Dag 15 Langs de kust

We gaan de bloemen camping weer verlaten. Het doel wordt om eens langs de kust naar een camping in Foz te gaan. Nu hebben we al ervaren dat de N weg langs de kust, niet echt langs de zee loopt en dat het soms handiger is om voor de A8 te kiezen. Schiet een beetje meer op en als je ergens een plaatsje wilt zien, kun je er ook best weer vanaf.
Zo gaan we het doen. Luarca moet een mooi dorp zijn. Volgens de beschrijving met mooie witte huizen. Ook Ribadeo schijnt de moeite waard te zijn. Ergens zal het wel lukken om koffie te drinken.
We weten de A8 snel te vinden en zodra de afslag Luarca in beeld komt, gaan we er af. We doorkruisen het hele stadje op zoek naar een parkeerplek voor 2. Dat lukt maar niet, helaas. Als we het dorpje weer uitrijden, app ik even naar Barendrecht: moeten we omkeren en opnieuw proberen? Nee hoor, zo bijzonder was het hier niet. Als een Japanse groep toeristen gaan we weer door. Niet eens echt Japans, want een selfie is hier niet eens gemaakt!
Dan maar in Ribadeo proberen, maar dat blijkt net zo uit te pakken. Geen koffie. Door dus, nu blijven we op de N weg om wat meer kans op een beter resultaat te creëren. Dan zien we de borden van de kust met de kathedralen.
Een toeristische trekpleister die voor morgen op het programma stond! Hier is parkeergelegenheid genoeg. Diverser weilanden bieden plek voor de vele toeristen. Voor ons is er ook nog plek, gratis (vinden wij Hollanders fijn).
Over een vlonderpad lopen we richting restaurant. Eerst maar koffie, O nee alvast naar de infobalie, stukje markt met goed bedoelde spullen....dan koffie.
Op het terras vertelt Juul dat je voor toegang op dit strand een ticket nodig hebt. Per keer dat het eb is mogen er 5 duizend mensen het strand op. Het lijkt ons, dat er zoveel mensen vandaag niet zijn, maar eb is het wel! We wijzigen de plannen en Jolan begint de site van aanmelden op te zoeken. Valt nog niet mee met die zon op zo’n klein k....schermpje, maar het lukt uiteindelijk. Van ons alle vier, moeten de gegevens worden ingevuld: naam, geboortejaar, paspoort nummer of rijbewijs, man/vrouw. Wij vragen ons af of ze ons gaan zoeken als we hier zouden verdwijnen....dan is het gelukt, met de scan code op de telefoon lopen we het pad af naar beneden. Daar staat echt iemand met een scanner onze aanmelding te scannen! Was dus echt nodig!
Volgens de omschrijving moeten we eerst de 600 meter rechts van het pad bekijken, daar is het mooiste zicht. We wandelen over het strand door rotsformaties, die met een beetje fantasie op kathedralen lijken. Lekker met de blote voeten door poeltjes warm geworden water, klauteren over rotsen en maken foto’s (en selfies) in de open ruimtes tussen de rotsen. Prachtig. We zijn hier niet alleen, maar last hebben we er niet van. Ruimte genoeg! Dan gaan we nog even naar links. Ook heel mooi! Als we die kant op lopen, zien we dat de aanwezige live guard’s hier en daar al een bord neer zetten. Het water komt blijkbaar al terug en de diepste inhammen worden al afgesloten.
Zwemmen mag hier maar op een klein stukje strand en daar wordt streng op gecontroleerd. Met een scherp fluitje zien we dat een oma met kind uit de zee gedirigeerd wordt.
Dan gaan we de trap op naar boven en komen uit ter hoogte van onze auto. Boven aan de trap staat personeel er voor te zorgen dat niemand meer naar beneden gaat. Onderaan de trap zoeken en vinden we nog wat mooie stenen. Handig om het koffietafeltje een beetje waterpas te krijgen. Van Jolan moeten we ook allemaal wat plastic meenemen. We doen dat braaf, want eigenlijk vinden we dat allemaal een goed idee. Dus gooien we boven ieder een handje plastic touwtjes en ander niet afbreekbaar spul in de prullenbak.
Bij de auto eten we een broodje en maken we het vervolg plan. Foz is nog 10 kilometer, maar we kunnen ook wel door naar de volgende plek, omdat we deze attractie nu al gezien hebben. We lopen voor op schema, zeg maar!
We besluiten dat Viveiro ook nog goed te doen is. 40 kilometer verderop. Wel over de A8! Dat gaat allemaal voorspoedig, als we bij Viveiro komen, zien we een alcohol controle langs de weg. Wij denken hier nog niks bij, maar nog niet eerder zagen wij zoveel politie bij elkaar. De weg duikt links naar beneden richting stadje. Dan hoor ik muziek, als ik het raam open doe, rijden we inmiddels langs een festival terrein.....sommige vinden dit mooi.......wij niet. Irene rijd rustig door de stad in. De TomTom volgend komen ons een stroom in het zwart geklede types met baarden en tatoes tegemoet. De stroom houd niet op tot aan het beging van de camping. Dan zijn we ook al honderden opgooi/festival tentjes voorbij gegaan. Het hele dorp staat er vol mee en wij gokken dat het op de camping zelf ook zo zal zijn. Mmmmm, wij hebben geen kaartjes voor dit feest en dat is maar goed ook! Tja, hier is niet veel keus aan campings meer. De volgende is weer 50 kilometer verderop! Er zit niks anders op. We gaan door! Rond 18:00 uur worden we allerhartelijkst ontvangen op de camping in Valdovino! Aan het strand en een lekker plekkie om de tent op te zetten. Liggen we ineens enorm voor op schema. We boeken 3 nachten en besluiten dat morgen een rustdag is. Tenslotte is dat ook een zondag!
We gaan eerst even de tent opzetten, want de bar en restaurant gaat pas over 10 minuten open. De tenten staan zo, koelbox aan, de rest na het eten. Dan komt de buurvrouw aangelopen. Staat met een enorme camper naast ons. Fluistert ons in het Engels toe: mag ik jullie complementeren, zo efficiënt als jullie de tenten opzetten, geen man bij nodig! Wij kunnen dat alleen maar beamen. Zij zijn al vanaf april aan het rondtrekken, Spanje, Portugal, en binnenkort de oversteek met de ferry weer naar huis. Ook lekker! Ze tipt ons nog het restaurant om de hoek van de camping en dat we dan de home made salade moeten bestellen.
Wij daar heen, plekje op het terras, zicht op zee! Dan verplaatsen we, want er komen rokers naast ons zitten.....volgende plek is het weer raak. Dan gaan we naar binnen. Tijd om te bestellen. Jolan en ik nemen de salade en Irene en Juul kiezen de schnitzel. We eten heerlijk, lekker drankje erbij. Zien 2 grote televisies in de zaak en bestellen gelijk een tafel voor zondag. We gaan voetbal kijken. De barman weet waar het over gaat, ook in Spanje is het damesvoetbal al bekend!