Regen, onweer en treinen!
Door: Yvonne en Irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
29 Juni 2014 | Frankrijk, Lyon
Zaterdag 28 juni
Gisteravond het er samen eens over gehad. Is het nog leuk? Hebben we het nog naar onze zin? Hondje eens aangekeken, etc. Conclusie: onderweg zijn is nog leuk! Samen hebben we het nog uitstekend naar onze zin! Sita is het zat! En als we eerlijk zijn, wij ook! Tenminste als het over het fietsen gaat. We hebben er meer dan 2400 kilometer op zitten. Het lijf doet het prima
(op een klein zeer knietje na), maar zo zonder echte route een beetje naar boven fietsen........
Verschillende opties passeren de revue. Naar huis? Nou nee! Een auto huren? Mwahhh. Best een goed idee. Na wat speurwerk op internet (als het na 4 uur lukt om verbinding te krijgen!) wordt dat toch lastig. Vanwege de fietsen hebben we meer aan een bestelbus dan een personenauto. Gaat best wat kosten.
Meer treinen, dan. Ook een optie. Waar willen we dan heen? Naar het noorden en naar de kust. Oké! Vanaf waar? In dit dorp zal het niet lukken, dus, ons eerste plan om naar Valence te fietsen houden we aan. Daar kijken waar we kunnen komen met de trein. Afgesproken!
Als heel de camping nog in rust is, zitten wij al op de fiets. Even het dorp in voor koffie en een broodje. Irene heeft gisteren het tunneltje ontdekt. Zo vermijden we een flinke steile brug. Het tunneltje wordt aan het einde zo smal! Het karretje past er net door. Linksaf, boem....een trap. Verrassing! Tenminste voor mij. Samen brengen we mijn fiets en hondenkar omhoog. Op de hoek is een koffietent. Ik blijf daar terwijl Irene nog even naar boven naar de bakker gaat. Na een goeie bak en een lekker koekje van de bakker erbij, kunnen we op weg. Het bordje wat Irene gisteren gezien heeft, blijkt uit te komen op dezelfde weg die we gisteren hadden. Wel rustiger nu, want het is zaterdag. Geen probleem, blijven we volgen. Dit is echt licht op en af. Goed te doen. Met de wind in de rug......we hebben het verdiend, slingeren we langs de bergen. Gelukkig komen we ook weer tussen het spoor en het water! Net als bij de Rijn. Onderweg stoppen we bij een fruitkraam. Abrikozen en nectarines groeien hier. We eten stokbrood met het fruit zittend op een grasheuveltje. We hebben veel bekijks en de duimen gaan ook hier omhoog. Wij zijn goed bezig! Na nog een stop voor koffie komen we bij de brug. Aan de overkant ligt Valence. De wind is niet gaan liggen, sterker nog het stormt. Als we de brug opdraaien merken we pas hoe hard! Zodra we uit de luwte van de bomen zijn, proberen we nog te fietsen. Maar dat is gekkenwerk. Lopen! Met het fietszadel tegen de heup om te voorkomen, dat hij omver wordt geblazen, gaan we naar de overkant. Tjemig, je zal vandaag toch deze wind tegen hebben gehad! Onderaan de brug hebben we de camping, die we vooraf gezien hadden gauw gevonden. Tentje uit! Een alternatief zoeken voor de haringen, want ook hier gaat niks de grond in. Met touwtjes aan de bomen en het gewicht van fietspomp en hondenkar lukt het. Dan naar het station om te kijken waar we heen kunnen. Hondje mee, want het weer vertrouwen we niet. Als we van de camping afrijden, vliegen onze wenkbrauwen omhoog! Staan er hier nou dames van lichte zeden langs de weg? Ja, hoor, 4 stuks. Het moet niet gekker worden! In de stad is het gezellig druk. Wij kachelen door naar het treinstation. Hiervandaan kunnen we naar Lyon. Vanaf daar zal er wel meer mogelijk zijn. Dus.....kaartjes gekocht, morgenmiddag lekker treinen.
