar links 200 meter weer naar boven, een verbaasde boerin staat een beetje te vegen als wij puffend en hijgend voorbij komen. We stoppen op het erf bij de bron, vullen onze bidons en sjouwen weer door omhoog. Ik ga eerst even, zonder fiets, kijken wat handig is. Loopt lekker! Ja hoor, nog 20 meter en dan zijn we er. Asfalt! Na 3 meter fietsen storten we ons op een bankje onder een boom. Een vrouw op een stoepje zegt, wijzend naar boven, daar is een bankje met een tafel erbij! Zal best, wij blijven hier. Niet te lang, want anders is het opstarten zwaar. Even op adem komen en dan hup op de fiets. Dan stuiven we het Deggenhausertal in. 10 kilometer lang naar beneden! Links en rechts glooiende weiden en bergen en wij gaan zonder moeite 20 kilometer per uur! Voor ons uit zien we bergtoppen met sneeuw! Genieten en we schreeuwen tegen elkaar, dat we het verdiend hebben! Zomaar ineens roetsjen we Obersiggingen binnen, onze eindbestemming van deze etappe! Wat een dag! Hoogtepunten afgewisseld door wat mindere, zeg maar!
926 Kilometer op de teller!
Max. Snelheid: 43.8 we zitten nu 540 meter hoogte.
Woensdag 21 mei
Goed opgestaan vandaag. Het is lekker weer! We ruimen vast de losse spullen op en zetten de tent in de zon, toch nat geworden vannacht. Dan gaan we naar het ontbijtbuffet van het pension. Daar wacht ons een pot koffie en heerlijke broodjes. Gisteren had de camping mevrouw ons al hagelslag beloofd en dat was er ook. Ze zegt: ik heb zelfs vlokken. Wij lachen, want dat klinkt allemaal heel gek in het Duits. In het gezellige zaaltje met allemaal beeldjes, bloemetjes, kaarsjes en andere 'stofnesten', zit nog een ander echtpaar en een oude man. De oude man vertelt een mop, maar wij verstaan er niks van. Hij lacht er zelf hartelijk om. Sowieso heeft hij een geinige kop. Als hij na zijn koffie een sigaartje gaat roken buiten, vertelt de camping mevrouw, dat hij haar buurman is. Iedere dag gooit ze haar honden, 2 golden retrievers, naar buiten. Als ze zijn uitgespeeld, lopen ze naar het raam van de buurman en blaffen een keer. Dan doet de buurman zijn raam open en gooit wat lekkers naar buiten. De honden wachten geduldig tot de buurman naar buiten komt. Hij steekt het kromme deel van zijn stok in de halsband van een van de honden en zo lopen ze samen voorzichtig naar het pension. De man is bijna blind, loopt moeilijk, etc. Daar wordt hem de krant voorgelezen. Maar, zegt zij, alleen de leuke dingen en de rouwadvertenties. Wij noemen dat onze frühstückleichen!
Wij zien het tafereel helemaal voor ons. Dan komt het gesprek op onze reis. De man van het andere echtpaar is nieuwsgierig. De camping mevrouw haalt het Reitsma boekje tevoorschijn. Zij heeft een eerdere druk, bestaat uit 1 boekje. Verbaasd ziet de man wat we gedaan hebben en wat we nog gaan doen: respect, zegt hij!
Als we allemaal klaar zijn met het ontbijt, wordt het buffet geopend voor de honden. De retrievers komen uit hun slaapplaats, gaan braaf voor het buffet zitten. Dan worden links en rechts met plakken worst gegooid. Zij kunnen vangen, Sita niet! Die weet niet wat haar overkomt.
De tent is droog, we gaan op pad richting de Bodensee. Een prachtig begin vanaf de camping: een paar kilometer heerlijk naar beneden. De zon en de beweging maakt de spieren warm. Natuurlijk zitten er ook een paar venijnige klimmetjes in. Het lijkt of we het al beter aan kunnen. Langer op de pedalen en als het echt niet meer gaat, gaat het lopen ook beter vandaag! Zou het wennen?
Het landschap verandert ook. Van veel bebossing wordt het veel opener. Hier wordt aan fruitteelt gedaan. Het lijkt wel of we door de Betuwe rijden.....alleen iets meer glooiend! Verderop wordt er hop verbouwd. Zo'n veld noemen ze een hopspargel. Het wordt geplant in dezelfde 'bedden' als asperges, vandaar. Een mooi spel van enorme stammen en draden zorgen voor de begeleiding van de plant. De stammen zijn wel een meter of vier hoog. Hop groeit snel, dus dat zal wel nodig zijn. Er worden hier veel verschillende bieren gebrouwen en dat gaat niet zonder deze hop.
Onderweg worden we ook weer getrakteerd op de rode wouw. Een groep van 5 zelfs!
Bij het plaatsje Krehenberg (inderdaad dat ligt boven...pfffff) krijgen we zicht op de Alpen! Sneeuwtoppen! Wat een prachtig gezicht. Er vliegt een Zeppelin een rondje boven, naar wij vermoeden, de Bodensee.
Als het tijd wordt voor koffie blijkt dat nog een hele klus. De dorpjes waar we doorkomen lijken wel uitgestorven, geen bakkerij. Uiteindelijk is het in Eriskirch raak. Als we op de kaart kijken blijken we al bijna aan de Bodensee te zijn!
Na een lekkere koffie en een matige kirschkuchen (uit de vriezer, in de magnetron), hebben we wel eens lekkerder gehad, roetsjen we naar beneden. Ineens staan we oog in oog met de Bodensee! Een kalm wateroppervlak, enorm groot. Zeilbootjes dobberen in de rondte en in de verte horen we de stem van de bootsman van een grote roeiboot: heja, heja!
We nemen even de tijd op een bankje om er van te genieten, tenslotte is dit weer een mijlpaal!
Dan verder langs het meer. We hadden het al eens bekeken en nu bleek het ook waar: links en rechts komen ons bejaarden voorbij en tegemoet op gehuurde E-bikes. Druk! We zijn het niet gewend! Ze stoppen waar ze willen, kijken midden op het fietspad op de bordjes. Terwijl het water rechts houden toch niet zo moeilijk kan zijn! Bij een spoorwegovergang wordt duidelijk hoeveel fietsers er actief zijn vandaag! Ik heb er een foto van gemaakt! Het lijkt wel alsof de school net uit is, maar dan met ouderen!
Wij worden er niet blijer van, rust en eigen tempo gewend. Tot aan de camping in Zech, even voorbij Lindau, moeten we nog een keer stoppen. De drukte is echt niet normaal. Een bankje in de schaduw! Een jongedame is ons net voor. Ik vraag beleefd of we er bij mogen zitten. Zij zegt: ik wilde net gaan liggen, ik heb zo ver gefietst. Jammer, joh! Wij gaan hier toch even zitten, dan wacht je maar even met slapen. Ik heb het natuurlijk anders gezegd!
Als we verder gaan, blijken we ineens voor de camping te staan. Heerlijk veldje, lekker weer. We gaan hier 3 nachten blijven! Dag bijkomen, dagje naar Lindau en dan weer verder.Heerlijk!
980 kilometer op de teller. Totaal al 5500 meter omhoog gefietst (naar beneden meet de GPS niet!)
Donderdag 22 mei.
Een dag op de camping. Beetje slapen, ontbijten, fietsen schoonmaken en nakijken, wasje draaien, etc. Al onze meegesjouwde spullen eens goed bekeken op bruikbaarheid. 2 tassen vol brengen we naar het postkantoor. Net onder de 5 kilo gaat terug naar huis, nou ja huis! Joeri en Nathalie de uitdragerij komt jullie kant op!
Het is vreemd weer hier. Afgelopen nacht heeft het enorm gewaaid. De wind was warm! Nog even overwogen om de stormlijnen op te zoeken. Het erop gewaagd. Nu heb ik ze er toch maar aangezet, kan geen kwaad. Het is soms drukkend benauwd. Windstil en dan weer een enorme wind uit de richting waar we overmorgen naar toe gaan! De was droogt er goed op.
Vreemd maar lekker zo'n 'rommel' dagje!
Vrijdag 23 mei
Gisterenavond flink ziek geworden(Yvonne). Tent uit, naar de wc. Gelukkig was ik alleen. Ik zal de details achterwegen laten, maar na een kwartiertje was ik leeg. Dweilen, kleren buiten de tent gelaten en slapen! 's Morgens alles weer oké.
