Dag 17

Dag 17
Vandaag nemen we afscheid van de directe omgeving van de Nordkapp. Het weer is onvoldoende beter dan gisteren om nogmaals naar boven te rijden. We hadden nog wel een keer gekund, omdat het kaartje dat je koopt geldig is voor 24 uur. Sommigen slapen op het plateau in een tent of camper.
Wij gaan niet meer, het was gisteren super!
Na het ontbijt en het inpakken, ook als je in een hut slaapt heb je spul te pakken, vertrekken we richting Hunningsvag. Daar willen we nog naar het Ice café en, uiteraard, boodschappen doen. Als we het dorp inrijden, zien we het bord met Ice café al. Daar eerst heen. We laten de honden in de auto. Die mogen vast niet mee. Eerst moeten we nog door een souvenirswinkeltje. Dat lukt, weer, niet zonder iets te kopen. Irene test alle knuffels uit op zachtheid, Jolan zoekt nog iets voor familie en zichzelf. Tussendoor kijken we naar de film, waarop te zien is hoe men het Ice café ieder jaar weer maakt. Zo grappig om te zien. Dan kopen we een kaartje en gaan naar binnen. Ik had vooraf niet de foto's laten zien van ons vorig bezoek met Jannie en Jaap. Dat had de pret bedorven. We krijgen lekker warme, grijze poncho's aan en gaan naar binnen. Ons wordt uitgelegd dat we 2 alcoholvrije drankjes kunnen bestellen. Dat alcoholvrije is wel een goed idee: er zit nog lang geen 5 in de klok!
Het is wel weer heel grappig. We kruipen in de iglo, zitten op de rendierhuiden, proosten op het leven en maken voldoende selfies, filmpjes en foto's om het iedereen te laten zien en het zelf nooit meer te vergeten.
Flink verkleumd gaan we met onze glaasjes naar buiten. Het is traditie om die in het water te gooien en tegelijkertijd een wens te doen. Kan milieu technisch geen kwaad, ook de glaasjes zijn van ijs! De servetjes, die nodig waren om niet met je velletje aan het glaasje te blijven plakken, moet er wel eerst af! We doen braaf wat ze voor ons, toeristen, bedacht hebben!
Dan gaan we naar de Rema. Inmiddels de favoriete supermarkt van de dames.
Met de koelboxen gevuld met proviand gaan we er vandoor. Richting Karasjok.
Het eerste stuk is bekend.....nou ja bekend. Vanaf deze kant ziet alles er weer anders uit. De tunnels komen wel bekend voor. Bij Olderfjord gaan we aan de koffie. We kijken even naar links. Ons vorige campingplaats is nog vrij. Hier hebben we de tent kletsnat ingepakt en die zit nog zo in de zak. Hij kan er tegen.....maar niet te lang.
We rijden prachtig langs het Potsangenfjord tot aan Lakselv. Even tanken bij een verlaten benzinestation. Ziet er niet modern uit, maar de creditcard herkend hij nog wel. Tanken zelf wordt wel een uitdaging. Het tank pistool moet precies op de juiste stand worden in geknepen, anders komt er niks. Heel wat gepiel laten zit er 25 liter in. Klaar ermee. Dan gaat Julia het proberen. Eerst de verkeerde pomp ingetoetst, er zijn er twee! Dan zoekt ook zij het juiste knijpje op. 20 liter, ook klaar ermee!
15 kilometer voor Lakselv is het tijd voor een boterham. We speuren de weg af naar een geschikte picknick plek. Dat valt hier niet mee. Lijkt wat minder toeristisch te zijn hier. Dan zien we een plekje links van de weg. Daar past de auto ruim op en hebben we direct zicht op het water, beetje zand, rotsen en...... vogelhokjes op paaltjes? Waar zitten we nu naar te kijken? We kijken verbaasd naar een hele reeks nest bakjes op palen. In de meeste zit een meeuw op het nest, maar ook een scholekster heeft er een in gebruik! Dat zullen ze toch niet allemaal regelen voor gewone meeuwen? Dan herinneren wij ons de opmerking van Evert tijdens de walvissafari. Er zijn hier vrij zeldzame 3-teen meeuwen. Zouden dit ze zijn? Ja hoor, wij staat een boterham met pindakaas te smeren voor de snavels van een kolonie zeldzame meeuwen! We zien zelfs een scholekster met jong scharrelen door het lage water. Een pleviertje en een tureluur maken het plaatje compleet. Nou, bijna compleet dan. Zo'n attractie kan natuurlijk niet zonder toeristen. Er stopt dan ook prompt een bus vol Fransen. Die grinniken naar ons tafereel, maken gauw foto's van de meeuwen kolonie en moeten dan weer door. Ons proestend achterlatend. Ook wij maken plaatjes, maar dan in alle rust. Wat een mooie plek om te lunchen. Koud, winderig, dat wel, maar het broodje smaakte heerlijk.
We gaan verder. Het landschap verandert, wordt groener en lager. Al gaat het wel behoorlijk op en af, maar tunnels en 10 procent bordjes zien we niet meer. Wel stromend water en rendieren.
In Karasjok aangekomen, nemen we even de afslag naar het museum. Overleg. Nu doen? Is dit het? En gaan we tenten? De thermometer in de auto schommelt tussen de 4, 5, 6, 7en 8 graden in. Nu is het weer 6! Nee hoor, we nemen weer een hut. Op de bedoelde camping hebben ze er nog 1! 3 slaapkamers, een douche en toilet en een sauna. O, doe die maar! We gaan eerst even kijken, maar geven de sleutel niet meer terug. Aan de balie is het inmiddels druk en we willen geen risico lopen deze kans te missen. Dat gebeurt ook niet. We krijgen nog uitleg over het gebruik van de sauna. Wij zochten het lichtknopje, maar die zit er niet in. In onze sauna's zit geen licht, zegt het meisje achter de balie. De warmteregelaar niet boven de 4 is het advies en dan gaan we de auto's achterom parkeren. Achter ons staat een tipi waar een feestje wordt voorbereid. Het is een besloten feest wordt ons medegedeeld. Speciaal voor Hollandse gasten van een caravan/camper groepsreis. Zeg maar: een 'We zijn er bijna' gezelschap. Als we zitten te eten zien we het camping personeel in klederdracht( Sami's) druk heen en weer lopen. Martine van Os niet gezien!
We nemen een beetje rust. Sita iets uitgebreider uitlaten. Rommelen, puzzelen en ondertussen genieten van het uitzicht. Eerst stond daar de bank nog voor, maar wij zijn zo vrij geweest de kamer te verbouwen. Anders is het zonde, toch?
De verwarmingen staan op grillen, dus of we de sauna nog gaan gebruiken??? We gaan het zien!