Calais!
Door: Yvonne en Irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
30 Juni 2014 | Frankrijk, Calais
Maandag 30 juni
Na een heerlijke nachtrust rollen we eerst de tent op! Anders kunnen we niet douchen. Dan gaan we aan een vorstelijk ontbijt. Kost wat, heb je ook wat! De mevrouw aan de balie reserveert voor ons een kamer in hotel Ibis in Calais. We hebben nog steeds geen creditcard, maar we gaan er vanuit dat het zo ook gelukt is. Lekker om te weten, dat we na een dag treinen in ieder geval een slaapplek hebben. Dan naar het station. 2 kaartjes in de hand waar al onze verbindingen op staan. Zodra we op de borden ons treinnummer ontdekt hebben en we zien op welk perron we moeten zijn, gaan we richting lift. Effe onze truc doen en dan staan we boven met de karavaan. De TER rijden we zo naar binnen. In het gangetje tussen de twee deuren rommelen we de fietsen aan elkaar. Duurt even, maar dan hebben we het voor elkaar. Zodra er iemand langs moet met een koffer worden ze gedienstig door Irene geholpen. De mannen achter mij vinden het heel vermakelijk. Als we in Grenoble aankomen hebben we even de tijd om Sita te laten plassen! Hier kunnen we kiezen: de trap, de lift, de roltrap of een helling van 10%! We kiezen voor de laatste. Kijken elkaar even aan, zullen we? Mwah, toch maar lopen! Dan komt de TGV naar Parijs binnen. Wij zitten in wagon 8. De fietsen ook. Duurde even, maar toen zagen we een flinke bagageruimte met fietsenrekken links van de ingang. Smal deurtje......gaat net! De fiets ophangen aan het voorwiel niet, natuurlijk! Ik stapel wat koffers op elkaar en maak zo ruimte voor de karavaan van Schefco. Onze stoelnummers zitten op dezelfde rij, maar niet naast elkaar. We zouden allebei aan het raam moeten zitten. De een links de ander rechts. Doen we niet. Naast elkaar zien we wel wat er gebeurt. Er komt een jongedame aan, die om zich heen kijkend op een van 'onze' stoelen gaat zitten. Lijkt allemaal goed te komen. Dan gaat de trein rijden. Teleurstellende snelheid en.....zo blijkt.......weer terug naar Lyon. We komen weliswaar op een ander station aan, maar dit had toch handiger gekund! Dik 2 uur in de trein om op een ander station in dezelfde stad te komen. In Lyon staan we nog 20 minuten. Ook daar mag iedereen de tijd hebben om in te stappen, logisch! Dan gaan we met een flinke vaart richting Parijs. We hebben wel vaker omgereden, gauw weer vergeten. Dan komen we in Parijs aan. Fietsen uit het hok, rustig aan we hebben tijd genoeg. In de hal kijken we als volleerde reizigers op het bord. Hè, onze trein staat er niet op!? We staan in hal 2. Wie weet moeten we in een andere hal zijn. Irene gaat naar de informatie. Nee hoor, zegt ze doodleuk, dit is Gare du Lyon u moet op Gare du Nord zijn! Zo, en hoe komen we daar dan? Met de trein. Instructies mee en wij naar het perron. Ja, klopt, zegt een mevrouw. Nee, klopt niet zegt een meneer. Helaas.....je kiest wel eens verkeerd. We geloven de meneer. Hoe komen we op Gare du Nord? Op de fiets is het snelst, zegt hij. Oké, wij naar buiten. GPS aan........geen kaart van Parijs, dus ook geen route! Gloeiende, gloeiende! Terug, gereserveerde treinkaarten proberen om te zetten naar een andere tijd. Bij het loket is het druk. Als we aan de beurt zijn, ga ik naar binnen, Irene blijft bij het hondje en de fietsen. Een uitermate chagrijnige man staat mij te woord. Ik vraag beleefd om de kaarten om te wisselen. Ik moet eerst naar Gare du Nord bromt hij en daar moet ik ze omwisselen. Wij dachten dat dat dan te laat zou zijn, blijkbaar niet. Ik wil de kaartjes graag nu, want dan gaan we niet voor niks naar Gare du Nord. Hij bromt dat ik het zelf maar moet weten en boekt alles om. Over een uur vertrekken we vanaf Gare du Nord. Terug naar Irene, dan naar de mevrouw die weet hoe we daar moeten komen en vervolgens 2 verdiepingen naar beneden voor spoor D. Er lopen hier legerjongens rond met automatische wapens. Of je daar nou gerust van wordt!? Zal wel nodig zijn. De lift doet het niet, dus gaan we met