Rustig aan onderweg!
Door: Yvonne en irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
27 Juni 2014 | Frankrijk, Cruas
Woensdag 25 juni
Om 02:30 uur worden we wakker van een enorme klap. Alweer onweer! Er gaan 2 onweersbuien heen en weer over het eiland boven ons hoofd. Het zal tot een uur of 8 enorm blijven regenen, donderen en bliksemen. Doen geen oog dicht! De regen is voor de binnentent geen probleem, maar Sita werd getrakteerd op een zwembad! Het touwtje aan de binnenkant, waarmee je de 'deur' kunt oprollen fungeerde als druppelaar! En het tentdoek hield al dat water niet meer tegen! Gelukkig werd het toen ook een beetje droog. Hondje afgedroogd en naar het restaurant voor een bak koffie en overleg. We besluiten om alles in te pakken. Wat een gekledder! Dan zitten we rond 11:30 uur op de fiets met in een tas alles wat kletsnat is: tent, grondzeilen en dat wat we gisteren gewassen hadden. De zon begint langzaam door te breken als we het eiland aan de andere kant verlaten. Het wegdek is prima en de weg gaat voor de verandering eens niet omhoog! Jippie! De vreugde wordt overschaduwd door de staat van de knie van Irene. Die doet zeer en ze kan er geen kracht mee zetten! Op een klein opritje naar een brug na blijft het gelukkig vlak en na 26 kilometer en de eerste velden met zonnebloemen bereiken we Orange. We strijken neer op een pleintje, nadat we bij de informatie om een camping gevraagd hebben. In het stadje zelf stond er geen aangegeven. Met het adres op zak eten we mosselen ( Irene) en een Franse hamburger. Lekker! Onze buren vragen zich af welke route we aan het fietsen zijn. We leggen uit waar we vandaan komen en wat we van plan zijn. Dan gaan we langs de Arc de Triomph richting camping Manon. Een heerlijke camping met mooie plaatsen en een zwembad. Maar eerst moet alles uit de tassen. Waslijnen fabriceren, tent uithangen, etc. Gelukkig doet de zon het goed en staat er een lekker windje. Als de tent weer staat en de bedden zijn opgemaakt gaan we even naar het zwembad. Irene met een kussen onder de knie op een ligbedje. Ik neem eerst een duik en probeer dan om ook de buik een beetje te laten bruinen. Dat we fietsers zijn is iedereen hier wel duidelijk!
's Avonds kijken we op het terras naar Frankrijk-Equador (tenminste dat denken we) na een kwartier houden we het voor gezien. We gaan slapen. We horen geen geschreeuw of gejuich, dus geen idee hoe het is afgelopen.
2327 kilometer op de teller. 43 meter hoogte!
Donderdag 26 juni
Heerlijk geslapen en we worden rond half 8 wakker van de zon. Alles droog inpakken! Ook wel eens lekker. We stappen op de fiets richting Montelimar. Eind weg, dus hebben we niet het idee dat we dat gaan halen. Bij de Aldi kopen we wat voorraad voor onderweg . Een zak croissantjes verdwijnt direct in de prullenbak. Niet te eten. We nemen de N7 en in Piolenc stoppen we voor koffie. Die ene croissant uit het zakje ligt nog zwaar op de maag! We passeren Mornas! Als we in de buurt zijn, moeten we daar nog eens gaan kijken. Nu denken we, tjemig mooi maar hoog! We verlaten de N7 en nemen de D26 verder naar het noorden. Iets rustiger qua verkeer. De mistral wind wil ons maar naar de Middellandse zee blazen. Ook goed, maar daar woont ons huis niet, dus boksen we tegen de wind op. Dat valt niet echt mee. De knie van Irene wordt al beter, maar de kar wisselen doen we nog even niet. In Bollene zijn we het eigenlijk al zo zat, dat we bij de toeristen informatie vragen naar een camping. Ja, die is er wel. 5 kilometer verderop........naar boven. Wij vermoeden dat licht op en af niet aan de orde zal zijn! Eerst wat drinken. Irene leest in de krant, dat de volgende tegenstander van Frankrijk Nigeria zal zijn. Dan zijn ze in