Het Adige/Etsch dal
Door: Yvonne en Irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
29 Mei 2014 | Italië, San Michele all'Adige
Dinsdag 27 mei.
Goed geslapen, alles aan, want het is weer behoorlijk koud! Alles droog ingepakt en Irene haalt koffie to go in het dorp. Toch een beetje overheen geklotst in de fietstas, maar het smaakt er niet minder om. We gaan op weg richting Meran/Merano. Niet dat we dat gaan halen, maar we zien wel hoever we komen. Er zitten behoorlijke steile afdalingen in. Eens kijken hoe dat gaat. We spreken af dat we het rustig aan doen en indien nodig gaan lopen. Zitten niet te wachten op ongelukken. We gaan eerst naar het dorp voor een 2de kop koffie, kopen bananen en doen dan toch vast de regenbroeken er bij aan. Het lijkt er op dat we regen krijgen. Ik zet alvast mijn muts op en dan pas mijn helm. Ik vermoed dat we bij afdalen in de regen alles kunnen gebruiken om ons warm te houden. Dat klopt. 2 kilometer verder stoppen we om onder mijn regenjas mijn fietsjas met lange mouwen te doen. Het is flink koud en we hebben de wind niet mee. We beginnen aan een lange afdaling. Het boekje spreekt van 8,4 kilometer 5- 18 % tot aan Burgeis en dan nog 2 kilometer 8-18 %. En dat in de regen. We doen ons best om op de weg te blijven en met verstand te remmen. Even remmen om vaart te minderen, dan weer los, remmen, etc. De regen wordt heviger. We schuilen even in de buurt van een kasteel. Zal vast mooi zijn in de zon, maar nu hebben we nergens oog voor! Als onze schuilplaats wordt bevolkt door rokende jongeren gaan we weer verder. Droog is het zeker niet. We lopen verder, want hier is het echt te steil. Als we verderop zien dat we omhoog gaan stappen we even op. Dan komt er een bordje met daarop 20 %! Hier lopen we zigzaggend naar beneden. Lastig om niet uit te glijden met die ijzertjes onder de schoenen. We moedigen kerels aan, die naar boven komen. Dan komen we beneden in het dorp Burgeis. Mijn remmen doen het bijna niet meer. Om geen risico te nemen volgen we het reclamebord van een fietsenmaker. In Mals aangekomen blijkt hij dicht te zijn tot 15:00 uur. We wachten en drogen een beetje op in het café er tegenover. Daar horen we dat de Giro hier vandaag ook vlakbij langs komt. Er is van alles afgezet. De uitbaatster vindt dat we de trein moeten gaan nemen naar Merano. Met dit weer naar beneden is niet verstandig. Als de fietsenmaker open is, gaat hij met onze fietsen aan de gang. Ik krijg nieuwe remblokken met dubbele gummi. Bij Irene kijkt hij de versnelling even na. Deze gasten hebben verstand van deze bijzondere omstandigheden. In de winkel koopt Irene nieuwe fietshandschoenen en een zonneklep, die onder de helm past. Dan trekken we alle natte kledder weer aan. Steenkoud stappen we op de fiets. Inderdaad mevrouw de uitbaatster, dit is niet verstandig. We scheuren naar beneden richting Glurns. Daar nemen we een hotel. Het is mooi geweest. De fietsen staan in het stookhok. Morgen met een lekker droog en warm helmpje op weg. In de kamer kijken we naar de Giro. Ook zij rijden in dit pest weer de 16e etappe. Kelderman van Belkin doet het goed. Na een warme douche lopen we een rondje langs de stadsmuur. In het plaatselijke café annex restaurant eten we wat en verbazen ons over de gesproken taal. Dan gaat het lampje uit: op tijd naar bed! De hond snurkt al op haar matje! Gelukkig hebben we tijd genoeg! Morgen zien we wel weer verder.
1209 Kilometer op de teller.
928 meter hoogte, kan je nagaan hoeveel we al gedaald zijn: 579 meter?!