Gisterenavond ging het al regenen en dat is de hele nacht en ochtend zo gebleven. Uiteindelijk besloten om niet in Lindau in de regen te gaan lopen, maar in te pakken. In de ruimte waar de kinderen vermaakt worden in het hoogseizoen ontbijten we. We zien een jong stel daar alles inpakken en besluiten dat ook te doen. Als we bijna klaar zijn gaat de zon schijnen. We zetten de tent te drogen en nemen, uiteindelijk, alles droog mee. Om 12:30 uur zitten we op de fiets. Geen bejaarden op dit stuk. We rijden nog even langs de Bodensee, genieten van het uitzicht en dan gaan we een brug over. Stom verbaasd blijven we erop staan. Een snel stromende brede rivier gaat onder ons door. Takken en boomstronken meesleurend. Een prachtig gezicht met als achtergrond de besneeuwde bergtoppen. Foto! We naderen duidelijk de Rijndelta. Stroomopwaarts volgen we de Rijn over een prachtig fietspad. De Rijn zien we af en toe, want 2 dijken bewaken de plaatselijke bevolking. De zon schijnt, de wind is in de rug! Wat is dit genieten! De hele etappe (72 km lang) zal vlak zijn. Zelfs de bruggen zijn laag. Jippie! Een rustdag en toch vooruit komen. Nu 15:30 uur, zitten we aan de koffie bij McDonalds in Hohenems! Irene is even boodschappen doen bij de naastgelegen Lidl en dan gaan we weer op pad.
Van alle plaatsjes op de kaart zien we er geen een. Enorme vergezichten worden ons deel, kerktorentjes, bergen, sneeuw. Nog maar net kunnen we de neiging onderdrukken om te gaan jodelen! Wat is het hier prachtig! Bij Gissingen is een camping. We komen daar rond 18:00 uur aan. Het is mooi geweest voor vandaag. We douchen bij de plaatselijke voetbalvereniging. Die van de camping zelf is voor ons te ver weg. Morgen kunnen we, ook hier, verse broodjes kopen. Etappe 14 van boekje 2 zit er bijna op! Met uitzicht op de bergen om ons heen rusten we lekker uit. In gasthof Löwen nemen we een heerlijk maaltijd. Wat een top-dag!
1030 kilometer op de teller!
-
23 Mei 2014 - 16:29
Truus:
jonge jonge wat een prachtige verhalen -
23 Mei 2014 - 16:34
Tonnie:
Wat heerlijk om jullie ervaringen op papier mee te mogen maken!! ( altijd zadelpijn) fietsen zou voor mij dus niks zijn!
Wat een gedoe maken jullie mee zeg!
Je mag het allemaal wel opslaan kunnen jullie er een mooi boek van maken.
Ik blijf het super stoer vinden hoor meiden!!
Dikke knufffffff van ons beidjes. -
23 Mei 2014 - 16:51
Riet:
Nou nou nou ....petje af hoor het is zwaar maar het is ook genieten lees ik.Fijn dat we het mogen mee beleven je schrijft het allemaal zo duidelijk, vinden we erg leuk. Goeie reis nog verder en dank voor de mooie verslagen!!! Wees voorzichtig, groetjes xxx ;-)
-
23 Mei 2014 - 17:27
Henk Van Hal:
Wat leuk om jullie te volgen. Leuke verhalen en diep respect voor wat jullie doen!
Kijk uit naar de volgende verhalen. Goede reis en tot lees!
-
23 Mei 2014 - 17:45
Charles:
Leuk om alle ervaringen te lezen. Ik kan eindelijk weer met google chrome werken waardoor een beter bereik.
Die was een tijdje geblokkeerd.Waardoor ?????
Blij voor jullie dat het weer beter is geworden.Doorgaans zijn Oostenrijkers vriendelijke mensen.
Geniet van het mooie land. Veel plezier verder.Ik zing wel bergie op,bergie af.HaHaHa -
23 Mei 2014 - 18:15
Nathalie:
Wel grappig om te lezen dat jullie ook nog suprise eieren halen.
We zien het pakket tegemoet ben benieuwt Hoe lang het duurt.
Groetjes nathalie -
23 Mei 2014 - 19:15
Michiel & Ciska :
Steeds meer zon,
Steeds minder tegenvallers,
En steeds beter kunnen klimmen!
Hij gaat lekker!
Bizar hè, 980 km en 5500m omhoog!!!!
