Dag 14 en 15

Dag 14
Uitslapen lukt niet echt. Wel lekker geslapen. Irene zet koffie en ik begin alvast aan het verhaal van gisteren. Dan komen ook Julia en Jolan uit bed. Verbaasd, want wij zouden toch uitslapen? Niet gelukt.
We ontbijten uitgebreid, douchen op het gemak, inpakken in alle rust en met mooi weer. Ik had gehoord dat de meiden gisteren hadden gezien, dat als het visafval over boord werd gekieperd, er veel vogels op af kwamen. Vooral meeuwen, maar er zat ook een grote vogel bij. Zij dachten aan een zeearend.
Tijdens het opruimen bleven we kijken naar de haven.......vaart er al een bootje uit met visafval......als we nog even koffie drinken buiten. Zie ik het ineens gebeuren. Gauw gris ik mijn camera uit de auto. Alleen meeuwen. Ik maak toch een paar foto's. Dan hoor ik roepen: daar komt ie aan! Ik zie in mijn ooghoek een grote vogel van rechts komen. De visarend! Ik maak een paar foto's, gelukt! Blij als een kind loop ik te springen! Wat een pracht exemplaar. Hij neemt weer plaats op een eilandje ver weg. Nu je weet dat hij daar zit.......
Zo, nu kunnen we gaan. We besluiten de TomTom te zetten op de Nordkapp! Nog 825 kilometer te gaan. Niet vandaag, natuurlijk. We zien wel hoever we komen. De weg is nog bochtig en kilometers maken is hier geen optie. Sowieso niet in Noorwegen. 2-baans wegen, bochten, klimmen en dalen, zorgen voor een mooi vakantie tempo. En, na elke bocht weer een nieuw prachtig plaatje. Een die je zo naar de Jigsaw kan sturen om er een puzzel van 1000 stukjes van te laten maken!
We rijden richting Narvik om in die buurt het Vestralen gebied te verlaten. Met de zon erbij is genieten niet moeilijk. De TomTom stuurt ons richting de boot in Harstad. Dat is niet de bedoeling, maar we schieten wel ineens de verkeerde kant op. Ho, roep ik, wat doe je nou? Ik kijk namelijk op de kaart en had gerekend op rechts aanhouden. Irene kijkt op de TomTom en dat plaatje wijst ons rechtdoor! Hup, in de remmen, keren en weer de goede kant op. Julia volgt de hele manoeuvre braaf!
Dan komen we op de E6 naar het noorden. Een mooie weg, waar we steeds wel 80 of 90 kunnen rijden. Dat is hier best snel.......
Het landschap verveeld gelukkig nooit. We rijden langs blauwe meren geflankeerd door bergen met besneeuwde toppen. Watervallen zoveel als je wilt. We hebben geluk dat de zon schijnt. Zo spiegelt het landschap in het o zo vlakke wateroppervlak.
Dat is trouwens best wonderlijk, dat het water van de vele fjorden er zo spiegelglad bij kan liggen. Onderweg komen we in een heuse drukte terecht. Een dorp met een festival en vele Noorse auto's met skiboxen op het dak. Een drukte van belang, maar geen tent om even een bakkie te doen. Julia en ik besluiten de honden uit te laten, terwijl Jolan en Irene de boodschappen doen.
Omdat het zo lekker gaat en we er zin in hebben, besluiten we pas te stoppen bij Skibotn. Daar zijn 3 campings aan het meer, daar moeten we toch de middernachtzon kunnen zien......
Camping 1 stuiven we voorbij, de 2e dan. Daar melden we ons aan.

Dag 15
Als we opstaan begint het een klein beetje te regenen. Dat heeft het vannacht ook gedaan, delen de wakkeren onder ons mede. We maken de tenten leeg en ontbijten dan samen is de tent van Julia en Jolan. Die hebben voor deze vakantie een iets ruimere tent gekocht, zodat we er met zijn vieren goed in kunnen zitten.
Goed geregeld!
Dan klappen we een iet wat vochtige tent in. We hebben het wel broerder gehad.
Vandaag gaan we eens kijken of we in de buurt van Alta kunnen komen.
Net boven Skibotn moeten we om een fjord heen. Later blijkt dat we dat ook met de boot hadden kunnen doen. Nou ja, al genoeg gevaren deze reis! Ook nu is de weg weer prachtig. We, de bijrijders, turen het wateroppervlak af, omdat we hopen op dolfijnen of bruinvissen. Die komen hier voor, maar we hebben geen geluk, vandaag.
Het is zondag en we hebben nog wel proviand nodig. De eerste de beste supermarkt die open is gaan we bezoeken. We kunnen daar gratis koffie drinken, als we daar de boodschappen doen. In een ruimte naast de winkel staat een koffiemachine naast 2 magnetrons, een heel rek met breiwol en een standaard met patronen. De tv staat aan en we kijken gezellig naar een Noorse kinderprogramma! Ondertussen genieten we van koffie met wat lekkers uit de winkel. Als Julia het toilet op gezocht heeft, komt ze lachend naar beneden: boven is een koffietent, met terras. Uitzicht op het fjord! We gaan nog even naar boven voor een foto momentje!