2462 Kilometer op de teller. 123 meter hoogte.
Zondag 29 juni
Tjonge, jonge, wat een weer! Vanaf een uur of 21:30 heeft het onafgebroken geregend. Het systeem heeft het toch niet helemaal gehouden. Irene heeft een natte lakenzak. Wordt je niet blij van midden in de nacht. Gelukkig hebben we nog net op tijd de hondenkar naar binnen gehaald. Zo blijft Sita in ieder geval droog, hopen we.
Weinig geslapen. Ik lig maar te luisteren naar de druppels. Waar hoor ik ze, is het binnen of buiten, moet of kan ik er wat aan doen? Ik hoor de dames naast ons, ook met de fiets, de haringen er opnieuw inslaan. Daar begin ik niet aan, het is hier allemaal steen. Toch eens een flinke spijker kopen! Als we 's morgen wakker worden is het niet natter geworden dan halverwege de nacht. We verzamelen moed om op te staan. Geen idee waar je een plas water zult treffen. De tent staat, maar vraag niet hoe! Eerst maar ontbijten in het hotel restaurant. Dan halen we de tent leeg en brengen we alles onder het afdak van het toiletgebouw. De stokken houden we in de tent. Die is echt zeiknat! Ik kan u zeggen, dat het hedenmorgen ietwat knaagde aan onze motivatie! Of op z'n Rotterdams: je wordt er zo schijt ziek van! Gelukkig hebben we de trein niet zo heel vroeg. Uiteindelijk krijgen we alles redelijk droog en slak vrij mee! Getver, die dingen blijven overal in en op zitten! Als we de stad in rijden, begint de zon weer te schijnen! Lekker, maar wel een beetje laat. De trein naar Lyon! Vlakbij, dus we hopen op een lokale trein. Helaas! Een oud gebakje komt het station binnen rijden. Deur te smal, geen plek voor een fiets, kortom: gedoe! Een mevrouw van het spoor komt ons helpen. We blokkeren alweer het gangpad en de toegang tot de toiletten. We nemen plaats in een wagon. Een dronken droppie, een zwerfpaal en een jonge dame als gezelschap. In het uur dat de trip duurt, komen er verschillende mensen voorbij, die het toilet bezoeken. Blijkt ook te lukken, helaas wel ten koste van het achterlicht van Irene's fiets en bij mij loopt er ook iets aan. Nog geen tijd gehad om te kijken. Als we alles er weer uit hebben (we worden er steeds handiger in) gaan we op zoek naar een hotel. Tenslotte moet je ergens de boel weer droog krijgen. Het wordt hotel Ibis. Gezellig ontvangst. Ik regel een flesje wijn, als verrassing, op de kamer. Even goed voor de moraal! We hangen de tent uit in de badkamer en gaan naar het station. Eens kijken of we in Calais kunnen komen. Dat lukt. Na een uur in de rij gaan er achter elkaar 2 loketten dicht. Het gezelschap achter ons is er niet blij mee. Er ontstaat een heftige discussie tussen een onhandig communicerende balie dame en het groepje. De security moet er aan te pas komen. Ik probeer me er niet mee te bemoeien. Na een half uur aan de balie heeft een vriendelijke meneer bekeken hoe we het slimst met fietsen en hond op onze nieuwe bestemming kunnen komen. We gaan morgen vanaf 11:00 uur treinen. Via Grenoble, Parijs en Lille komen we in Calais. Als het goed is. We zijn benieuwd en hopen op beter weer dan in Zuid-Frankrijk! We hopen vanaf daar lekker langs de kust omhoog te fietsen. Gelukkig heeft Nederland gewonnen van Mexico. Irene vult aan: maar vraag niet hoe!
Gisteravond het er samen eens over gehad. Is het nog leuk? Hebben we het nog naar onze zin? Hondje eens aangekeken, etc. Conclusie: onderweg zijn is nog leuk! Samen hebben we het nog uitstekend naar onze zin! Sita is het zat! En als we eerlijk zijn, wij ook! Tenminste als het over het fietsen gaat. We hebben er meer dan 2400 kilometer op zitten. Het lijf doet het prima
(op een klein zeer knietje na), maar zo zonder echte route een beetje naar boven fietsen........