ieder geval door. We kiezen om vlak door te rijden. Langs de krokodillenfarm. Wat die hier moet is ons een raadsel! In Donzere is het echt klaar, maar ook daar zijn ze vergeten een camping te beginnen. We worden in de richting van Montelimar gestuurd en komen op een weg, die ook leuk omhoog slingert. Mijn benen vinden dat niks, omkeren en terug naar beneden. Nieuw plan: we gaan de Rhône volgen in de hoop een camping tegen te komen. Oké, het eerste wat we tegen komen is een bordje met Deviation. Nee, hè! Een bord ernaast vertelt, dat de brug over de Rhône morgen open gaat. Met in het achterhoofd een verhaal van Kees (een andere fietser, die gewoon het hek open maakte bij St. Valentino en de stuwdam overging) rijden we door. Een hek en helaas ook werkmannen. We vragen, nee smeken, of we er niet toch door mogen. Non! Geen sprake van. Dan krijgen we de tip om de bordjes met Deviation te volgen. Logisch! We doen het in de hoop om alsnog langs het water te komen. Dan ineens hoor ik achter mij, "daar rechts een hotel!" We stoppen en mogen er een kamer huren. Het blijkt een chauffeurs plek te zijn. Mooi! De fietsen gaan door de bar naar achteren. Een enorme ruimte met een blauw betegelde bak van 5 bij 10 meter. Ooit een zwembad en zo te zien al lang niet meer gebruikt. Onze fietsen staan er prima. Het is 17:00 uur. Als we aan de bar een biertje drinken, komen er chauffeurs de sleutel halen. Fris gedoucht komen ze weer terug. Ook wij gaan douchen. Er plakt een laagje zand aan het hele lijf!
Onderweg hebben we de eerste bloeiende lavendel velden gezien! Net zo mooi als op de plaatjes!
2379 kilometer op de teller.
Vrijdag 27 juni
8 weken onderweg!
Met het spiraal afgetekend op onze lijven worden we wakker. Toch nog best aardig geslapen. Bloedheet, ventilator de hele nacht aan en dan toch uitgeslapen wakker worden. Het is nog vroeg, heel vroeg, als er een enorme herrie begint. Ineens zitten we in een bouwput, zo lijkt het. Asbest dakplaten komen naar beneden aan een touw. Heel of gezaagd! Niks mannen in witte pakken. Hier dragen ze korte broeken en gympjes. De stelling waar ze op staan gaat vervaarlijk heen en weer. Zo te zien zijn ze het gewend. Wij krijgen een vorstelijk ontbijt, voor Franse begrippen. Brood, croissantjes. Zelfs boter, jam en jus d'orange. En een bak koffie, die beter smaakt dan gisteravond. Lekker! We proberen vandaag een mooie route door het Rhône dal te vinden. Het eerste pad met een fietsertje erop blijkt te zijn afgesloten. Wij gaan langs het hek en worden, uiteraard, gewenkt dat het niet de bedoeling is. Een vriendelijk man neemt de moeite naar ons toe te komen. Wij leggen uit wat we willen en hij zegt dat het kan. Mooi! Uiteindelijk belanden we op de D86. Het komt het dichtst in de buurt van wat we willen. Zo goed als vlak en naar het noorden. Helaas is het ook een autoweg en dus druk met verkeer. Links van ons enorme bergen van de Ardèche met hier en daar een ruïne, dorpje of kasteel. Prachtig! In Rochemaure drinken we koffie. Een muur loopt over de berg omhoog. Vandaar de naam, denken wij. Irene heeft al trek, maar het is pas 10:00 uur. Niks te eten, de kok is er nog niet. Dan maar aan de bananen en reepjes. Irene trekt de kar vandaag. Toch raar fietsen als er een met en een zonder kar rijdt. Je voelt je een beetje bezwaard, zo zonder! De knie kan beter fietsen als lopen, dus vanaf vandaag wisselen we af. Al vrij vlot na de koffie hebben we niet echt zin meer. En de knie van Irene protesteert een beetje. Dan komen we voorbij een soort Kalkar (een enorme kerncentrale) een bordje camping les Ilons tegen. We willen niet net als gisteren ons verloren fietsen en dan in een bloedheet hotel terecht komen (waar je overigens op dat