Woensdag 28 mei
Vandaag lukt het om op tijd op pad te gaan. Al onze spullen zijn kurkdroog geworden in het stookhok van het hotel. Na een stevig ontbijt en wat mee voor onderweg, fietsen we het dorp uit. Deze keer geen enkel punt om op de route te komen. De zon schijnt en we gaan vals plat naar beneden. We blijven de Etsch/Adige bijna de hele dag in het zicht houden. Vandaag alleen maar naar beneden! Wind in de rug. Omdat we het gisteren zo koud hebben gehad, beginnen we vandaag met de winter uitrusting. Niet lang na de start mag er al wat uit. We zoeven door het prachtige landschap richting de Stelvio pas. Berucht bij de familie. Rob en Mirjam hebben hem al gefietst (respect) Robert gaat hem nog doen. Wij hebben gekozen voor het fietspad dat er onderlangs gaat. Door het natuurgebied komen we vele groepen fietsers tegen. Zij moeten omhoog, wij deze keer lekker niet, heerlijk. Bij een prachtig helder meertje (de Burgh) drinken we een kop koffie. De uitbaatster is in klederdracht! Naast ons gaat een man zitten. Keurig in spijkerbroek, mooi bloesje, kekke schoenen. Hij vertelt dat hij met de trein is vertrokken en nu gaat hij lopend naar huis. Had er al 20 kilometer op zitten! De vijver is zo helder dat de forellen goed te zien zijn. Blijven zitten is verleidelijk, maar we doen het niet. Als we het bos uitkomen, slingert het pad zich door de fruitbomen. Alweer een stukje Betuwe. Langs de weg staat een onbemande kraam, waar je voor 50 cent een heerlijk appelsap kunt tappen. Er komt een wat ouder echtpaar aanlopen. Zij zijn ook onderweg naar Rome, maar dan lopend! We praten een poosje over doelen, geen haast hebben en lekker alleen maar onderweg zijn. Of het voor ons ook een spiritueel doel heeft, vraagt de vrouw. Nee hoor, gewoon lekker fietsen. Zij wensen ons een goede en veilige reis. Gleichweiss! In een dorpje pinnen we even (voor niks gaat de zon op) en kopen een broodje. Dan gaan we op zoek naar een bankje langs de route. Al gauw gevonden. In de zon smeren we een broodje en eten het bakje yoghurt dat we meenamen van het ontbijt. Sita slaapt onder de bank. Het pad is hier druk. Er komt van alles voorbij. Plots knijpt een man in zijn remmen en zegt: ha, ook onderweg naar Rome! Zij doen een stuk van de route en buigen dan af naar......ik weet het niet meer. We zullen elkaar nog een paar keer vandaag toe zwaaien!
Het lijkt hier wel of het sneeuwt! De pluizen van de bomen hebben besloten allemaal tegelijk te gaan verhuizen! Gelukkig zijn wij niet allergisch.
Het ziet er naar uit dat we vandaag Meran/Merano kunnen halen! Dat hadden we niet gedacht. Nu alles naar beneden gaat en het weer meewerkt schieten we lekker op. Vlakbij Meran loopt het fietspad steil naar beneden. 6 heuse haarspeldbochten en in elke bocht is iets leuks bedacht. Tuinstoelen van 3 meter hoog, etc. We gaan zo snel dat we niet alles kunnen zien, maar bij een van de laatste schieten we het gras in om water te tappen bij de bronnen die zomaar uit de berg komen. Eigenlijk hadden we hier even moeten kijken waar we gingen overnachten want nu zoeven we een camping voorbij! Ik roepen, maar we gaan zo hard! Als we uiteindelijk stilstaan en besluiten dat we op deze camping willen overnachten, moeten we weer terug. Dan merken we weer wat klimmen ook alweer was! Pffff! De camping inzicht. Tentje uit, even een boodschapje doen. Heerlijk douchen en dan komt er een nieuwe gast op de lege plek naast ons staan! Wij hebben ons tentje precies op de rand van 'onze' plaats staan. De caravan schuift gevaarlijk dicht langs ons heen. Daar komt voorlopig geen wind meer vandaan. Dat ding lijkt wel 7 meter lang! Ruimte genoeg voor twee!
De temperatuur is hier een stuk aangenamer, hopelijk blijft dat vannacht ook zo!
1271 kilometer op de teller. 372 meter hoogte.