Dan weer door. We komen weer in hoog gelegen gebieden. Bomen worden kaler en het smeltwater verzamelt zich hier op de vlaktes. Nog veel sneeuw is er nog niet gesmolten. 8 graden, hier! Dan zakken we weer wat en loopt de temperatuur wat op 11 tot 13 graden zo'n beetje geeft de thermometer in het dashboard aan. Plots zien we links 2 rendieren. Gauw stoppen en zachtjes terug. Moeder en kind (besloten we later) kijken ons op het gemak aan en grazen verder. Mooi op de foto. Bijna klaar, komt er een mevrouw uit een camper, die vrij luid vraagt, waar ze zijn........ze waren daar!
Even verderop worden we getrakteerd op een weiland vol met rendieren. Moeders met jongen, zo te zien. WoW! Worden we blij van!
We gaan op zoek naar een picknickplek. De eerste bevalt niet. Nog te koud en te veel wind. Dan zien we een plek aan het fjord. Beneden aan de weg staan picknicktafels. Dat wordt het. Julia maakt een foto voor haar: bijzondere lunch plekken collage!
Broodje, jus d'orange, fruitje. Lekker. De route hoeven we niet te bespreken, alsmaar rechtdoor! Maar wat we gezien hebben onderweg wel!
We zitten nog maar net in de auto, als het een beetje begint te spetteren. Dat wordt verderop niet beter. Als we bij Alta zijn, is het weer niet best. We gaan tanken en vergaderen. Wat te doen? In de zeik regen de tent opzetten of door? Het is pas 16:00 uur, dus we gaan door. We zoeken een camping op en die zetten we in de TomTom.
Olderfjord wordt het. We besluiten om eerst even een ijsje te nemen bij de pomp. Auto aan de kant, lekker! Het is hier wel geen 30 graden, maar het smaakt er niet minder om. Als we weg willen rijden, krijg ik onze auto niet meer aan de praat. Het stuur zit op het stuurslot en er is geen beweging meer in te krijgen. De sleutel kan niet worden omgedraaid. Getver, hier hebben we geen zin in. We staan wel, toevallig, bijna voor een Nissan garage, maar die is op zondag dicht. Irene kijkt in het autoboek, ik op internet.
Beide zeggen, dat we het stuur met kracht moeten zien te bewegen. Na enig getob lukt het. Alle scenario's van overnachting in een hotel, vertraging, etc kunnen weer overboord!
Het regent nog steeds......
Dan zien we aan de horizon een strookje blauwe lucht. We gaan de goede kant op en het wordt ook droger en droger. Plotseling komt ons een kudde rendieren tegemoet. Rechts van de weg lopen ze gemoedelijk achter elkaar. Een grote witte met een koebel om haar nek voorop! Als we afremmen en stoppen om te kijken, weet moeder-overste het even niet meer. Ze stopt en steekt over tussen onze auto en die van onze 'volgers' door. De kudde achter haar aan. Springen met gemak uit stand over de vangrail en weer terug. Dan staan ze midden op de weg. Van de andere kant komt een Noor aangereden. Luid toeterend komt hij dichterbij, de dieren gaan aan de kant. O, zo moet dat dus! Wij rijden langzaam op en laten de kudde achter ons! Check: rendieren gespot!
Mooi op tijd komen we aan op de camping. Irene rijd gelijk een rondje om te zien of er een plekje voor ons is. Die is er. Heel brutaal zetten we onze auto's er alvast neer en gaan dan naar de receptie annex souvenierswinkel. Betalen, WiFi code ( is er niet/ open netwerk) en douchemunten en we kunnen de tenten op gaan zetten. Na de borrel terug naar de winkel. Irene heeft een mooi vest gezien en die wil ze graag even passen. Goedgekeurd en gekocht. Ik voel even aan de lekkere warme hoofd dingen. Je weet wel, die precies je oren warm houden. Ik kan niet kiezen, dus nu heb ik er twee!
Dan besluiten we dat niet Jolan, maar Julia gaat koken! Dat wordt dus eten in het restaurant. Hondjes mogen er niet in, dus die moeten weer even terug in de auto. Vinden ze niet erg, zijn niet anders gewent. We eten een lekker stukje vlees en of vis met patatjes. Van groente hebben ze hier niet gehoord, maar het smaakt prima!
We wisten dat het om 20:00 uur zou gaan sluiten. Maar 10 minuten voor tijd kon de kok nog wel wat voor ons maken. Dat er haast bij was, merkte we toen we ( bijna) klaar waren. Jolan stak net haar laatste aardappel in de mond toen haar bord onder haar vandaag werd gehaald!
We hadden nog wel zin in koffie, maar dat leek hier niet meer te gaan lukken. Rustig wachten tot Jolan haar, peperdure, wijntje op heeft en dan gaan we de honden uitlaten.
De koffie in de tent smaakt ook prima. We bekijken de foto's, die we gemaakt hebben van de rendieren. Zitten mooie exemplaren bij! Dan slapen. O nee, ik niet, want eerst moet dit verhaal en dat van gisteren nog opgeschreven worden!
Als ik dat in de tent zit te doen, begint het weer te regenen. Welterusten!