moment wel heel blij mee bent) en dus gaan we eraf. De camping ligt in het dorpje Cruas. Als we een plekje hebben uitgekozen, schaduw, gaan we naar het terras. Irene neemt haar eerste pastis van deze vakantie. Ik vind dat echt niks, dus een biertje voor mij. Of we hier ook wat kunnen eten? Tuurlijk. In rap Frans wordt er iets voorgesteld. Wij begrijpen iets met salade en biefstuk. Klinkt goed. Dan worden we geroepen. Binnen is de tafel gedekt en beginnen we met heerlijke tomaat en sla. Dan biefstuk met zelfgemaakte aardappelpuree. Als klap op de vuurpijl nog een home made toetje. Soort pudding met abrikoos. Heerlijk en veel te veel. Eigenlijk moet je dan een middagdutje gaan doen, maar we hebben nog niks uitgepakt. Of dit nou de juiste volgorde was? Beetje bij beetje zetten we de tent op. Dan eerst naar het zwembad. Het is veel te heet om de luchtbedden op te blazen! Sita doen we 2 keer in 'bad'. Mag eigenlijk niet in het toiletgebouw, maar de buiten kranen zijn nog niet in bedrijf. We worden gesnapt door een klein Frans vrouwtje. Ooooooo, zegt ze. Dat mag eigenlijk niet, maar zegt ze, ik zal niks zeggen hoor!
Rond 17:00 uur lopen we een rondje om het meer. Genoeg voor Sita. Er zwemmen hier witte eenden met een kuif en een soort rat in het water. Een dooie brasem wordt aangevreten door een zwaan. Eerst leek het nog lekker om hier te zwemmen, nu......
Als ik dit verhaal schrijf, fietst Irene naar het dorp. Boodschappen doen. In het dorp is een bordje met Valence. Wit bord met zwarte rand. Lijkt erop dat het een kleinere en rustigere weg is. Gaan we morgen maar eens proberen.
2415 kilometer op de teller. 98 meter hoogte.
Om 02:30 uur worden we wakker van een enorme klap. Alweer onweer! Er gaan 2 onweersbuien heen en weer over het eiland boven ons hoofd. Het zal tot een uur of 8 enorm blijven regenen, donderen en bliksemen. Doen geen oog dicht! De regen is voor de binnentent geen probleem, maar Sita werd getrakteerd op een zwembad! Het touwtje aan de binnenkant, waarmee je de 'deur' kunt oprollen fungeerde als druppelaar! En het tentdoek hield al dat water niet meer tegen! Gelukkig werd het toen ook een beetje droog. Hondje afgedroogd en naar het restaurant voor een bak koffie en overleg. We besluiten om alles in te pakken. Wat een gekledder! Dan zitten we rond 11:30 uur op de fiets met in een tas alles wat kletsnat is: tent, grondzeilen en dat wat we gisteren gewassen hadden. De zon begint langzaam door te breken als we het eiland aan de andere kant verlaten. Het wegdek is prima en de weg gaat voor de verandering eens niet omhoog! Jippie! De vreugde wordt overschaduwd door de staat van de knie van Irene. Die doet zeer en ze kan er geen kracht mee zetten! Op een klein opritje naar een brug na blijft het gelukkig vlak en na 26 kilometer en de eerste velden met zonnebloemen bereiken we Orange. We strijken neer op een pleintje, nadat we bij de informatie om een camping gevraagd hebben. In het stadje zelf stond er geen aangegeven. Met het adres op zak eten we mosselen ( Irene) en een Franse hamburger. Lekker! Onze buren vragen zich af welke route we aan het fietsen zijn. We leggen uit waar we vandaan komen en wat we van plan zijn. Dan gaan we langs de Arc de Triomph richting camping Manon. Een heerlijke camping met mooie plaatsen en een zwembad. Maar eerst moet alles uit de tassen. Waslijnen fabriceren, tent uithangen, etc. Gelukkig doet de zon het goed en staat er een lekker windje. Als de tent weer staat en de bedden zijn opgemaakt gaan we even naar het zwembad. Irene met een kussen onder de knie op een ligbedje. Ik neem eerst een duik en probeer dan om ook de buik een beetje te laten bruinen. Dat we fietsers zijn is iedereen hier wel duidelijk!
's Avonds kijken we op het terras naar Frankrijk-Equador (tenminste dat denken we) na een kwartier houden we het voor gezien. We gaan slapen. We horen geen geschreeuw of gejuich, dus geen idee hoe het is afgelopen.
2327 kilometer op de teller. 43 meter hoogte!
Donderdag 26 juni
Heerlijk geslapen en we worden rond half 8 wakker van de zon. Alles droog inpakken! Ook wel eens lekker. We stappen op de fiets richting Montelimar. Eind weg, dus hebben we niet het idee dat we dat gaan halen. Bij de Aldi kopen we wat voorraad voor onderweg . Een zak croissantjes verdwijnt direct in de prullenbak. Niet te eten. We nemen de N7 en in Piolenc stoppen we voor koffie. Die ene croissant uit het zakje ligt nog zwaar op de maag! We passeren Mornas! Als we in de buurt zijn, moeten we daar nog eens gaan kijken. Nu denken we, tjemig mooi maar hoog! We verlaten de N7 en nemen de D26 verder naar het noorden. Iets rustiger qua verkeer. De mistral wind wil ons maar naar de Middellandse zee blazen. Ook goed, maar daar woont ons huis niet, dus boksen we tegen de wind op. Dat valt niet echt mee. De knie van Irene wordt al beter, maar de kar wisselen doen we nog even niet. In Bollene zijn we het eigenlijk al zo zat, dat we bij de toeristen informatie vragen naar een camping. Ja, die is er wel. 5 kilometer verderop........naar boven. Wij vermoeden dat licht op en af niet aan de orde zal zijn! Eerst wat drinken. Irene leest in de krant, dat de volgende tegenstander van Frankrijk Nigeria zal zijn. Dan zijn ze in ieder geval door. We kiezen om vlak door te rijden. Langs de krokodillenfarm. Wat die hier moet is ons een raadsel! In Donzere is het echt klaar, maar ook daar zijn ze vergeten een camping te beginnen. We worden in de richting van Montelimar gestuurd en komen op een weg, die ook leuk omhoog slingert. Mijn benen vinden dat niks, omkeren en terug naar beneden. Nieuw plan: we gaan de Rhône volgen in de hoop een camping tegen te komen. Oké, het eerste wat we tegen komen is een bordje met Deviation. Nee, hè! Een bord ernaast vertelt, dat de brug over de Rhône morgen open gaat. Met in het achterhoofd een verhaal van Kees (een andere fietser, die gewoon het hek open maakte bij St. Valentino en de stuwdam overging) rijden we door. Een hek en helaas ook werkmannen. We vragen, nee smeken, of we er niet toch door mogen. Non! Geen sprake van. Dan krijgen we de tip om de bordjes met Deviation te volgen. Logisch! We doen het in de hoop om alsnog langs het water te komen. Dan ineens hoor ik achter mij, "daar rechts een hotel!" We stoppen en mogen er een kamer huren. Het blijkt een chauffeurs plek te zijn. Mooi! De fietsen gaan door de bar naar achteren. Een enorme ruimte met een blauw betegelde bak van 5 bij 10 meter. Ooit een zwembad en zo te zien al lang niet meer gebruikt. Onze fietsen staan er prima. Het is 17:00 uur. Als we aan de bar een biertje drinken, komen er chauffeurs de sleutel halen. Fris gedoucht komen ze weer terug. Ook wij gaan douchen. Er plakt een laagje zand aan het hele lijf!