de roltrap. Het is druk en soms denken mensen dat het handig is om tussen een fiets en een karretje te gaan staan. Jammer, wij gaan gewoon door! Na veel gedoe zijn we beneden en kijken een beetje verwilderd rond. Een mevrouw houd een groot hek voor ons open, zodat we niet door die kleine k-deurtjes hoeven. Ik ben ook een fietser, zegt ze. Ze loopt nog even met ons mee, maar moet het verder ook vragen aan een ander. Die ander is een aardige man. Hij gaat met ons mee. Nog een roltrap af. Geef mij het hondje maar, zegt hij. Sita loopt braaf met hem mee! Beneden wijst hij ons de juiste trein of eigenlijk metro. 2 haltes verder zijn we op Gare du Nord. Een vriendelijke mevrouw knoopt met ons een gesprek aan in de metro. Zij neemt het karretje mee naar buiten en helpt ons naar de lift. Bovengekomen vinden we de bordjes naar de TGV. Helemaal aan het einde van een enorme gang, rechtsaf, boem.....weer een roltrap. Handig! Boven gekomen blijken we nog een verdieping te moeten. We kunnen met de lift. Helaas blijkt dan dat we alleen met een kaartje (dat heb je als iemand het hek voor je open doet, dan koop je geen kaartje) verder kunnen. Irene zoekt een man in uniform op. Hij doet voor ons de poortjes open. Dan naar de TGV. Eerst nog een broodje kopen en dan richting Lille. De TGV staat klaar. Als we bijna bij wagon 18 zijn gaat Sita zitten. Als je moet, dan moet je! Hihi. Zakje bij de hand, dus geen probleem! De ingang van het 'fietsenhok' is smal en om een hoekje, handig! Er hangt al een fiets, maar die van ons prakken we er gewoon bij. De boel is weer mooi gebarricadeerd! Op tijd zitten we op onze plek. Daar moesten we eerst nog even een meneer aankijken, die direct begrijpt dat hij verkeerd zit. Helaas gaat hij direct voor ons zitten.....zijn deodorant was al enige tijd uitgewerkt.
Sita gaat slapen, brave hond, en wij eten een broodje en blazen uit. Echt ontspannen lukt niet zo goed, omdat we weten dat we in Lille maar een kwartier hebben om over te stappen. De ervaring leert......
Als we in de buurt komen, gaan we geheel tegen onze natuur in alvast naar de fietsen en breeduit voor de deur staan. We hebben haast! De man van de fiets is blij dat wij er ook uit gaan, want anders had hij zonder fiets uit moeten stappen. Wij gokken erop dat hij ons zal gaan helpen en dat is ook zo. Ik spring eruit met Sita en krijg de kar aangereikt. Ik parkeer beiden (aan elkaar) langs de muur en pak een voor een de fietsen aan. De man zorgt ervoor dat de bocht goed genomen kan worden. Om Irene heen springen en klauteren er allerlei andere reizigers naar buiten. Hier en daar boze blikken! Als we de zaak weer rollende hebben, kunnen we ons geluk niet op! Geen lift, geen roltrap alles gelijkvloers en de trein komt al vrij snel aanrijden. Net lang genoeg tijd om Sita even te laten plassen. Geweldig, we kunnen zo naar binnen rijden, fietsen stallen en gaan zitten, ontspan! Na anderhalf uur rijden we Calais binnen. We zijn er! Aan het einde van het perron doemt een enorme trap op. Ernaast staat een stoere politievrouw met een hond. Communiceren is lastig op afstand, maar zij geeft niet de indruk ons van dienst te willen zijn! Dan niet. We kijken achterom en zien een man van het spoor een hek open maken. Voor ons, zo blijkt! Dankjewel, zo kan het ook! We rijden weg! Zien alleen geen enkel bord met hotel, noch met Ibis. Niet fijn, wordt al bijna donker. Met behulp van voorbijgangers en GPS (hier heb ik blijkbaar wel een kaart van!) komen we aan in hotel Ibis design of zo iets. Midden in de stad. Algerije-Duitsland is bezig, dus de kroegen puilen uit. Wij rijden met alles wat we hebben naar binnen. Beetje gedoe, want dit is niet de Ibis die de mevrouw in Lyon voor ons gereserveerd had. Er blijken er 4 te zijn in Calais! Kan ons niks schelen, wij gaan nergens meer heen. Deze mevrouw belt nog even. Ik hoor haar zeggen dat we niet van plan zijn te vertrekken en dat is juist. De fietsen worden gestalt, de kamer opgezocht, mooi spul, lekker ruim, biertje, voetbal kijken op de kamer!
Morgen op de fiets!
Na een heerlijke nachtrust rollen we eerst de tent op! Anders kunnen we niet douchen. Dan gaan we aan een vorstelijk ontbijt. Kost wat, heb je ook wat! De mevrouw aan de balie reserveert voor ons een kamer in hotel Ibis in Calais. We hebben nog steeds geen creditcard, maar we gaan er vanuit dat het zo ook gelukt is. Lekker om te weten, dat we na een dag treinen in ieder geval een slaapplek hebben. Dan naar het station. 2 kaartjes in de hand waar al onze verbindingen op staan. Zodra we op de borden ons treinnummer ontdekt hebben en we zien op welk perron we moeten zijn, gaan we richting lift. Effe onze truc doen en dan staan we boven met de karavaan. De TER rijden we zo naar binnen. In het gangetje tussen de twee deuren rommelen we de fietsen aan elkaar. Duurt even, maar dan hebben we het voor elkaar. Zodra er iemand langs moet met een koffer worden ze gedienstig door Irene geholpen. De mannen achter mij vinden het heel vermakelijk. Als we in Grenoble aankomen hebben we even de tijd om Sita te laten plassen! Hier kunnen we kiezen: de trap, de lift, de roltrap of een helling van 10%! We kiezen voor de laatste. Kijken elkaar even aan, zullen we? Mwah, toch maar lopen! Dan komt de TGV naar Parijs binnen. Wij zitten in wagon 8. De fietsen ook. Duurde even, maar toen zagen we een flinke bagageruimte met fietsenrekken links van de ingang. Smal deurtje......gaat net! De fiets ophangen aan het voorwiel niet, natuurlijk! Ik stapel wat koffers op elkaar en maak zo ruimte voor de karavaan van Schefco. Onze stoelnummers zitten op dezelfde rij, maar niet naast elkaar. We zouden allebei aan het raam moeten zitten. De een links de ander rechts. Doen we niet. Naast elkaar zien we wel wat er gebeurt. Er komt een jongedame aan, die om zich heen kijkend op een van 'onze' stoelen gaat zitten. Lijkt allemaal goed te komen. Dan gaat de trein rijden. Teleurstellende snelheid en.....zo blijkt.......weer terug naar Lyon. We komen weliswaar op een ander station aan, maar dit had toch handiger gekund! Dik 2 uur in de trein om op een ander station in dezelfde stad te komen. In Lyon staan we nog 20 minuten. Ook daar mag iedereen de tijd hebben om in te stappen, logisch! Dan gaan we met een flinke vaart richting Parijs. We hebben wel vaker omgereden, gauw weer vergeten. Dan komen we in Parijs aan. Fietsen uit het hok, rustig aan we hebben tijd genoeg. In de hal kijken we als volleerde reizigers op het bord. Hè, onze trein staat er niet op!? We staan in hal 2. Wie weet moeten we in een andere hal zijn. Irene gaat naar de informatie. Nee hoor, zegt ze doodleuk, dit is Gare du Lyon u moet op Gare du Nord zijn! Zo, en hoe komen we daar dan? Met de trein. Instructies mee en wij naar het perron. Ja, klopt, zegt een mevrouw. Nee, klopt niet zegt een meneer. Helaas.....je kiest wel eens verkeerd. We geloven de meneer. Hoe komen we op Gare du Nord? Op de fiets is het snelst, zegt hij. Oké, wij naar buiten. GPS aan........geen kaart van Parijs, dus ook geen route! Gloeiende, gloeiende! Terug, gereserveerde treinkaarten proberen om te zetten naar een andere tijd. Bij het loket is het druk. Als we aan de beurt zijn, ga ik naar binnen, Irene blijft bij het hondje en de fietsen. Een uitermate chagrijnige man staat mij te woord. Ik vraag beleefd om de kaarten om te wisselen. Ik moet eerst naar Gare du Nord bromt hij en daar moet ik ze omwisselen. Wij dachten dat dat dan te laat zou zijn, blijkbaar niet. Ik wil de kaartjes graag nu, want dan gaan we niet voor niks naar Gare du Nord. Hij bromt dat ik het zelf maar moet weten en boekt alles om. Over een uur vertrekken we vanaf Gare du Nord. Terug naar Irene, dan naar de mevrouw die weet hoe we daar moeten komen en vervolgens 2 verdiepingen naar beneden voor spoor D. Er lopen hier legerjongens rond met automatische wapens. Of je daar nou gerust van wordt!? Zal wel nodig zijn. De lift doet het niet, dus gaan we met de roltrap. Het is druk en soms denken mensen dat het handig is om tussen een fiets en een karretje te gaan staan. Jammer, wij gaan gewoon door! Na veel gedoe zijn we beneden en kijken een beetje verwilderd rond. Een mevrouw houd een groot hek voor ons open, zodat we niet door die kleine k-deurtjes hoeven. Ik ben ook een fietser, zegt ze. Ze loopt nog even met ons mee, maar moet het verder ook vragen aan een ander. Die ander is een aardige man. Hij gaat met ons mee. Nog een roltrap af. Geef mij het hondje maar, zegt hij. Sita loopt braaf met hem mee! Beneden wijst hij ons de juiste trein of eigenlijk metro. 