Verschillende opties passeren de revue. Naar huis? Nou nee! Een auto huren? Mwahhh. Best een goed idee. Na wat speurwerk op internet (als het na 4 uur lukt om verbinding te krijgen!) wordt dat toch lastig. Vanwege de fietsen hebben we meer aan een bestelbus dan een personenauto. Gaat best wat kosten.
Meer treinen, dan. Ook een optie. Waar willen we dan heen? Naar het noorden en naar de kust. Oké! Vanaf waar? In dit dorp zal het niet lukken, dus, ons eerste plan om naar Valence te fietsen houden we aan. Daar kijken waar we kunnen komen met de trein. Afgesproken!
Als heel de camping nog in rust is, zitten wij al op de fiets. Even het dorp in voor koffie en een broodje. Irene heeft gisteren het tunneltje ontdekt. Zo vermijden we een flinke steile brug. Het tunneltje wordt aan het einde zo smal! Het karretje past er net door. Linksaf, boem....een trap. Verrassing! Tenminste voor mij. Samen brengen we mijn fiets en hondenkar omhoog. Op de hoek is een koffietent. Ik blijf daar terwijl Irene nog even naar boven naar de bakker gaat. Na een goeie bak en een lekker koekje van de bakker erbij, kunnen we op weg. Het bordje wat Irene gisteren gezien heeft, blijkt uit te komen op dezelfde weg die we gisteren hadden. Wel rustiger nu, want het is zaterdag. Geen probleem, blijven we volgen. Dit is echt licht op en af. Goed te doen. Met de wind in de rug......we hebben het verdiend, slingeren we langs de bergen. Gelukkig komen we ook weer tussen het spoor en het water! Net als bij de Rijn. Onderweg stoppen we bij een fruitkraam. Abrikozen en nectarines groeien hier. We eten stokbrood met het fruit zittend op een grasheuveltje. We hebben veel bekijks en de duimen gaan ook hier omhoog. Wij zijn goed bezig! Na nog een stop voor koffie komen we bij de brug. Aan de overkant ligt Valence. De wind is niet gaan liggen, sterker nog het stormt. Als we de brug opdraaien merken we pas hoe hard! Zodra we uit de luwte van de bomen zijn, proberen we nog te fietsen. Maar dat is gekkenwerk. Lopen! Met het fietszadel tegen de heup om te voorkomen, dat hij omver wordt geblazen, gaan we naar de overkant. Tjemig, je zal vandaag toch deze wind tegen hebben gehad! Onderaan de brug hebben we de camping, die we vooraf gezien hadden gauw gevonden. Tentje uit! Een alternatief zoeken voor de haringen, want ook hier gaat niks de grond in. Met touwtjes aan de bomen en het gewicht van fietspomp en hondenkar lukt het. Dan naar het station om te kijken waar we heen kunnen. Hondje mee, want het weer vertrouwen we niet. Als we van de camping afrijden, vliegen onze wenkbrauwen omhoog! Staan er hier nou dames van lichte zeden langs de weg? Ja, hoor, 4 stuks. Het moet niet gekker worden! In de stad is het gezellig druk. Wij kachelen door naar het treinstation. Hiervandaan kunnen we naar Lyon. Vanaf daar zal er wel meer mogelijk zijn. Dus.....kaartjes gekocht, morgenmiddag lekker treinen.
2462 Kilometer op de teller. 123 meter hoogte.
Zondag 29 juni
Tjonge, jonge, wat een weer! Vanaf een uur of 21:30 heeft het onafgebroken geregend. Het systeem heeft het toch niet helemaal gehouden. Irene heeft een natte lakenzak. Wordt je niet blij van midden in de nacht. Gelukkig hebben we nog net op tijd de hondenkar naar binnen gehaald. Zo blijft Sita in ieder geval droog, hopen we.