Onderweg hebben we de eerste bloeiende lavendel velden gezien! Net zo mooi als op de plaatjes!
2379 kilometer op de teller.
Vrijdag 27 juni
8 weken onderweg!
Met het spiraal afgetekend op onze lijven worden we wakker. Toch nog best aardig geslapen. Bloedheet, ventilator de hele nacht aan en dan toch uitgeslapen wakker worden. Het is nog vroeg, heel vroeg, als er een enorme herrie begint. Ineens zitten we in een bouwput, zo lijkt het. Asbest dakplaten komen naar beneden aan een touw. Heel of gezaagd! Niks mannen in witte pakken. Hier dragen ze korte broeken en gympjes. De stelling waar ze op staan gaat vervaarlijk heen en weer. Zo te zien zijn ze het gewend. Wij krijgen een vorstelijk ontbijt, voor Franse begrippen. Brood, croissantjes. Zelfs boter, jam en jus d'orange. En een bak koffie, die beter smaakt dan gisteravond. Lekker! We proberen vandaag een mooie route door het Rhône dal te vinden. Het eerste pad met een fietsertje erop blijkt te zijn afgesloten. Wij gaan langs het hek en worden, uiteraard, gewenkt dat het niet de bedoeling is. Een vriendelijk man neemt de moeite naar ons toe te komen. Wij leggen uit wat we willen en hij zegt dat het kan. Mooi! Uiteindelijk belanden we op de D86. Het komt het dichtst in de buurt van wat we willen. Zo goed als vlak en naar het noorden. Helaas is het ook een autoweg en dus druk met verkeer. Links van ons enorme bergen van de Ardèche met hier en daar een ruïne, dorpje of kasteel. Prachtig! In Rochemaure drinken we koffie. Een muur loopt over de berg omhoog. Vandaar de naam, denken wij. Irene heeft al trek, maar het is pas 10:00 uur. Niks te eten, de kok is er nog niet. Dan maar aan de bananen en reepjes. Irene trekt de kar vandaag. Toch raar fietsen als er een met en een zonder kar rijdt. Je voelt je een beetje bezwaard, zo zonder! De knie kan beter fietsen als lopen, dus vanaf vandaag wisselen we af. Al vrij vlot na de koffie hebben we niet echt zin meer. En de knie van Irene protesteert een beetje. Dan komen we voorbij een soort Kalkar (een enorme kerncentrale) een bordje camping les Ilons tegen. We willen niet net als gisteren ons verloren fietsen en dan in een bloedheet hotel terecht komen (waar je overigens op dat moment wel heel blij mee bent) en dus gaan we eraf. De camping ligt in het dorpje Cruas. Als we een plekje hebben uitgekozen, schaduw, gaan we naar het terras. Irene neemt haar eerste pastis van deze vakantie. Ik vind dat echt niks, dus een biertje voor mij. Of we hier ook wat kunnen eten? Tuurlijk. In rap Frans wordt er iets voorgesteld. Wij begrijpen iets met salade en biefstuk. Klinkt goed. Dan worden we geroepen. Binnen is de tafel gedekt en beginnen we met heerlijke tomaat en sla. Dan biefstuk met zelfgemaakte aardappelpuree. Als klap op de vuurpijl nog een home made toetje. Soort pudding met abrikoos. Heerlijk en veel te veel. Eigenlijk moet je dan een middagdutje gaan doen, maar we hebben nog niks uitgepakt. Of dit nou de juiste volgorde was? Beetje bij beetje zetten we de tent op. Dan eerst naar het zwembad. Het is veel te heet om de luchtbedden op te blazen! Sita doen we 2 keer in 'bad'. Mag eigenlijk niet in het toiletgebouw, maar de buiten kranen zijn nog niet in bedrijf. We worden gesnapt door een klein Frans vrouwtje. Ooooooo, zegt ze. Dat mag eigenlijk niet, maar zegt ze, ik zal niks zeggen hoor!
Rond 17:00 uur lopen we een rondje om het meer. Genoeg voor Sita. Er zwemmen hier witte eenden met een kuif en een soort rat in het water. Een dooie brasem wordt aangevreten door een zwaan. Eerst leek het nog lekker om hier te zwemmen, nu......