Donderdag 29 mei
Vanochtend om 07:00 uur op. De zon schijnt al lekker op de tent. Dat hebben we nog niet meegemaakt. Heerlijk! We besluiten de boel in te pakken en onderweg een ontbijt te nemen. Een uurtje later en een paar slokken cola verder gaan we op weg. Heerlijk eerst het stuk naar beneden dat we gisteren terug moesten. We blijken dan nog 3 kilometer van Merano af te zitten. Aha, vandaar dat we een andere camping hebben dan in het boekje. In Merano komen we Max en Merel weer tegen. Geen idee of ze echt zo heten, maar het klinkt leuk. Waar hebben jullie nou geslapen? We leggen het uit. Zij vertellen, dat op de camping in Merano de hond een muilkorf om had gemoeten. Geen punt hebben we bij ons. We doen boodschappen en gaan dan op zoek naar een bankje voor het ontbijt. Even verderop is een gezellige tent waar we kunnen zitten, koffie bestellen en onze eigen broodjes op kunnen eten. Tenminste.....niemand zegt er wat van! Met een volle maag volgen we het fietspad, dat helemaal door het Adige dal loopt. Of zoals het in het Duits heet: Etschdal. We hoeven nergens naar te kijken, we gaan gewoon rechtdoor. Het pad is breed genoeg om naast elkaar te fietsen, maar daar is het te druk voor. We worden ingehaald door racefietsers in allerlei soorten en maten. Al gauw bereiken we Bolzano. Gelukkig hoeven we niet door de stad. Ook Max en Merel zijn er weer. Zij moeten even zoeken, onze GPS biedt uitkomst. Hij heeft er ook een, zo'n Mio, maar zegt hij: ik heb de tracks omgezet in een route. Voor de kenners: dan geeft hij net als een TomTom aan dat je moet omkeren, als je een andere weg gaat en rekent hij telkens een nieuwe route uit. Is hij weken mee bezig geweest, grinnikt Merel! Ik heb hem uitgezet, zegt Max, werd er gek van.
We groeten elkaar en gaan weer ieder zijns weegs. Nou ja, wel dezelfde kant op! De omgeving is prachtig, het dal wordt steeds breder en de appelboomgaarden talrijker. De Betuwe is hier groot! De meeste tijd houden we de snelstromende Adige rechts. Links en rechts van ons enorme bergen. Soms bebost, dan weer kale rotsen. De weg is vlak, de wind in de rug. We gaan lekker vlot. Bij een brug gaan we Sita uitlaten, Max en Merel zitten bij de picknicktafel! We eten even samen en kletsen wat. Zij komen uit de buurt van Utrecht. Moeten weer op tijd terug zijn om op de kleinkinderen te passen. Beide hebben een Santos fiets. Prachtig spul. Die van haar is tweede hands. Anders had ik nooit een rose genomen, zegt zij. Wij denken, dat niemand haar fiets zal stelen. Zeg ik ook steeds, zegt Max.
Waar we gaan slapen? Geen idee nog, geen campings op deze etappe! Ook wel eens lekker, zegt Max met een grijns! Denk wel eens: ben ik nou 65 geworden om steeds in zo'n tentje te kruipen?
De zon brandt lekker en Irene smeert zich nog eens in. Dan zien we rechts van ons een bui hangen! Tja, in Nederland weet je hoe zich dat verder ontwikkeld. Hier geen idee. Het begint te spetteren. Ondanks dat je weet dat het geen zin heeft, gaan we toch wat harder fietsen! Onder de bomen bekijken we de overnachtings opties. Zal een hotel of zo iets moeten worden. In Mezzo Corona gaan we op zoek naar een B&B of zoiets. De GPS brengt ons er, maar de deur gaat niet open. Het 2de adres is niet te vinden. We pakken de route weer op. Aan de weg staat ook een hotel. Blijkt een restaurant met een Michelin ster. Dat wordt niks. Weer een dorp verder staat een hotel vlak bij de route, beter! Daar zijn we nu. In hotel Cantaleone in San Michelle All'adige. We rijden de fietsen eromheen en parkeren heel de boel in de garage. Passen wel 6 auto's in, maar er staat er geeneen. Dan een biertje en even kijken naar de finish van de 18'e etappe van de Giro. We kunnen het niet volgen, maar ziet er altijd spectaculair uit. Heerlijk douchen, daar knapt een mens van op.
Lekker opgeschoten vandaag!We eten in het hotel. Kunnen bestellen wat mamma heeft gekookt. Prima pasta en een heerlijk toetje: soort warme appelflap met slagroom!
Sita klaagt ineens over oorpijn! Jankt als we er aan komen en loopt helemaal scheef met haar kop! Jemig, wat nou? We mogen niet kijken, dus wachten het maar af.