Weinig geslapen. Ik lig maar te luisteren naar de druppels. Waar hoor ik ze, is het binnen of buiten, moet of kan ik er wat aan doen? Ik hoor de dames naast ons, ook met de fiets, de haringen er opnieuw inslaan. Daar begin ik niet aan, het is hier allemaal steen. Toch eens een flinke spijker kopen! Als we 's morgen wakker worden is het niet natter geworden dan halverwege de nacht. We verzamelen moed om op te staan. Geen idee waar je een plas water zult treffen. De tent staat, maar vraag niet hoe! Eerst maar ontbijten in het hotel restaurant. Dan halen we de tent leeg en brengen we alles onder het afdak van het toiletgebouw. De stokken houden we in de tent. Die is echt zeiknat! Ik kan u zeggen, dat het hedenmorgen ietwat knaagde aan onze motivatie! Of op z'n Rotterdams: je wordt er zo schijt ziek van! Gelukkig hebben we de trein niet zo heel vroeg. Uiteindelijk krijgen we alles redelijk droog en slak vrij mee! Getver, die dingen blijven overal in en op zitten! Als we de stad in rijden, begint de zon weer te schijnen! Lekker, maar wel een beetje laat. De trein naar Lyon! Vlakbij, dus we hopen op een lokale trein. Helaas! Een oud gebakje komt het station binnen rijden. Deur te smal, geen plek voor een fiets, kortom: gedoe! Een mevrouw van het spoor komt ons helpen. We blokkeren alweer het gangpad en de toegang tot de toiletten. We nemen plaats in een wagon. Een dronken droppie, een zwerfpaal en een jonge dame als gezelschap. In het uur dat de trip duurt, komen er verschillende mensen voorbij, die het toilet bezoeken. Blijkt ook te lukken, helaas wel ten koste van het achterlicht van Irene's fiets en bij mij loopt er ook iets aan. Nog geen tijd gehad om te kijken. Als we alles er weer uit hebben (we worden er steeds handiger in) gaan we op zoek naar een hotel. Tenslotte moet je ergens de boel weer droog krijgen. Het wordt hotel Ibis. Gezellig ontvangst. Ik regel een flesje wijn, als verrassing, op de kamer. Even goed voor de moraal! We hangen de tent uit in de badkamer en gaan naar het station. Eens kijken of we in Calais kunnen komen. Dat lukt. Na een uur in de rij gaan er achter elkaar 2 loketten dicht. Het gezelschap achter ons is er niet blij mee. Er ontstaat een heftige discussie tussen een onhandig communicerende balie dame en het groepje. De security moet er aan te pas komen. Ik probeer me er niet mee te bemoeien. Na een half uur aan de balie heeft een vriendelijke meneer bekeken hoe we het slimst met fietsen en hond op onze nieuwe bestemming kunnen komen. We gaan morgen vanaf 11:00 uur treinen. Via Grenoble, Parijs en Lille komen we in Calais. Als het goed is. We zijn benieuwd en hopen op beter weer dan in Zuid-Frankrijk! We hopen vanaf daar lekker langs de kust omhoog te fietsen. Gelukkig heeft Nederland gewonnen van Mexico. Irene vult aan: maar vraag niet hoe!
-
29 Juni 2014 - 22:05
Jaap:
Nou meiden. Gaat lekker toch.... Plezier..
-
29 Juni 2014 - 22:08
Tonnie:
Nou meiden hier word je allemaal niet echt vrolijk van, ik hoop voor jullie dat het treinen morgen een beetje soepel zal verlopen!
Nederland heeft idd gelukkig gewonnen maar idd Ireen vraag niet hoe, geeft niks hoor ze zijn wel door!!!
Nou meiden op naar het volgende adres en verslag voor ons!
Dikke knuffel weer en succes!!! -
29 Juni 2014 - 22:37
Gerda:
Ik denk dat jullie een goede beslissing hebben genomen. Prima zo een stuk met de trein. Hopelijk lukt het vanaf calais omhoog te fietsen. geniet van jullie hotelkamer!
groetjes,gerda -
30 Juni 2014 - 00:10
Hans :
Gelijk hebben jullie dat je een stuk gaat treinen.
Maandag goed weer in Calais, volgens weeronline.