2 haltes verder zijn we op Gare du Nord. Een vriendelijke mevrouw knoopt met ons een gesprek aan in de metro. Zij neemt het karretje mee naar buiten en helpt ons naar de lift. Bovengekomen vinden we de bordjes naar de TGV. Helemaal aan het einde van een enorme gang, rechtsaf, boem.....weer een roltrap. Handig! Boven gekomen blijken we nog een verdieping te moeten. We kunnen met de lift. Helaas blijkt dan dat we alleen met een kaartje (dat heb je als iemand het hek voor je open doet, dan koop je geen kaartje) verder kunnen. Irene zoekt een man in uniform op. Hij doet voor ons de poortjes open. Dan naar de TGV. Eerst nog een broodje kopen en dan richting Lille. De TGV staat klaar. Als we bijna bij wagon 18 zijn gaat Sita zitten. Als je moet, dan moet je! Hihi. Zakje bij de hand, dus geen probleem! De ingang van het 'fietsenhok' is smal en om een hoekje, handig! Er hangt al een fiets, maar die van ons prakken we er gewoon bij. De boel is weer mooi gebarricadeerd! Op tijd zitten we op onze plek. Daar moesten we eerst nog even een meneer aankijken, die direct begrijpt dat hij verkeerd zit. Helaas gaat hij direct voor ons zitten.....zijn deodorant was al enige tijd uitgewerkt.
Sita gaat slapen, brave hond, en wij eten een broodje en blazen uit. Echt ontspannen lukt niet zo goed, omdat we weten dat we in Lille maar een kwartier hebben om over te stappen. De ervaring leert......
Als we in de buurt komen, gaan we geheel tegen onze natuur in alvast naar de fietsen en breeduit voor de deur staan. We hebben haast! De man van de fiets is blij dat wij er ook uit gaan, want anders had hij zonder fiets uit moeten stappen. Wij gokken erop dat hij ons zal gaan helpen en dat is ook zo. Ik spring eruit met Sita en krijg de kar aangereikt. Ik parkeer beiden (aan elkaar) langs de muur en pak een voor een de fietsen aan. De man zorgt ervoor dat de bocht goed genomen kan worden. Om Irene heen springen en klauteren er allerlei andere reizigers naar buiten. Hier en daar boze blikken! Als we de zaak weer rollende hebben, kunnen we ons geluk niet op! Geen lift, geen roltrap alles gelijkvloers en de trein komt al vrij snel aanrijden. Net lang genoeg tijd om Sita even te laten plassen. Geweldig, we kunnen zo naar binnen rijden, fietsen stallen en gaan zitten, ontspan! Na anderhalf uur rijden we Calais binnen. We zijn er! Aan het einde van het perron doemt een enorme trap op. Ernaast staat een stoere politievrouw met een hond. Communiceren is lastig op afstand, maar zij geeft niet de indruk ons van dienst te willen zijn! Dan niet. We kijken achterom en zien een man van het spoor een hek open maken. Voor ons, zo blijkt! Dankjewel, zo kan het ook! We rijden weg! Zien alleen geen enkel bord met hotel, noch met Ibis. Niet fijn, wordt al bijna donker. Met behulp van voorbijgangers en GPS (hier heb ik blijkbaar wel een kaart van!) komen we aan in hotel Ibis design of zo iets. Midden in de stad. Algerije-Duitsland is bezig, dus de kroegen puilen uit. Wij rijden met alles wat we hebben naar binnen. Beetje gedoe, want dit is niet de Ibis die de mevrouw in Lyon voor ons gereserveerd had. Er blijken er 4 te zijn in Calais! Kan ons niks schelen, wij gaan nergens meer heen. Deze mevrouw belt nog even. Ik hoor haar zeggen dat we niet van plan zijn te vertrekken en dat is juist. De fietsen worden gestalt, de kamer opgezocht, mooi spul, lekker ruim, biertje, voetbal kijken op de kamer!