1352 kilometer op de teller. 221 meter hoogte
Goed geslapen, alles aan, want het is weer behoorlijk koud! Alles droog ingepakt en Irene haalt koffie to go in het dorp. Toch een beetje overheen geklotst in de fietstas, maar het smaakt er niet minder om. We gaan op weg richting Meran/Merano. Niet dat we dat gaan halen, maar we zien wel hoever we komen. Er zitten behoorlijke steile afdalingen in. Eens kijken hoe dat gaat. We spreken af dat we het rustig aan doen en indien nodig gaan lopen. Zitten niet te wachten op ongelukken. We gaan eerst naar het dorp voor een 2de kop koffie, kopen bananen en doen dan toch vast de regenbroeken er bij aan. Het lijkt er op dat we regen krijgen. Ik zet alvast mijn muts op en dan pas mijn helm. Ik vermoed dat we bij afdalen in de regen alles kunnen gebruiken om ons warm te houden. Dat klopt. 2 kilometer verder stoppen we om onder mijn regenjas mijn fietsjas met lange mouwen te doen. Het is flink koud en we hebben de wind niet mee. We beginnen aan een lange afdaling. Het boekje spreekt van 8,4 kilometer 5- 18 % tot aan Burgeis en dan nog 2 kilometer 8-18 %. En dat in de regen. We doen ons best om op de weg te blijven en met verstand te remmen. Even remmen om vaart te minderen, dan weer los, remmen, etc. De regen wordt heviger. We schuilen even in de buurt van een kasteel. Zal vast mooi zijn in de zon, maar nu hebben we nergens oog voor! Als onze schuilplaats wordt bevolkt door rokende jongeren gaan we weer verder. Droog is het zeker niet. We lopen verder, want hier is het echt te steil. Als we verderop zien dat we omhoog gaan stappen we even op. Dan komt er een bordje met daarop 20 %! Hier lopen we zigzaggend naar beneden. Lastig om niet uit te glijden met die ijzertjes onder de schoenen. We moedigen kerels aan, die naar boven komen. Dan komen we beneden in het dorp Burgeis. Mijn remmen doen het bijna niet meer. Om geen risico te nemen volgen we het reclamebord van een fietsenmaker. In Mals aangekomen blijkt hij dicht te zijn tot 15:00 uur. We wachten en drogen een beetje op in het café er tegenover. Daar horen we dat de Giro hier vandaag ook vlakbij langs komt. Er is van alles afgezet. De uitbaatster vindt dat we de trein moeten gaan nemen naar Merano. Met dit weer naar beneden is niet verstandig. Als de fietsenmaker open is, gaat hij met onze fietsen aan de gang. Ik krijg nieuwe remblokken met dubbele gummi. Bij Irene kijkt hij de versnelling even na. Deze gasten hebben verstand van deze bijzondere omstandigheden. In de winkel koopt Irene nieuwe fietshandschoenen en een zonneklep, die onder de helm past. Dan trekken we alle natte kledder weer aan. Steenkoud stappen we op de fiets. Inderdaad mevrouw de uitbaatster, dit is niet verstandig. We scheuren naar beneden richting Glurns. Daar nemen we een hotel. Het is mooi geweest. De fietsen staan in het stookhok. Morgen met een lekker droog en warm helmpje op weg. In de kamer kijken we naar de Giro. Ook zij rijden in dit pest weer de 16e etappe. Kelderman van Belkin doet het goed. Na een warme douche lopen we een rondje langs de stadsmuur. In het plaatselijke café annex restaurant eten we wat en verbazen ons over de gesproken taal. Dan gaat het lampje uit: op tijd naar bed! De hond snurkt al op haar matje! Gelukkig hebben we tijd genoeg! Morgen zien we wel weer verder.
1209 Kilometer op de teller.
928 meter hoogte, kan je nagaan hoeveel we al gedaald zijn: 579 meter?!