Als ik dit verhaal schrijf, fietst Irene naar het dorp. Boodschappen doen. In het dorp is een bordje met Valence. Wit bord met zwarte rand. Lijkt erop dat het een kleinere en rustigere weg is. Gaan we morgen maar eens proberen.
2415 kilometer op de teller. 98 meter hoogte.
-
27 Juni 2014 - 23:02
Truus:
lastig lijkt me nu zonder route boek te fietsen...
wij gaan morgen naar een gat in de buurt van denbosch een weekendje fietsen.
aks het er van komt er wordt zeer slecht weer voorspeld.
nu ja jullie weten alkes van onweer en......regen.
hoop dat de knie zich houd overbelast?g
-
27 Juni 2014 - 23:16
Riet:
Halloooo meide.... nou aan de wedstrijd Frankrijk -Ecuador hebben jullie niks gemist hoor is 0-0 gebleven.
Jammer dat Ireen en jij ook.... gaan tobben met de knieen benen maar dat mag ook niet vreemd zijn na
dik 2000 km te hebben gestampt op de pedalen,we hopen dat het nog een mooie verdere reis word.
Groetjes veel liefs xxx van ons! knuffie voor Sita :-)
-
27 Juni 2014 - 23:25
Tonnie:
Meiden wat maken jullie toch vreselijk veel mee!
Jammer dat Ireen haar knie niet zo blij meer is met deze enorme fietstocht!!!!
Ik hoop dat de knie het toch houdt!!!!
Veel succes verder.
Dikke kus voor jullie en knuffel voor die stoere Sita! xxxxx -
28 Juni 2014 - 08:41
Hans :
Hoi Yvonne en Irene.
Als je alle verslagen bundelt, heb je een mooi boek.
Hebben jullie geen boekje of app waar je eenvoudig campings kan vinden? Dank voor het delen van jullie verhalen. Goede reis en sterkte met de knie van Irene.
Groetjes, Hans -
28 Juni 2014 - 11:11
Hans & Ellen:
Dames,
Mooie verhalen en best wel zwaar hè; niets dan bewondering. We hebben is op de kaart gekeken en dan zie je al die verblijfplaatsen van jullie. Impressionant om te zien. Irene, maandagavond is het "uitje" met de fitness in dezelfde theetuin als vorig jaar; 19.30 verzamelen op de fiets bij de sporthal in Krimpen aan den IJssel. Ik dacht als je nou effe doortrapt haal je het nog ;).
Ik weet niet hoe jullie verder willen fietsen, maar ga eens naar de website: voiesvertes.com. Daarop kan je zien welke fietspaden er zijn in Frankrijk; dubbelklikken op de trajecten en je krijgt de details. Overigens door het Rhône dal zijn weinig fietspaden. Wat wel leuk is om bij Macon de voie verte te nemen die naar Cluny gaat; je rijdt dan over een oude spoorweg die geasfalteerd is met alleen fietsers en scaters. Je gaat van de Rhone/Saone af en in het begin stijgt het, maar zeker de moeite waard. Het is ons ook gelukt met onze toerfietsjes. Je kan doorfietsen tot Chalon-sur-Saone.In Cluny is een camping. Van Macon naar Chalon-sur Saone lijkt ook een fietspad te lopen langs de rievier, maar deels wordt de weg gedeeld met gewoon verkeer en deels is de weg nog "provisoire"; wij zijn daar twee jaar geleden volledig op vastgelopen.
Verder zag ik op de overzichtskaart dat er in het noorden van Frankrijk nog wat fietspaden zijn, met name van Langres naar Reims via Chalons-en-Champagne; wellicht nuttig als jullie daarlangs terug willen trekken.
Sterkte en plezier de volgende dagen en we wachten weer met spanning op het volgende verslag.
