Dag 13 opbreken en terug naar de kust.
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
05 Juli 2019 | Spanje, Cudillero
Als we wegrijden hebben nog een klein slinger weggetje om uit de bergen te komen, dan willen we op de N weg langs de kust rijden. Dat kan wel, maar schiet niet op! Omdat we dachten dat we de zee zouden kunnen zien, maar dat helemaal niet zo bleek te zijn, kozen we voor de A8. Snelweg, maar evengoed mooi om te rijden. Koffie in Ribadesella leek een goed idee, maar we kunnen nergens onze auto kwijt zonder hem in het zicht te houden. Vinden we niet prettig, dus gaan we vanaf hier de N weg weer op. Zal er vast wel een koffie momentje komen. Dat klopte ook, maar wel nadat we weer allerlei toeren moesten uit halen. Kronkelige wegen, fietsers inhalen, etc. Dan komen we plotseling op een kruising. 2 koffietenten met aan de overkant de Gamma, Karwei en de winkel van Sinkel ineen. Eerst een bakkie met. Binnen staat een stoere vent, die zo uit een zeevaarders film gestapt kon zijn. Blijkt een houtbewerker/timmerman te zijn. Zijn werk staat uitgestald in de vitrine.
Koffie en lekkers is uitstekend. Op het terras helaas last van vliegende mieren.
Dan steken we over naar de winkel van Sinkel. Zoeken en vinden kleuren plakband voor de tentstokken van Juul, een gasfles voor ons keukentje en nog een musketon haak voor de caravan rem van Juul. Geinig hoe er met handen en voeten te communiceren valt als je het allebei wilt.
Dat valt sowieso op hier in Noord Spanje. Hele vriendelijke mensen, die bereid zijn je op alle mogelijke manieren te helpen.
Als we klaar zijn, besluiten we de A8 weer op te zoeken. Even genoeg van tussendoor weggetjes.
Aangekomen op de camping begint het ook hier te spetteren. We zetten razendsnel onze tenten op! Als het weer droog is, kijken we eens rustig om ons heen. Keurige vlakke veldjes, met heggetjes afgebakende ruime plaatsen, een schoon en fris toiletgebouw ( niet onbelangrijk) en als klap op de vuurpijl een aantal trimtoestellen naast het zwembad! Vergeet ik bijna te vermelden dat het hier wemelt van de blauwe hortensia’s. Bloemen van wel 30 centimeter groot, volgens Jolan. Beetje visserslatijn, maar heel ver naast zit ze er niet.
De camping mevrouw verteld ons in onberispelijk Engels wat er allemaal te doen is. We besluiten vandaag te gaan wandelen naar het vissersdorp, Cudillero! Een wandeling van zo’n 3 kilometer, vlak tot het laatste deel. Onderweg komen we langs een paleis, ook te bezoeken, maar nu geen tijd of zin. We kijken door de hekken naar de tuinen rondom en vinden het wel goed zo. Langs de grote kerk gaat het verder naar de haven. Als we bij het bewuste dorp komen, blijkt dat alle huizen geplakt tegen de bergwand gebouwd zijn. Het water en de haven ligt ver onder ons. Wij staan op de hoogte van het hoogste huis dat er is. De weg naar beneden is, zoals voorspeld, steil. Blij dat we onze echte wandelschoenen aan hebben. Pff, welk stijgingspercentage zal het zijn? We kunnen het niet verzinnen, 90% zegt Jolan.....wij spreken het niet tegen. Onderweg en beneden is het meer dan de moeite waard. We wandelen wat rond en belanden in een winkel met plaatselijke lekkernijen. Altijd even binnen kijken. Direct worden we besprongen door een vriendelijke knul, die in prima Engels ons overtuigd van de heerlijke smaak van de marmelade. Nu in de aanbieding, 3 voor een tientje. Geen geld......we proeven en kiezen en gaan, inderdaad, de deur uit met 3 potje marmelade. Dan stappen we in het restaurant van Julio, op advies van de camping mevrouw. De dames (ik niet!) bestellen vis van de dag. De barvrouw legt uit, wat er is voor 1, 2,3 en 4 personen. Vers gevangen en niet alles is er in grote hoeveelheden. Tenminste dat begrijpen we uit haar uitleg. Oké, 3 personen vis van de dag. Geen idee wat er gaat komen, maar daar hebben zij iets op gevonden. Even later schuift ze een groot dienblad langs mij heen, richting het midden van onze tafel. Er op liggen 3 grote, dooie vissen ons aan te kijken! Ze noemt de namen en de prijs en of dat oké is? Ja hoor, zeggen we verschrikt, dat is oké. €45,- voor verse vis met z’n drieën is niet duur, toch?
De schaal wordt doorgeven aan een man die aan de bar zit. Hij loopt er mee naar buiten. Jolan er achteraan, die wil graag weten wat er gaat gebeuren. De man loopt met de vis de hoek om naar een pand. Daar maakt hij de vis schoon. Dan komt hij met de schone vis weer terug. Die gaat dan in het liftje achter de bar naar boven, of naar beneden......dat weten we eigenlijk niet.
Even later komt er een schaal met gebakken vissen op tafel. Koppen en staarten doen ook nog mee......ik eet lekker een schnitzel, ook lekker!
Eerder overwogen we om ons met een taxi naar de camping terug te laten rijden. Die steile weg moet ook omhoog weer worden bedwongen. We gaan de uitdaging aan! Puffend en hijgend komen we boven, gedaan! Dan is het verder nog vlak en lopen we heerlijk terug naar de tent.
s'Nachts gaat het boven ons weer enorm tekeer! Al weer een hele nacht onweer en regen recht boven ons. Toch een dingetje, met maar een klein stukje doek boven ons.
-
06 Juli 2019 - 13:52
Riet:
Als jullie straks weer terug komen hebben jullie allemaal ballon kuiten van dat klimmen en dalen hihi. en met het lezen is het een lekkere relaxe vakantie en de regen nou ja als het s'nachts blijft?! Alleen jammer van te weinig slaap dan.
Gr. Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley