De cirkel is rond!
Door: Yvonne en Irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
05 Juli 2014 | Nederland, Krimpen aan de IJssel
Donderdag 3 juli
Gezellig ontbijten met z'n vieren. Als we zover zijn....en dat duurt even, gaan we naar het strand. Hondjes mee, fleece deken, flesje wijn, stukje fruit. Heerlijk! Noa houdt van zwemmen. Sita niet zo, maar die gaat toch voorzichtig ook in het water. Na een paar uur zon, zee en strand is het genoeg. We wandelen terug door de duinen. Douchen en dan even boodschappen doen. We eten vandaag bij de tent/caravan. We laten Sita thuis, die is kapot. Ook wij hebben nu even tijd om de winkels op de boulevard te bekijken. We komen tot de conclusie, dat we niks gemist hebben. Dan is het tijd voor een Belgisch biertje. We krijgen er een klein bakje zoutjes erbij. Dat is niet zo als het hoort, vinden wij. Jolanda regelt het even. Nog een bakje, graag. Natuurlijk, mevrouw. Als we vertrekken regelt ze ook nog even een glas voor Julia. Een speciale waarin we net een rosé biertje hebben gehad. Hoe ze dat doet? Geen idee! Thuis doen we ons tegoed aan stokbrood, kaasjes, sla met tonijn en wijn. De temperatuur is goed, net als het gezelschap. Het is nog licht, maar wel al bedtijd, 22:30 uur! Wij gaan morgen weer verder. Hoe laat we ontbijt willen? Geen idee, we zien wel.
Vrijdag 4 juli.
We zijn op tijd wakker en beginnen de boel in te pakken. J&J horen het terwijl we toch weinig geluid maken. Kennelijk 'liggen' ze erop. Er wordt een heerlijk ontbijt voor ons gemaakt. Julia maakt foto's van onze tent opruim procedure. Na alle goede wensen en een knuffel vertrekken we. 10:00 uur, mooie tijd. Tot onze stomme verbazing hebben we windje mee! Hadden we niet op gerekend. Het fietspad is hier en daar uitstekend. We drinken koffie aan de boulevard in een heel sjiek oud pand, hotel Albert I in Oostende. De binnenkant is al helemaal opgeknapt. De galerij, waar wij zitten, is nog niet aan de beurt geweest. Duidelijk last van betonrot. We zitten er heerlijk te kijken naar alles wat er voorbij komt. Gelukkig blijft historie bewaard, tussen al die enorme woonblokken. Er wordt hier langs de hele kust nog opvallend veel gebouwd. Is dat nou ondanks of dankzij de crisis? Geen idee! Als we verder gaan is het een beetje bewolkt. Benauwd ook. Er is onweer voorspelt, dus dat klopt dan wel. We besluiten om rond 14:00 uur een camping te gaan zoeken. Eerst nog even wat eten. Bij de Uilenspiegel in Wenduine strijken we neer. De mosselen zijn hier 2x zo duur als in Frankrijk, dus wordt het een uitsmijter met patat. Sita is het al behoorlijk zat en we besluiten niet veel verder te gaan. Net Blankenberg door nemen we de eerste camping. Op de deur van de receptie hangt een briefje: ben even naar de apotheek, zo terug. Oké, kan gebeuren. Na 10 minuten komt een man op een brommertje aanrijden. Hij heeft de sleutel, dus zal wel hier horen. Pas als hij achter zijn toonbank staat, zegt hij: wat kan ik voor u doen? Tentje, hondje voor een nacht graag. Identificatie. Ik geef hem mijn rijbewijs. Hij schrijft iets op een briefje, plakt het op mijn rijbewijs en legt het weg! Ik breng u naar uw plaats. Ik loop braaf achter hem aan en wenk Irene. Die kan met de hondenkar niet langs de slagboom, dat hadden we bij aankomst al geprobeerd. Ik roep de man aan, maar hij is al de hoek om. Dan komt hij terug. Kom nou, wenkt hij ongeduldig. Ik zeg, dat gaat niet, de kar kan er niet door! Hij weer naar binnen om op de knop te drukken. Als de slagboom open is, rijdt de karavaan naar binnen. We gaan linksaf. Hij wijst op een stukje groen