Goede reis en blijf genieten hè.
Groetjes. Hans -
30 Juni 2014 - 10:12
Michiel & Ciska:
Wat een goed idee om een stukje te treinen!
Blijft er genoeg energie en moed over om te genieten van het laatste stukje Calais-Krimpen.
Chiel is ook wel weekenden met de brommer naar Calais geweest,
Volgens mij een mooie route!
Laten jullie wel weten wanneer we het ontvangstcomité moeten realiseren?!
Fijne reis, geniet van de laatste loodjes,
We zien jullie snel! xxx -
30 Juni 2014 - 13:55
Marijk:
Meiden, goed besluit hoor! Het regenen wil niet echt ophouden hè. Toch weer heerlijk om alles te lezen. Heerlijk vooruitzicht hoor om naar de kust te gaan! Kan de knie even tot rust komen en jullie ook! Blijven genieten dames en doe voorzichtig.
Veel liefs vanuit het Kattukse XXX Joop & Marijk -
30 Juni 2014 - 14:38
Ben:
Hallo dames, als het goed is zitten jullie momenteel in de trein. Gaat lekker hard he. Ik hoop voor jullie dat het weer een beetje normaal gaat doen. Hier is het ook behoorlijk nat maar de komende dagen wordt het warmer en zonniger. Ik weet niet wanneer jullie Nederland binnen fietsen maar volgens mij gaat het weer mee werken. Zouden jullie trouwens wel verdiend hebben. Sita zal ook door krijgen dat Nederland in zicht is. Dat ruikt ze, let maar op. Ze gaat het steeds beter naar haar zin krijgen. Hoe is het trouwens met de dijen? Hebben ze wat meer omvang gekregen. We zullen het zien. Geniet nog van de terugreis en we lezen het volgende verslag weer met plezier. Groetjes van Li en mij. -
30 Juni 2014 - 14:51
Riet:
Jammer hoor dat jullie slecht weer hebben mag toch wel hopen dat het weer een beetje beter word al die natte zooi bah!!! Ennuh naakt slakken ieieieuw....jakkie!!! :-D
En Zaterdag weer een wedstrijd tegen Costa Rica om 22.00 uur.
Geniet nog even van jullie bizarre reis en tot gauw.Groetjes xxx -
30 Juni 2014 - 17:07
Marga:
Lekker met de trein gelijk hebben jullie. In België de rode duivels bekijken en dan door naar NL. Ik hoop dat het laatste stuk goed gast, het weer wordt in ieder geval beter. -
30 Juni 2014 - 19:18
Mirjam:
Lekker even een stukje met de trein. EN dat je een dipje krijgt af en toe is ook normaal. Ik hoop dat jullie het laatste stuk nog kunnen genieten van heel mooi weer. Is wel verdiend.
Groetjes
Mirjam -
30 Juni 2014 - 19:20
Truus:
erg zeg dat weer en dan in een tent....
dat is echt afzien...
ik duim dat het laatste stuk fietsen mooi weer heeft... -
30 Juni 2014 - 21:21
Charles:
De natte moesson is bij jullie inmiddels voorbij. Het is hier een beetje nat geweest,maar was nodig voor de tuinen. Dat weer wat jullie hadden is via België naar onze oostgrens getrokken.De komende dagen wordt het meer zomers,zodat jullie in de loop van de week beter weer zullen hebben.
Geniet er van en een goede reis verder.
Groet Charles -
30 Juni 2014 - 21:59
Jannie "van" Jaap:
Hi meiden,
Sorry dat ik pas 1 keer eerder hier heb gereageerd, maar.... ik had zo'n spannend boek onderhanden. Als jullie weer thuis zijn ook eens lezen: "Onderweg naar......Rome". Spannend wat die meiden zo onderweg allemaal beleven. Ben nog niet aan de plaatjes toegekomen, maar dat komt later wel goed.
Nog heel veel plezier, of dat nou treinend, per fiets of per bus is: als je maar leut hebt (en het weer mag best een beetje meer meewerken).
Dikke kus, ook voor kanjer Sita!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