Groetjes! xxxx -
23 Mei 2014 - 21:03
Mirjam:
Ik kijk elke dag weer uit naar jullie verhalen. Echt heel leuk om het zo mee te mogen maken. En zoals michiel en Csika al aangaven. Steeds beter weer en het gaat steeds beter. Nog even en dan gaan jullie niet meer voor de makkelijke keuzes. Hi hi
Succes en tot de volgende story -
23 Mei 2014 - 21:40
Huib:
Respect! Hoogte- en dieptepunten en je er dan zo door heen slaan! Petje af. En nu volhouden. -
23 Mei 2014 - 23:17
Marco P:
Prachtig geschreven weer. Ik heb er ook echt beelden bij. Succes nog en een aai voor Sita! -
23 Mei 2014 - 23:24
Lin Jan Room Pol En Henk:
Allereerst goed bezig !!!!!!!! Petje af....voor al klimtoeren en kleine en grotere tegenslagen.....Prachtig om met jullie avontuur mee te fietsen van uit onze luie stoel..hihi..al zo ver gekomen en hoop jullie tot het eindpunt te kunnen blijven volgen....zo ver weg maar toch dicht bij...zo handig dat internet!!
Waarschijnlijk is Sita zich aan het settelen in haar luxe "mand" met afsluitbaar dak.
Voor Pol en Henk print ik het verslag uit, alleen onze comp/printer zegt dus vandaag ERROR, maar er wordt morgen weer naar gekeken dus komt wel weer goed.....
Ben blij dat alles verder goed gaat met jullie , behalve de poeperrietis, geen bizarre dingen, zoals valpartijen of erger.....We wensen jullie morgen weer heel veel succes en stralend mooi weer, zodat jullie de reis met prachtige foto's als herinnering vast kunnen leggen op de gevoelige plaat....
Liefs van ons allemaal en dikke kus !! -
23 Mei 2014 - 23:28
J En J:
meiden, wat een avontuur. ik denk dat ik het ook wil, maar zoals gezegd wel met de auto. :-)
nee alle gekheid op een stokje het is een prachtige reis met heel veel letterlijke en figuurlijke ups en downs. blijf genieten want dat was het reisdoel. veel liefs van ons jenj -
24 Mei 2014 - 05:51
Hans De Vries:
Beste Yvonne en Irene,
Wat een mooi verhaal om te lezen. Een echt scoretellers.
Je maakt zo nog eens iets mee.
Ik blijf jullie (digitaal) volgen.
Have fun.
Groetjes. Hans -
24 Mei 2014 - 08:46
Rianne Poortvliet:
Hoi Yvonne en Irene, wat heerlijk om te lezen! Super van jullie..
Geniet ervan en ik zie het volgende verslag met plezier tegemoet!
-
24 Mei 2014 - 10:49
Ellen En Hans:
Dames Reiziger,
Gelukkig weer een aantal verslagen. Elke ochtend even checken of er al nieuwe verslagen zijn; was wel lang wachten, maar dat is beloond. Wat een verhalen en avonturen. Zijn er foto's van de treinreis; we willen de chaos wel eens zien. Jullie zijn wel erg goed bezig; volhouden! Wij gaan weer met spanning wachten op de volgende verslagen. Groetjes, Ellen en Hans -
24 Mei 2014 - 17:41
Ingrid Verbaan:
Heyyyy Yvonne en Irene,
Ik werd getipt door Petra P. Echt leuk om over jullie fietsavontuur te lezen. Geniet ervan samen met Sita :-)
Groetjes van,
Ingrid -
26 Mei 2014 - 08:41
Pascal:
Wederom genoten van jullie verhaal. Geniet ervan. -
26 Mei 2014 - 11:41
Frans En Gerda:
Hallo Ireen en Yvonne,
Net jullie verslag gelezen. Net zoals de rest schrijft, zitten wij er ook iedere keer op te wachten. Fijn dat we jullie op deze manier zo goed kunnen volgen. Leuk om te lezen welke dingen jullie onderweg beleven. We blijven jullie volgen. Geniet er vooral van!
Liefs, Frans en Gerda -
26 Mei 2014 - 20:09
Carlo:
Hi geweldige meiden, zit lui in de bank jullie ervaringen door te nemen. En kom af en toe niet bij. Zo leuk. Jullie zijn toppers. Tot de volgende x. Carlo -
26 Mei 2014 - 21:01
Richard:
Hey tantes, hij gaat lekker he......meestal dan. Wat een prachtige verhalen en wat zien jullie veel mooie dingen. En dan te bedenken dat het maar een beetje is wat jullie vertellen.....anders blijf je schrijven. Goed om te zien dat jullie ook kunnen genieten en hou vol!! Italië is dichtbij!! Knuffel van ons allemaal. -
27 Mei 2014 - 11:41
Marga:
Wat klinkt dat allemaal heerljik, mooi Oostenrijk en af en toe meevallers met flinke afdalingen. Ik geniet mee!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