tussen 2 sta caravans in. Best! Schaduw, beetje wind en als het gaat onweren.....mogelijk toch een beetje beschut. De tent staat zo. Julia sms't dat ze net anderhalve regenbui hebben gehad. Wij nog niks, op een paar spetters onderweg na. We besluiten met Sita naar de zee te gaan. Heerlijk door een laagje water lopen we naar de pier. Op de boulevard zoeken we een plekje in de wind en de schaduw. Best warm, hier! We komen tot de conclusie dat dit wel eens onze laatste plek in België zou kunnen zijn, dus nemen we een biertje waar dit land beroemd om is. Dan terug naar de tent. De camping zou een winkeltje moeten hebben, maar die is er helaas niet meer. Ik bestel nog wel brood voor morgenochtend en koop 2 douchemuntjes. Ja hoor, die bestaan nog! Even slapen! Best vermoeiend allemaal. Sita snurkt languit tegen de stacaravan aan, ik lig in het gras en Irene kan nog steeds heel goed zittend slapen. Na het tukkie gaat Irene op de fiets naar de supermarkt. Er moet toch gegeten worden! Ik schrijf ondertussen dit verhaal. Plotseling denk ik, wat hoor ik nou? Honden? Nee joh, het zijn zeehonden. We zijn inderdaad een zee-aquarium voorbij gereden. Met de wind mee komt ook het geluid ervan onze kant op. Geinig! Irene komt terug met broodjes, beleg en heerlijk romige karnemelk. Dat gaat goed komen, vandaag! En dan gaat het waaien en .....de eerste druppels vallen. We gaan met alles wat er nog buiten ligt naar binnen. Zittend op de grond, half in de binnentent en half er buiten eten we verder. Eigenlijk is dat al getob! Dan merken we ineens dat we een natte kont krijgen! Shit! Het grondzeil wordt nat! Ik ga naar buiten om de tent opnieuw te spannen. Dit hebben we nog niet eerder gehad! Als de tent weer strak staat droogt Irene het grondzeil met onze handdoeken. We doen de luchtbedden van links naar rechts. Plus alles wat er op ligt in een poging het droog te houden. Dat lijkt te lukken. Als we weer verder kunnen met eten, begint het overal te druppelen. Het lijkt erop dat de tent het niet meer houd. Bij de naden, langs de verbindingen met de binnentent. Er is geen houden meer aan. Daar wordt een mens niet blij van. Sterker nog......helemaal zat worden we er van. Wat een p.....weer! Wat te doen? Na rijp beraad en overleg, besluiten we J&J te bellen. We komen eraan horen we aan de andere kant van de lijn. Wij pakken alvast in wat we niet achter willen laten en wat nog droog is gaat in de waterdichte fietstassen. Als Julia en Jolanda er zijn, hebben wij al bedacht dat we naar een hotel willen. We vertrouwen het weer en de tent niet meer. De GPS geeft vlakbij een Formule 1 hotel aan. Helaas, die is er niet meer. Dan gaat Jolanda op zoek bij booking.com. Ondertussen zien we een hotel Monaco. Irene stapt uit, maar er is geen portier of nachtwaker. Het is inmiddels bijna 23:00 uur. Ineens horen we Jolanda in de auto bellen. Een hotel in het centrum van Blankenberge. Ja, er is nog een kamer. Er wordt een prijs genoemd. O, zegt Jolan op booking.com is hij goedkoper. Stomverbaasd luisteren we hoe ze voor ons een betere prijs bedingt, met ontbijt. De TomTom brengt ons in de goede richting. Als we voor de deur staan, stappen we met z'n vieren uit. De mevrouw kijkt verwonderd. Het was toch voor 2 personen? Wij leggen het hele verhaal uit. O, tent. Ah, de regen. Tja, er waren ook nog hagelstenen voorspelt, doet haar man nog een duit in het zakje! We nemen afscheid van J&J. Hoe moet je bedanken? Daar heb je vrienden voor, zo blijkt! Eerst maar slapen, morgen terug naar de camping en eens kijken hoe het er allemaal bijstaat.
3310 kilometer op de teller.