Woensdag 28 mei
Vandaag lukt het om op tijd op pad te gaan. Al onze spullen zijn kurkdroog geworden in het stookhok van het hotel. Na een stevig ontbijt en wat mee voor onderweg, fietsen we het dorp uit. Deze keer geen enkel punt om op de route te komen. De zon schijnt en we gaan vals plat naar beneden. We blijven de Etsch/Adige bijna de hele dag in het zicht houden. Vandaag alleen maar naar beneden! Wind in de rug. Omdat we het gisteren zo koud hebben gehad, beginnen we vandaag met de winter uitrusting. Niet lang na de start mag er al wat uit. We zoeven door het prachtige landschap richting de Stelvio pas. Berucht bij de familie. Rob en Mirjam hebben hem al gefietst (respect) Robert gaat hem nog doen. Wij hebben gekozen voor het fietspad dat er onderlangs gaat. Door het natuurgebied komen we vele groepen fietsers tegen. Zij moeten omhoog, wij deze keer lekker niet, heerlijk. Bij een prachtig helder meertje (de Burgh) drinken we een kop koffie. De uitbaatster is in klederdracht! Naast ons gaat een man zitten. Keurig in spijkerbroek, mooi bloesje, kekke schoenen. Hij vertelt dat hij met de trein is vertrokken en nu gaat hij lopend naar huis. Had er al 20 kilometer op zitten! De vijver is zo helder dat de forellen goed te zien zijn. Blijven zitten is verleidelijk, maar we doen het niet. Als we het bos uitkomen, slingert het pad zich door de fruitbomen. Alweer een stukje Betuwe. Langs de weg staat een onbemande kraam, waar je voor 50 cent een heerlijk appelsap kunt tappen. Er komt een wat ouder echtpaar aanlopen. Zij zijn ook onderweg naar Rome, maar dan lopend! We praten een poosje over doelen, geen haast hebben en lekker alleen maar onderweg zijn. Of het voor ons ook een spiritueel doel heeft, vraagt de vrouw. Nee hoor, gewoon lekker fietsen. Zij wensen ons een goede en veilige reis. Gleichweiss! In een dorpje pinnen we even (voor niks gaat de zon op) en kopen een broodje. Dan gaan we op zoek naar een bankje langs de route. Al gauw gevonden. In de zon smeren we een broodje en eten het bakje yoghurt dat we meenamen van het ontbijt. Sita slaapt onder de bank. Het pad is hier druk. Er komt van alles voorbij. Plots knijpt een man in zijn remmen en zegt: ha, ook onderweg naar Rome! Zij doen een stuk van de route en buigen dan af naar......ik weet het niet meer. We zullen elkaar nog een paar keer vandaag toe zwaaien!
Het lijkt hier wel of het sneeuwt! De pluizen van de bomen hebben besloten allemaal tegelijk te gaan verhuizen! Gelukkig zijn wij niet allergisch.
Het ziet er naar uit dat we vandaag Meran/Merano kunnen halen! Dat hadden we niet gedacht. Nu alles naar beneden gaat en het weer meewerkt schieten we lekker op. Vlakbij Meran loopt het fietspad steil naar beneden. 6 heuse haarspeldbochten en in elke bocht is iets leuks bedacht. Tuinstoelen van 3 meter hoog, etc. We gaan zo snel dat we niet alles kunnen zien, maar bij een van de laatste schieten we het gras in om water te tappen bij de bronnen die zomaar uit de berg komen. Eigenlijk hadden we hier even moeten kijken waar we gingen overnachten want nu zoeven we een camping voorbij! Ik roepen, maar we gaan zo hard! Als we uiteindelijk stilstaan en besluiten dat we op deze camping willen overnachten, moeten we weer terug. Dan merken we weer wat klimmen ook alweer was! Pffff! De camping inzicht. Tentje uit, even een boodschapje doen. Heerlijk douchen en dan komt er een nieuwe gast op de lege plek naast ons staan! Wij hebben ons tentje precies op de rand van 'onze' plaats staan. De caravan schuift gevaarlijk dicht langs ons heen. Daar komt voorlopig geen wind meer vandaan. Dat ding lijkt wel 7 meter lang! Ruimte genoeg voor twee!
De temperatuur is hier een stuk aangenamer, hopelijk blijft dat vannacht ook zo!
1271 kilometer op de teller. 372 meter hoogte.