Hans & Ellen -
28 Juni 2014 - 11:28
Gerda En Frans:
We zaten net aan de koffie jullie verhaal te lezen. Het tentje heeft inderdaad het probleem dat ,wanneer het zo hard regent ,het voorgedeelte zo nat wordt. Jammer dat Sita er last van had. Gelukkig dat het in het slaapgedeelte droog bleef! We hopen dat het lichaam het goed blijft volhouden! Het is niet niks 8 weken fietsen!
Groeten,Frans en Gerda -
28 Juni 2014 - 12:05
Lia:
Hallo Yvon en Irene
Weer genoten van jullie verslag en ik vermoed dat jullie eruit zien zoals vroeger
de hooibouwers. En geen blessures meer!!
gr.Lia -
28 Juni 2014 - 13:34
Mirjam:
Weer uitgekeken naar jullie verslagen. Is echt leuk om dit zo te volgen. Wij zijn net weer terug van de vk uit Italie. Was weer erg mooi daar die prachtige Dolomieten.
En die arme Sita in dat tentje. Ha ha. Maar een beetje hond kan wel tegen wat water. Maar ze heeft natuurlijk al veel meegemaakt voor zo'n beestje. Ik heb soms wel met haar te doen.
Maar het blijft knap wat jullie doen. Lijkt wel verslavend te werken dat fietsen.
Ik heb vandaag mijn nieuwe (electrische) fiets opgehaald. Erg relax fietsen naar het werk straks. Heerlijk. In ieder geval beter dan met die bus.
Succes nog verder ermee en tot het volgende verslag
Groetjes van ons -
28 Juni 2014 - 14:33
Adri Kiburg:
Hoi meiden, geweldig om al die verhalen te lezen. Jammer dat Irene last van haar knie heeft. Ik vind het zo stoer van jullie!!!! Hoop dat jullie nog een geweldige tijd hebben en tot ziens. Groetjes ook van Jan -
28 Juni 2014 - 21:20
Conny:
Hallo meiden, en Sita,
Wat heerlijk om weer te lezen, en echt een avontuur, super dus.
Iedereen die het wil horen vertel ik wat voor tocht jullie maken,
En dan ohhh en ahhh met hond?? Ongeloof.....
Genieten dus maar, en dan al 8 weken wat gaat de tijd snel, groeit het haar ook
Zo snel?
Heel veel plezier, en voorzichtig met de knie.
Groetjes Conny en Guido -
28 Juni 2014 - 22:00
Richard En Anneke:
En ik maar mopperen als ik een dag op de fiets naar het werk moet...... Ik hoop dat de fysieke ongemakken ( en materiaal pech) verder achterwege blijven en dat jullie kunnen genieten van al het moois onderweg.
Sander doet zijn best om de plantjes in leven te houden hoor.
Veel plezier en succes nog!
Tot gauw.
XXx -
28 Juni 2014 - 22:38
Carlo:
Hi bikkels, het is geweldig wat jullie tot nu toe hebben gedaan. Ik ken het gebied tussen montelimar t/m valence goed, omdat we daar vaak hebben overnacht. En lyon wordt vaak overgeslagen, maar heeft een historische centrum. In ieder geval alle goeds en hopelijk blijft ook fysiek goed gaan. -
29 Juni 2014 - 08:26
Charles:
Hoi Pedaalridders,
Was weer een leuk verslag,m.u.v.de ongemakken.Jullie komen weer langzaam aan richting Krimpen.
't Is af en toe wel effen bikkelen maar als jonge meiden lukt het allemaal wel.
Ik denk dat de echte jonge meiden dit toch niet na kunnnen doen. Hou vol!!!
Vandaag ben ik een beetje ziek,oranjekoorts!.Wat mij betreft blijft dat voorlopig zo.
Verder is alles nog ok.
Geniet van de verdere reis en hoop voor jullie op goed weer.
Groeten Charles
-
30 Juni 2014 - 10:13
Esther:
Lieve meiden,
Het blijft heerlijk om jullie verhalen te lezen, ik kijk er iedere keer weer naar uit!
Sterkte met je knie Ireen! Nog veel plezier en succes met de kilometers die jullie nog te gaan hebben.
x Esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