Zaterdag 5 juli
In hotel Rogier zorgen ze voor een uitstekend ontbijt. Dat is weer goed voor de moraal. Niet goed is het om naar buiten te kijken. Het regent en het ziet er naar uit, dat het zo zal blijven. De uitbaatster is een gezellig tante. Ze blijkt een strafpleitster uit Brussel. Voor de ontspanning heeft ze het hotel aangeschaft en nu komt ze: controleren of alles wel goed gaat! Na een sms'je aan de kinderen dat we naar huis komen, reageert Nathalie. Ze kijkt voor ons even naar de treinen. In Brugge is een aansluiting naar Antwerpen. We nemen afscheid en lopen naar de tram. Als we daar aankomen blijken we wel heel dicht bij onze camping te zijn, dus besluiten we te gaan lopen. Gisteravond hadden we uit voorzorg al de regenkleding meegenomen. Bij de camping baas vragen we om een plekje om alles een beetje droog te kunnen inpakken. Spraakzamer dan gisteren. Waarschijnlijk niet voor niets naar de apotheek geweest! Hij maakt voor ons het winkeltje open. Lang geleden een florerende zaak, vermoeden wij. De tent staat nog! Er binnen is niet veel verandert sinds gisteravond. Wat nat is, is nat. Wat droog was, een beetje klam. We sjouwen alles richting winkeltje. Organiseren de boel, kleden ons om en gaan op pad. Tussen het inpakken door hebben we een paar opties doorgenomen. Naar Brugge is nog 13 kilometer tegen wind! We besluiten met de wind mee te gaan fietsen, ook goed voor de moraal. We zullen vast wel een station tegen komen, waarmee we verder komen. Na Zeebrugge (wel spoor maar geen station!) komen we in Knokke aan. Ook een mooie stad! Daar vinden we het station. We kunnen vanaf hier naar Brussel-Midi en dan rechtstreeks naar Rotterdam Centraal. Kaartjes gekocht en wachten op de trein. Op het station van deze toch beroemde stad (in ieder geval van het songfestival ) zou je toch enige elektronische vooruitgang verwachten. Tot onze stomme verbazing zijn er 2 mensen, met een hesje, belast met het verwisselen van de bordjes waarop tijd en route staat aangegeven! Werkelijk hilarisch om te zien! Ook weer goed voor de moraal. De trein heeft een speciale wagon voor fietsen, bijna gelijkvloers. Onze moraal kan niet meer stuk. Dan kijken we even op het kaartje. Brussel-Midi? Dat zal toch wel Centraal zijn? Mijn standaard aanname: dat zal toch zo wel zijn? Wordt niet meer geaccepteerd, dus vraagt Irene het aan onze medereizigers. Nee, Midi is Zuid! Jemig, zouden we op de valreep nog weer eens op het verkeerde station uitgestapt zijn. Toch handig, om het er even over te hebben! Volgens de uitleg heeft het iets te maken met de tweetaligheid van de Brusselaren. We stappen uit op het juiste station. Helemaal achterop het perron is een lift. Mooi! De deur schuift open, een enorme lange smalle ruimte ontvouwt zich. We kunnen er samen in, achter elkaar met kar! Ongehoord luxe! Jammer dat je er achteruit uit moet, dat kan nog beter! Perron 18, waar onze trein naar Rotterdam moet zijn, heeft geen lift. Althans we kunnen hem in eerste instantie niet vinden. Ergens tussen de broodjeszaak en de lingeriewinkel zit er een. Gelukkig! Als we er in staan, net zo ruim als de eerste, gaan de deuren niet achter ons dicht! We proberen het nog een keer, maar helaas! Achteruit er weer uit en onze karavaan met de roltrap omhoog sjouwen. Er zit niks ander op. De trein in, 2 treetjes, is dan een makkie, er is ruimte genoeg voor de fietsen en de kar. Wij nemen plaats op de klapstoeltjes. Er zit al een man met een zwarte labrador. Brave hond, maar Sita houdt er niet van. Ze snauwt en grauwt. De man grinnikt wat, maar verlaat dan toch snel deze plek. We schuiven even op en hebben zo zicht op fietsen en alles waar we voorbij razen.
In Rotterdam wurmen we ons uit de trein. Het is enorm druk. Als we het perron op lopen en om ons heen kijken, is de eerste die we zien, Cor. Collega Cor! Ik krijg drie dikke zoenen. Ook hij heeft het druk. Hij wijst ons de liften. Als we daar aankomen zien we collega Jaap. Het moet niet gekker worden. Als ze de TGV hebben 'opgevangen' komen ze naar de hoofdingang. Er worden foto's van ons gemaakt door Jaap met als achtergrond het nieuwe Centraal. Mooi voor het boek! Dan fietsen we naar huis. De route die we normaal van af het werk ook nemen. Windje in de rug, zonnetje erbij. De Algerabrug blijkt ook nu een lastig ding, zal altijd wel blijven. Als we thuis komen en de voordeur open doen, worden we ontvangen door slingers door het hele huis, snoepjes en de koelkast staat vol met lekkers. Biertje, taartje, helemaal compleet! Een kaart erbij van de kinderen met een welkom thuis groet! Geweldig. Vandaag gaan we Nederland-Costa Rica op onze eigen bank bekijken. We hebben het huis niet gemist, maar zijn blij dat we er zijn.
3451 kilometer op de teller.
Gezellig ontbijten met z'n vieren. Als we zover zijn....en dat duurt even, gaan we naar het strand. Hondjes mee, fleece deken, flesje wijn, stukje fruit. Heerlijk! Noa houdt van zwemmen. Sita niet zo, maar die gaat toch voorzichtig ook in het water. Na een paar uur zon, zee en strand is het genoeg. We wandelen terug door de duinen. Douchen en dan even boodschappen doen. We eten vandaag bij de tent/caravan. We laten Sita thuis, die is kapot. Ook wij hebben nu even tijd om de winkels op de boulevard te bekijken. We komen tot de conclusie, dat we niks gemist hebben. Dan is het tijd voor een Belgisch biertje. We krijgen er een klein bakje zoutjes erbij. Dat is niet zo als het hoort, vinden wij. Jolanda regelt het even. Nog een bakje, graag. Natuurlijk, mevrouw. Als we vertrekken regelt ze ook nog even een glas voor Julia. Een speciale waarin we net een rosé biertje hebben gehad. Hoe ze dat doet? Geen idee! Thuis doen we ons tegoed aan stokbrood, kaasjes, sla met tonijn en wijn. De temperatuur is goed, net als het gezelschap. Het is nog licht, maar wel al bedtijd, 22:30 uur! Wij gaan morgen weer verder. Hoe laat we ontbijt willen? Geen idee, we zien wel.
Vrijdag 4 juli.
We zijn op tijd wakker en beginnen de boel in te pakken. J&J horen het terwijl we toch weinig geluid maken. Kennelijk 'liggen' ze erop. Er wordt een heerlijk ontbijt voor ons gemaakt. Julia maakt foto's van onze tent opruim procedure. Na alle goede wensen en een knuffel vertrekken we. 10:00 uur, mooie tijd. Tot onze stomme verbazing hebben we windje mee! Hadden we niet op gerekend. Het fietspad is hier en daar uitstekend. We drinken koffie aan de boulevard in een heel sjiek oud pand, hotel Albert I in Oostende. De binnenkant is al helemaal opgeknapt. De galerij, waar wij zitten, is nog niet aan de beurt geweest. Duidelijk last van betonrot. We zitten er heerlijk te kijken naar alles wat er voorbij komt. Gelukkig blijft historie bewaard, tussen al die enorme woonblokken. Er wordt hier langs de hele kust nog opvallend veel gebouwd. Is dat nou ondanks of dankzij de crisis? Geen idee! Als we verder gaan is het een beetje bewolkt. Benauwd ook. Er is onweer voorspelt, dus dat klopt dan wel. We besluiten om rond 14:00 uur een camping te gaan zoeken. Eerst nog even wat eten. Bij de Uilenspiegel in Wenduine strijken we neer. De mosselen zijn hier 2x zo duur als in Frankrijk, dus wordt het een uitsmijter met patat. Sita is het al behoorlijk zat en we besluiten niet veel verder te gaan. Net Blankenberg door nemen we de eerste camping. Op de deur van de receptie hangt een briefje: ben even naar de apotheek, zo terug. Oké, kan gebeuren. Na 10 minuten komt een man op een brommertje aanrijden. Hij heeft de sleutel, dus zal wel hier horen. Pas als hij achter zijn toonbank staat, zegt hij: wat kan ik voor u doen? Tentje, hondje voor een nacht graag. Identificatie. Ik geef hem mijn rijbewijs. Hij schrijft iets op een briefje, plakt het op mijn rijbewijs en legt het weg! Ik breng u naar uw plaats. Ik loop braaf achter hem aan en wenk Irene. Die kan met de hondenkar niet langs de slagboom, dat hadden we bij aankomst al geprobeerd. Ik roep de man aan, maar hij is al de hoek om. Dan komt hij terug. Kom nou, wenkt hij ongeduldig. Ik zeg, dat gaat niet, de kar kan er niet door! Hij weer naar binnen om op de knop te drukken. Als de slagboom open is, rijdt de karavaan naar binnen. We gaan linksaf. Hij wijst op een stukje groen tussen 2 sta caravans in. Best! Schaduw, beetje wind en als het gaat onweren.....mogelijk toch een beetje beschut. De tent staat zo. Julia sms't dat ze net anderhalve regenbui hebben gehad. Wij nog niks, op een paar spetters onderweg na. We besluiten met Sita naar de zee te gaan. Heerlijk door een laagje water lopen we naar de pier. Op de boulevard zoeken we een plekje in de wind en de schaduw. Best warm, hier! We komen tot de conclusie dat dit wel eens onze laatste plek in België zou kunnen zijn, dus nemen we een biertje waar dit land beroemd om is. Dan terug naar de tent. De camping zou een winkeltje moeten hebben, maar die is er helaas niet meer. Ik bestel nog wel brood voor morgenochtend en koop 2 douchemuntjes. Ja hoor, die bestaan nog! Even slapen! Best vermoeiend allemaal. Sita snurkt languit tegen de stacaravan aan, ik lig in het gras en Irene kan nog steeds heel goed zittend slapen. Na het tukkie gaat Irene op de fiets naar de supermarkt. Er moet toch gegeten worden! Ik schrijf ondertussen dit verhaal. Plotseling denk ik, wat hoor ik nou? Honden? Nee joh, het zijn zeehonden. We zijn inderdaad een zee-aquarium voorbij gereden. Met de wind mee komt ook het geluid ervan onze kant op. Geinig! Irene komt terug met broodjes, beleg en heerlijk romige karnemelk. Dat gaat goed komen, vandaag! En dan gaat het waaien en .....de eerste druppels vallen. We gaan met alles wat er nog buiten ligt naar binnen. Zittend op de grond, half in de binnentent en half er buiten eten we verder. Eigenlijk is dat al getob! Dan merken we ineens dat we een natte kont krijgen! Shit! Het grondzeil wordt nat! Ik ga naar buiten om de tent opnieuw te spannen. Dit hebben we nog niet eerder gehad! Als de tent weer strak staat droogt Irene het grondzeil met onze handdoeken. We doen de luchtbedden van links naar rechts. Plus alles wat er op ligt in een poging het droog te houden. Dat lijkt te lukken. Als we weer verder kunnen met eten, begint het overal te druppelen. Het lijkt erop dat de tent het niet meer houd. Bij de naden, langs de verbindingen met de binnentent. Er is geen houden meer aan. Daar wordt een mens niet blij van. Sterker nog......helemaal zat worden we er van. Wat een p.....weer! Wat te doen? Na rijp beraad en overleg, besluiten we J&J te bellen. We komen eraan horen we aan de andere kant van de lijn. Wij pakken alvast in wat we niet achter willen laten en wat nog droog is gaat in de waterdichte fietstassen. Als Julia en Jolanda er zijn, hebben wij al bedacht dat we naar een hotel willen. We vertrouwen het weer en de tent niet meer. De GPS geeft vlakbij een Formule 1 hotel aan. Helaas, die is er niet meer. Dan gaat Jolanda op zoek bij booking.com. Ondertussen zien we een hotel Monaco. Irene stapt uit, maar er is geen portier of nachtwaker. Het is inmiddels bijna 23:00 uur. Ineens horen we Jolanda in de auto bellen. Een hotel in het centrum van Blankenberge. Ja, er is nog een kamer. Er wordt een prijs genoemd. O, zegt Jolan op booking.com is hij goedkoper. Stomverbaasd luisteren we hoe ze voor ons een betere prijs bedingt, met ontbijt. De TomTom brengt ons in de goede richting. Als we voor de deur staan, stappen we met z'n vieren uit. De mevrouw kijkt verwonderd. Het was toch voor 2 personen? Wij leggen het hele verhaal uit. O, tent. Ah, de regen. Tja, er waren ook nog hagelstenen voorspelt, doet haar man nog een duit in het zakje! We nemen afscheid van J&J. Hoe moet je bedanken? Daar heb je vrienden voor, zo blijkt! Eerst maar slapen, morgen terug naar de camping en eens kijken hoe het er allemaal bijstaat.