Donderdag 29 mei
Vanochtend om 07:00 uur op. De zon schijnt al lekker op de tent. Dat hebben we nog niet meegemaakt. Heerlijk! We besluiten de boel in te pakken en onderweg een ontbijt te nemen. Een uurtje later en een paar slokken cola verder gaan we op weg. Heerlijk eerst het stuk naar beneden dat we gisteren terug moesten. We blijken dan nog 3 kilometer van Merano af te zitten. Aha, vandaar dat we een andere camping hebben dan in het boekje. In Merano komen we Max en Merel weer tegen. Geen idee of ze echt zo heten, maar het klinkt leuk. Waar hebben jullie nou geslapen? We leggen het uit. Zij vertellen, dat op de camping in Merano de hond een muilkorf om had gemoeten. Geen punt hebben we bij ons. We doen boodschappen en gaan dan op zoek naar een bankje voor het ontbijt. Even verderop is een gezellige tent waar we kunnen zitten, koffie bestellen en onze eigen broodjes op kunnen eten. Tenminste.....niemand zegt er wat van! Met een volle maag volgen we het fietspad, dat helemaal door het Adige dal loopt. Of zoals het in het Duits heet: Etschdal. We hoeven nergens naar te kijken, we gaan gewoon rechtdoor. Het pad is breed genoeg om naast elkaar te fietsen, maar daar is het te druk voor. We worden ingehaald door racefietsers in allerlei soorten en maten. Al gauw bereiken we Bolzano. Gelukkig hoeven we niet door de stad. Ook Max en Merel zijn er weer. Zij moeten even zoeken, onze GPS biedt uitkomst. Hij heeft er ook een, zo'n Mio, maar zegt hij: ik heb de tracks omgezet in een route. Voor de kenners: dan geeft hij net als een TomTom aan dat je moet omkeren, als je een andere weg gaat en rekent hij telkens een nieuwe route uit. Is hij weken mee bezig geweest, grinnikt Merel! Ik heb hem uitgezet, zegt Max, werd er gek van.
We groeten elkaar en gaan weer ieder zijns weegs. Nou ja, wel dezelfde kant op! De omgeving is prachtig, het dal wordt steeds breder en de appelboomgaarden talrijker. De Betuwe is hier groot! De meeste tijd houden we de snelstromende Adige rechts. Links en rechts van ons enorme bergen. Soms bebost, dan weer kale rotsen. De weg is vlak, de wind in de rug. We gaan lekker vlot. Bij een brug gaan we Sita uitlaten, Max en Merel zitten bij de picknicktafel! We eten even samen en kletsen wat. Zij komen uit de buurt van Utrecht. Moeten weer op tijd terug zijn om op de kleinkinderen te passen. Beide hebben een Santos fiets. Prachtig spul. Die van haar is tweede hands. Anders had ik nooit een rose genomen, zegt zij. Wij denken, dat niemand haar fiets zal stelen. Zeg ik ook steeds, zegt Max.
Waar we gaan slapen? Geen idee nog, geen campings op deze etappe! Ook wel eens lekker, zegt Max met een grijns! Denk wel eens: ben ik nou 65 geworden om steeds in zo'n tentje te kruipen?
De zon brandt lekker en Irene smeert zich nog eens in. Dan zien we rechts van ons een bui hangen! Tja, in Nederland weet je hoe zich dat verder ontwikkeld. Hier geen idee. Het begint te spetteren. Ondanks dat je weet dat het geen zin heeft, gaan we toch wat harder fietsen! Onder de bomen bekijken we de overnachtings opties. Zal een hotel of zo iets moeten worden. In Mezzo Corona gaan we op zoek naar een B&B of zoiets. De GPS brengt ons er, maar de deur gaat niet open. Het 2de adres is niet te vinden. We pakken de route weer op. Aan de weg staat ook een hotel. Blijkt een restaurant met een Michelin ster. Dat wordt niks. Weer een dorp verder staat een hotel vlak bij de route, beter! Daar zijn we nu. In hotel Cantaleone in San Michelle All'adige. We rijden de fietsen eromheen en parkeren heel de boel in de garage. Passen wel 6 auto's in, maar er staat er geeneen. Dan een biertje en even kijken naar de finish van de 18'e etappe van de Giro. We kunnen het niet volgen, maar ziet er altijd spectaculair uit. Heerlijk douchen, daar knapt een mens van op.
Lekker opgeschoten vandaag!We eten in het hotel. Kunnen bestellen wat mamma heeft gekookt. Prima pasta en een heerlijk toetje: soort warme appelflap met slagroom!
Sita klaagt ineens over oorpijn! Jankt als we er aan komen en loopt helemaal scheef met haar kop! Jemig, wat nou? We mogen niet kijken, dus wachten het maar af.
1352 kilometer op de teller. 221 meter hoogte
-
29 Mei 2014 - 19:34
Riet:
Blij dat het weer ...weer wat beter word alles zo nat en dan weer nat aan is niet altijd fijn lijkt me. Toch weer alle respect voor het doorgaan op de trappers petje af k, zie dat er ritten van 80 km bij zitten wow!!