Morgen op de fiets!
-
30 Juni 2014 - 23:49
Truus:
wat een spannend verhaal met die treinen ik beleef het helemaal mee vooral de spanning voel ik gaat het lukken of niet....het is gelukt ...slaap lekker en fiets ze morgen in hopelijk een lekker zonnetje -
01 Juli 2014 - 00:32
Lia:
Weer spannend of het allemaal weer lukt met al die treinen. Kon niet wachten
( 1juli 00.30 uur) tot in de morgen om jullie verslag te lezen. Succes verder.
gr.Lia -
01 Juli 2014 - 08:43
Michiel & Ciska :
De kilometers vliegen onder jullie door!
Geniet van een lekker bed!
xxx -
01 Juli 2014 - 08:44
Tonnie:
Goedemorgen meiden, volgens mij ben ik de enige die netjes op tijd naar bed ga!!
Ik zit het net allemaal weer te lezen pffffffff, zou wat voor mij zijn met mijn rustige gestel.
Veel succes lady's met het vervolg!
Nog steeds erg leuk om het toch een beetje mee te beleven!
Groetjes Dries en Tonnie. Xxxxxxx knuffel voor die brave hond! -
01 Juli 2014 - 09:08
Paula:
Hé meiden, Yvonne wat kun je de situatie mooi en humoristisch beschrijven! Lag in een deuk op de bank en jullie maar sjouwen met de karavaan. Gelukkig wél behulpzame mensen onderweg. Heerlijk fietsen vandaag met het hoofd in de zeewind. Vliegen de haringen weer uit het zand..... -
01 Juli 2014 - 09:13
Paula:
Ik lach om de plastische beschrijvingen hoor en niet om alle toestanden en spanningen of het allemaal gaat lukken maar evenzogoed..het lukt allemaal wél. -
01 Juli 2014 - 20:18
Marjo Numeijer:
Hoi ireen en yvonne,wat een leukverslag van jullie reis ,je moet er wel wat voor over hebben !maar het zal zeker niet saai zijn en stevege kuiten van het fietsen !Veel plezier verder ,en een knuffel voor sita -
01 Juli 2014 - 21:42
Charles:
Zo meiden Fietsen is niet altijd makkelijk maar met de trein bljkt het ook niet allemaal eenvoudig te zijn.
Toch gelukt allemaal.Ik neem aan dat je niet in het nauw van calais fietst,dan komj niet makkelijk mee vooruit.
Zal nog een paar dagen fietsen zijn eer jullie thuis zijn.
Ik ben een weekendje weg van Vrijdag t/m maandag.
Ik neem aan dat wanneer je thuis bent je niet meteen de planten komt halen.Riet heeft in elk geval de sleutels
Jullie een fijne reis verder en een stevige poot voor Sita.
Groeten Charles
-
02 Juli 2014 - 05:33
Hannie Nooijen:
Hoi meiden,
Zijn net een uurtje thuis, kon niet wachten om jullie verhalen te lezen. Heb jullie gemist. Zit nu aan een wijntje en wacht tot die vent met de hamer langskomt. Goeie reis verder,, geniet van jullie uitgebreide verslagen. Liefs Hannie -
02 Juli 2014 - 07:04
Joop ( Kattuk):
Meiden
Wat een verhalen. Ik meen mij te herinneren dat jullie pas 1 augustus 2014 weer moeten werken. Jullie zijn dus veel te vroeg thuis. Ik stel voor dat jullie in ieder geval even over Katwijk rijden. Visje en wijntje bij ons en Katwijkheeft een goede camping. Laat maar horen wanneer jullie komen. Succes verder. x Joop -
02 Juli 2014 - 13:19
Willy :
Hallo Irene en Yvonne,
Ik heb al jullie belevenissen gevolgd. Petje af hoe jullie je soms moesten redden. Als je straks weer thuis bent maar lekker uitrusten :-) ! Maar ook iets om nooit te vergeten. Ik hoop dat jullie het naar jullie zin hebben (gehad). Poot voor Sita en lieve groetjes voor jullie ! Genieten nog en dan wel thuis, Willy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