3310 kilometer op de teller.
Zaterdag 5 juli
In hotel Rogier zorgen ze voor een uitstekend ontbijt. Dat is weer goed voor de moraal. Niet goed is het om naar buiten te kijken. Het regent en het ziet er naar uit, dat het zo zal blijven. De uitbaatster is een gezellig tante. Ze blijkt een strafpleitster uit Brussel. Voor de ontspanning heeft ze het hotel aangeschaft en nu komt ze: controleren of alles wel goed gaat! Na een sms'je aan de kinderen dat we naar huis komen, reageert Nathalie. Ze kijkt voor ons even naar de treinen. In Brugge is een aansluiting naar Antwerpen. We nemen afscheid en lopen naar de tram. Als we daar aankomen blijken we wel heel dicht bij onze camping te zijn, dus besluiten we te gaan lopen. Gisteravond hadden we uit voorzorg al de regenkleding meegenomen. Bij de camping baas vragen we om een plekje om alles een beetje droog te kunnen inpakken. Spraakzamer dan gisteren. Waarschijnlijk niet voor niets naar de apotheek geweest! Hij maakt voor ons het winkeltje open. Lang geleden een florerende zaak, vermoeden wij. De tent staat nog! Er binnen is niet veel verandert sinds gisteravond. Wat nat is, is nat. Wat droog was, een beetje klam. We sjouwen alles richting winkeltje. Organiseren de boel, kleden ons om en gaan op pad. Tussen het inpakken door hebben we een paar opties doorgenomen. Naar Brugge is nog 13 kilometer tegen wind! We besluiten met de wind mee te gaan fietsen, ook goed voor de moraal. We zullen vast wel een station tegen komen, waarmee we verder komen. Na Zeebrugge (wel spoor maar geen station!) komen we in Knokke aan. Ook een mooie stad! Daar vinden we het station. We kunnen vanaf hier naar Brussel-Midi en dan rechtstreeks naar Rotterdam Centraal. Kaartjes gekocht en wachten op de trein. Op het station van deze toch beroemde stad (in ieder geval van het songfestival ) zou je toch enige elektronische vooruitgang verwachten. Tot onze stomme verbazing zijn er 2 mensen, met een hesje, belast met het verwisselen van de bordjes waarop tijd en route staat aangegeven! Werkelijk hilarisch om te zien! Ook weer goed voor de moraal. De trein heeft een speciale wagon voor fietsen, bijna gelijkvloers. Onze moraal kan niet meer stuk. Dan kijken we even op het kaartje. Brussel-Midi? Dat zal toch wel Centraal zijn? Mijn standaard aanname: dat zal toch zo wel zijn? Wordt niet meer geaccepteerd, dus vraagt Irene het aan onze medereizigers. Nee, Midi is Zuid! Jemig, zouden we op de valreep nog weer eens op het verkeerde station uitgestapt zijn. Toch handig, om het er even over te hebben! Volgens de uitleg heeft het iets te maken met de tweetaligheid van de Brusselaren. We stappen uit op het juiste station. Helemaal achterop het perron is een lift. Mooi! De deur schuift open, een enorme lange smalle ruimte ontvouwt zich. We kunnen er samen in, achter elkaar met kar! Ongehoord luxe! Jammer dat je er achteruit uit moet, dat kan nog beter! Perron 18, waar onze trein naar Rotterdam moet zijn, heeft geen lift. Althans we kunnen hem in eerste instantie niet vinden. Ergens tussen de broodjeszaak en de lingeriewinkel zit er een. Gelukkig! Als we er in staan, net zo ruim als de eerste, gaan de deuren niet achter ons dicht! We proberen het nog een keer, maar helaas! Achteruit er weer uit en onze karavaan met de roltrap omhoog sjouwen. Er zit niks ander op. De trein in, 2 treetjes, is dan een makkie, er is ruimte genoeg voor de fietsen en de kar. Wij nemen plaats op de klapstoeltjes. Er zit al een man met een zwarte labrador. Brave hond, maar Sita houdt er niet van. Ze snauwt en grauwt. De man grinnikt wat, maar verlaat dan toch snel deze plek. We schuiven even op en hebben zo zicht op fietsen en alles waar we voorbij razen.