Mooie foto's erbij en de laatste benen parade zijn de rechtse van Ireen hahaha!!
Hoeveel km moeten jullie nu nog? Jullie zijn wel erg opgeschoten hoor fantastisch!!!
Goeie reis nog verder groetjes veel liefs van ons xxx knuffie voor Sita :-D ;-) -
29 Mei 2014 - 19:56
Irene:
Ha Zus, de linkse zijn van mij, hoor! -
29 Mei 2014 - 20:39
Ellen En Hans:
Dames reiziger,
Afdalen klinkt behoorlijk eng. Wat een inspanningen trouwens; Irene heeft de fitness van de maandagavond voorlopig niet meer nodig. Mooie foto's. Sterkte bij de volgende etappes. Wij vertrekken morgen naar Frankrijk; hopelijk vinden we WiFi, zodat we jullie verhalen weer kunnen volgen. Groetjes Ellen & Hans -
29 Mei 2014 - 21:07
Truus:
het kan toch niet zijn dat de rechter benen van mijn jongste zusje zijn.
het us wat. -
29 Mei 2014 - 21:14
Yvonne:
Is toch echt waar! -
29 Mei 2014 - 21:19
Charles:
Zo dames het begint al op te schieten.Voorbij Trento begint de Povlakte en zijn jullie even van de bergen af.
Respect voor het doorzetten. Veel succes verder. Saluti Hier alles Ok alleen erg nat.Van de week wordt het weer beter. -
29 Mei 2014 - 22:24
Patricia:
Dames, wat een fantastische prestatie en wat een leuke verslagen.
Nog een nieuwtje van ons, onze dochter is 28 mei geboren. We noemen haar Minte.
Geniet van jullie reis, dan genieten wij thuis van onze nieuwe aanwinst.
tot gauw, -
30 Mei 2014 - 00:04
Lia Van Wel:
Hoi Yvon en Irene
Weer opnieuw genoten van jullie reisverslag.
Succes en kijk uit naar het vervolg
Gr.lia -
30 Mei 2014 - 05:29
Jaap:
Hai girls, fijn dat alles goed gaat daar...veel plezier.kus uit Miami.... j en j -
30 Mei 2014 - 08:50
Henk Van Hal:
Hoi Yvonne en Irene,
het blijft genieten om jullie verhalen te lezen. Ik vind het een geweldige prestatie en kijk uit naar et vervolg. Veel plezier en goede reis verder.
Bedankt voor de verhalen en groetjes Henk -
30 Mei 2014 - 14:59
Esther:
Meiden, jullie mail bleek in mijn spam te zitten...
Maar, gevonden en nu maar meegenieten van jullie belevenissen!
Veel plezier! -
30 Mei 2014 - 18:01
Mirjam:
Zo jullie schieten lekker op zeg. Je schijnt toch zo een heel eind weg te fietsen. Leuk die foto
's erbij. We kijken telkens weer uit naar jullie reisverslagen. Toppie
Groetjes
Mirjam en grote broer Rob -
31 Mei 2014 - 10:40
Marga En Joop :
Wat z'n jullie al ver en wat een pech dat het weer niet altijd mee wil werken, ellendig hoor die nattigheid en kou. Doorzetters! Super. Liefs van ons -
31 Mei 2014 - 20:14
Michiel & Ciska:
Wat een leuke foto's!
Bizar hè, die witte toppen!
Zien we nou bruine benen?
Groetjes! -
04 Juni 2014 - 17:19
Tom E:
Hallo Rome-gangers,
Het heeft even geduurd voordat ik weer heb gereageerd op jullie verhalen. Het is ook zo veel om allemaal te lezen, maar meer dan de moeite waard ! ! !
Ik lees dat het weer nu eindelijk een beetje gaat meewerken. Dat hebben jullie zeker verdiend hoor.
Ik heb ook even naar de foto's gekeken en dat ziet er goed uit. Ben benieuwd naar de foto's die jullie straks in Rome gaan maken. Die plekjes ga ik denk ik beter herkennen dan de plaatjes van de fietsroute, ik ben namelijk een heel luie vakantieganger.
Ik wens jullie nog heel veel veilige en zonnige kilometers en kijk al weer uit naar het volgende reisverslag.
groetjes uit een bewolkt Rotterdam.
Tom E.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