In Rotterdam wurmen we ons uit de trein. Het is enorm druk. Als we het perron op lopen en om ons heen kijken, is de eerste die we zien, Cor. Collega Cor! Ik krijg drie dikke zoenen. Ook hij heeft het druk. Hij wijst ons de liften. Als we daar aankomen zien we collega Jaap. Het moet niet gekker worden. Als ze de TGV hebben 'opgevangen' komen ze naar de hoofdingang. Er worden foto's van ons gemaakt door Jaap met als achtergrond het nieuwe Centraal. Mooi voor het boek! Dan fietsen we naar huis. De route die we normaal van af het werk ook nemen. Windje in de rug, zonnetje erbij. De Algerabrug blijkt ook nu een lastig ding, zal altijd wel blijven. Als we thuis komen en de voordeur open doen, worden we ontvangen door slingers door het hele huis, snoepjes en de koelkast staat vol met lekkers. Biertje, taartje, helemaal compleet! Een kaart erbij van de kinderen met een welkom thuis groet! Geweldig. Vandaag gaan we Nederland-Costa Rica op onze eigen bank bekijken. We hebben het huis niet gemist, maar zijn blij dat we er zijn.
3451 kilometer op de teller.
-
05 Juli 2014 - 19:49
JJ:
Welkom thuis hoor... heel snel maar ff wat afspreken..... nieuwgieriiiiig.... prettige wedstrijd straks.. volgens mij gaan ze winnen..... xxxxxxxxxxxxxxxxxx -
05 Juli 2014 - 20:19
JJ2:
Hi meiden,
Wat fijn dat jullie weer heelhuids (met uitzondering van de knie wellicht) terug zijn. Genoten van jullie verhalen. Idd gauw afspreken om live bij te praten. En straks heerlijk in je eigen "mand". Lijkt mij een heerlijk vooruitzicht. Dikke zoenen uit Oosterflank. We ballen!! -
05 Juli 2014 - 20:37
Mirjam:
WELKOM THUIS
Zijn jullie mooi op tijd voor de verjaardag van Rob. Kunnen we gezellig alle verhalen nog eens horen
Groetjes
Mirjam -
05 Juli 2014 - 20:46
Richard En Anneke:
Wauw! Jullie hebben het gehaald! Jullie kunnen trots op jezelf zijn, wij zijn in ieder geval wel trots op jullie!
Straks lekker voetbal kijken, ben benieuwd of jullie het wakker houden...jullie zijn vast moe van de tocht( en)! -
05 Juli 2014 - 21:12
Tonnie:
Nou meiden welkom thuis, blij dat jullie heelhuids terug zijn!!!
Mooie verhalen waren het, echt genieten om het mee te lezen!
Groetjes xxxxx -
05 Juli 2014 - 21:25
Gerrit En Maureen:
Hallo Irene en Yvonne!
Fijn, dat jullie thuis zijn! Wat een reis hebben jullie achter de rug! Gefeliciteerd, wij vinden het heel knap van jullie!
Het went snel hoor, om weer thuis te zijn, maar we kijken terug op een prachtige reis.
En als jullie nog eens willen kamperen, mogen jullie altijd bij ons in de achtertuin....
Hartelijke groet,
Gerrit en Maureen -
05 Juli 2014 - 21:26
Patricia:
welkom thuis, wat een wereldreis!
-
05 Juli 2014 - 22:58
Mahmut:
Welkom thuis dames!! -
05 Juli 2014 - 23:07
Riety:
WELKOM THUIS en GEFELICITEERD dat jullie het hebben bereikt! Missie voltooid!!!!!!!
Ik lees de verslagen altijd voor bij Cor en na de laatste regel heeft hij voor jullie geapplaudiseert en zei dat hij heel veel respect heeft dat jullie dit hebben gedaan en natuurlijk vind ik dat ook maar......ben wel heel blij dat jullie veilig thuis zijn en....wat zullen jullie lekker slapen in je eigen bedje :-)
Heel veel liefs dikke knuf en slaap lekker straks XXX -
06 Juli 2014 - 09:25
Paula:
Goeie morgen! Lekker geslapen op je eigen matras? Fantastisch hoe jullie het gedaan hebben! Een mooie ontvangst door collega's en kinderen. Tot Rob's verjaardag. -
06 Juli 2014 - 09:46
Gerda:
Fijn dat jullie weer heelhuids thuis zijn. We bellen! -
06 Juli 2014 - 11:06
Hannie Nooijen:
Hallo meiden,
Welkom thuis. Lekker nog een paar weken nagenieten thuis. Ik heb enorm genoten van jullie reisverslagen, ga ik zeker missen. Tot over een paar weken..
Liefs Hannie -
06 Juli 2014 - 11:31
Lia:
Welkom thuis meiden, en jammer dat er een eind van jullie reis is gekomen, ik ben blij dat
Truus jullie verslagen door mailden, het was leuk en bijzonder om jullie zo te kunnen volgen.
gr.Lia -
06 Juli 2014 - 13:33
Lia En Ben:
Hallo Meiden,
Welkom thuis en gefeliciteerd met de behouden thuiskomst. Wat een ervaring is dit geweest!!!. Ook wij hebben jullie verslagen met plezier gevolgd. Ik begrijp dat er een boek gaat komen. Dat is een heel goed idee weet ik uit ervaring. Overigens, hebben jullie de wedstrijd nog af kunnen kijken of is de slaap te machtig geweest? Maakt niet uit. Komende woensdag is er nog een mogelijkheid. Hoe is het met Sita? Volgens mij had ze al heel lang de hoop opgegeven dat ze ooit nog eens thuis zou komen. Ik denk dat ze in de zevende hemel is. Nu gaan ontwennen en weer wennen aan het dagelijkse leventje. We spreken elkaar.
Veel liefs Lia en Ben. -
06 Juli 2014 - 18:28
Marco P.:
Welkom thuis! -
06 Juli 2014 - 19:54
Kattuk:
MEIDEN...nu al thuis haha! CHAPEAU!!!
Waanzinnig! Wij hebben enorm genoten van jullie (mee)reisverslagen. De oranje mannen hebben inmiddels gewonnen, dus dubbel feest. Lieve meiden, geniet nog even lekker na, wij gaan elkaar zeker nog wel tegenkomen in het blauw!
Heel veel liefs van Joop&Marijke XXX -
06 Juli 2014 - 23:02
Arnold:
Welkom thuis. Ben blij dat jullie weer heelhuids in Krimpen zijn. Gefeliciteerd hoor met deze geweldige prestatie. -
07 Juli 2014 - 09:46
Els Van Geel:
Hallo meisjes, jemig dat jullie nu al thuis zijn, dat is dan vlotter gegaan dan jullie hadden verwacht neem ik aan, of waren jullie de regen en de tent zo zat dat je het liefste zo vlug mogelijk op huis aan bent gegaan. Gelukkig hebben jullie nog lekker 3 weken om "bij" te komen en de voetbalgekte in eigen land is toch ook wel bijzonder. Wel zal ik jullie dagboek missen, was iedere keer weer een feest om te lezen. Jullie mogen best trots zijn op wat jullie gepresteerd hebben dat doet niet iedereen jullie na. Geniet nog lekker van de komende vrije dagen ( met alle voetbalgekte ) en tot ziens op het werk (nog even maar niet aan denken).
Liefs Els -
07 Juli 2014 - 09:58
Rianne:
Welkom thuis Yvonne en Irene, na een geweldige reis!
-
07 Juli 2014 - 12:22
Marga:
Hallo dappere en stoere meiden, welkom thuis! Rust lekker uit en ga nog een poosje nagneieten van alles wat jullie beleefd hebben.
Tot over een paar weken. -
07 Juli 2014 - 21:41
Huib:
Missie volbracht! Knap, heb veel bewondering voor jullie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
