Dinsdag 17 juni
We zijn vroeg wakker. Alles is voorbereid voor het vertrek. We hebben een stuk minder bagage, maar het is opnieuw weer een beetje puzzelen. Wat kan waar? Gewicht goed verdeeld, etc. Irene heeft de extra koppeling voor de hondenkar aan mijn fiets gemaakt. Nu kunnen we om de beurt met de aanhanger rijden.
We zouden vanmorgen Joop en Marijke nog zien, maar we zijn zo vroeg dat we elkaar gemist hebben. Om 06:45 uur rijden we de camping af. Het is nog behoorlijk koel, dus hebben we allebei de jas aan. Overal donkere wolken. Hopelijk houden we het droog. Het is heerlijk om weer onderweg te zijn! Op naar de Ferry!
We drinken even koffie in het eerste dorp en dan moeten we juiste weg over de juiste berg zien te vinden. We hebben vanaf een kaart van de camping alle dorpen opgeschreven waar we langs moeten. Nemen we de verkeerde afslag, dan moeten we weer enorm klimmen. Daar hebben we niet zoveel zin meer in! We zetten de GPS aan en vragen het aan een jonge knul. Hij heeft een heel verhaal en wijst een kant uit. Het is dezelfde kant als het lijntje op de GPS, dus dat wordt het. Omhoog! De fiets van Irene heeft kuren (schakelt niet goed) dus de kar gaat achter mijn fiets. En dan gaan we. We zeggen het niet hard op, maar vrezen beide dat het weer veel klimmen gaat worden! Na een paar bochten omhoog wordt het vlakker. Jippie. We volgen de GPS. Die wil ons 'recreatief' laten rijden. Ik probeer dat uit alle macht te vermijden, maar kan weer niet voorkomen dat we met de hele handel op een boeren pad terecht komen! Door al de regen is dat nauwelijks begaanbaar. We sjouwen de hele karavaan zo'n 500 meter door de kuilen en komen dan op de doorgaande route. Vanaf dat moment gaat het heerlijk. We zitten op de provinciale weg, blijven daar ook en gaan heerlijk met het wind mee naar beneden. Het weer wordt langzaam beter en de temperatuur stijgt. En dan zien we ineens de zee! Prachtig. Rechtsaf en richting de boot! Als we zo door gaan zijn we er om 12:00 uur. We gaan een tandje zachter. Drinken uitgebreid koffie met een tosti. Praten met de uitbaatster, die in Nederland met vakantie is geweest. Prachtig vond ze het. Als ze vertelt stralen haar ogen! We begrijpen uit het verhaal, dat ze ook een Rijn reis heeft gemaakt. Een man op het terras laat ons de krant zien. Nederland staat er goed voor. Hij is erg tevreden over onze voetbal prestaties, wij ook! Dan zwaaien ze ons uit. Gezellig hier, maar we gaan weer. De zee is steeds beter te zien, omdat de ruimte tussen water en bergen steeds kleiner wordt. Dan komen we aan in Civitavecchia. Eerst maar naar de Ferry een kaartje kopen. We volgen de borden dwars door het drukke verkeer. Rechtop zitten, hand uitsteken en gaan! Het lukt. Als we bij de haven aankomen, zien we een hok met een grote I erop. Daar maar eens heen. We worden tegengehouden door de grensbewaking, tenminste daar lijken ze op. Waar we naar toegaan? Wij willen naar de boot die ons naar Marseille zal brengen. Er gaat hier niks naar Marseille vertelt hij, doodleuk! Ik ben er zo van overtuigd, dat ik het niet geloof. We gaan alsnog naar het kantoor. Daar wordt het helaas bevestigd! Geen boot naar Frankrijk! shit! En nu? We verlaten de haven, terug de stad in. We gaan naar de boulevard en zoeken een plek in de schaduw. Het is prachtig, maar wij zien het even niet. Wat nu? We moeten hier even van herstellen. Dat duurt de hele middag. We sjouwen met de hele karavaan van treinstation naar terras en zien het even niet meer zitten. Wat nu? Na een paar uur besluiten we dat een overnachtingsplek nu prioriteit heeft. Een met internet, want dat gaan we nodig hebben. Voor het eerst treffen we een hotel dat vol is! In de volgende mag de hond niet! Ook dat maakten we nog niet eerder mee. Dan beginnen we onszelf toch wel een beetje vreemd te voelen. We vallen op in de stad, dus zien we dezelfde toeristen een paar keer terug. Hè, zijn jullie er nog? We blijven vrolijk kijken en roepen terug, dat het hier zo leuk is! De man van het hotel, waar Sita niet in mag, heeft voor ons een alternatief. We fietsen erheen. Ook dit hotel is vol. Wij, en Sita, zijn er helemaal klaar mee. Maar, de hotel mevrouw gaat even iemand bellen. Zij regelt voor ons een kamer. Wij denken in een B&B. Als we op een man staan te wachten, die ons komt halen verzorgen we Sita. Ze krijgt water van de hotelmevrouw en van Irene brokjes. 2 minuten laten gooit ze alles eruit op de stoep van het hotel! Niemand vindt het erg, maar wij.........
Dan komt er een vriendelijk ogende man aanlopen. Hij spreekt goed Engels en zegt: ik heb voor jullie een prachtige kamer met uitzicht op zee en een zwembad in de tuin. Hij moet het nog even voor ons herhalen, want we hebben het vast niet goed gehoord. Echt waar, zegt hij. We moeten nog even geduld hebben, want de kamer moet nog worden schoongemaakt. Dan haalt ook hij zijn fiets en rijdt voor ons uit de stad door. Het is er inmiddels niet minder druk op geworden. We gaan richting boulevard, over de boulevard en dan aan de andere kant een straat in. We stoppen bij een ijzeren hek. We krijgen uitleg over sleutel, tuin, etc. Dan blijkt dat we in de voormalige woning van de koetsier slapen. De stallen worden ook omgebouwd tot appartementen. De tuin ligt vol met bouwmateriaal, middenin een zwembad op een betonplaat. Het huis bestaat uit een ruime keuken annex woonkamer, 2 slaapkamers en badkamer. De plafonds zijn 5 meter hoog en de ruimtes heerlijk koel! De man neemt ons mee de tuin in. Achterin loopt een pad naar de zee. Een bed van vetplanten over en dan komen we bij een trap. Steil naar beneden, zonder leuning of wat kun je naar het water. We houden Sita goed vast. Hier is de man opgegroeid. Hij en zijn broers hebben het geërfd. Dan komt er een vrouw aan. Dit is de schoonmaakster, zegt de man. O, ja en ook mijn vrouw. Of er ook internet kan zijn, vraag ik. Ik reken er eigenlijk niet op! Tuurlijk, zegt de man. Ik ben computerprogrammeur! Terwijl zijn vrouw schoonmaakt, prutst hij op het muurtje van de keuken met een laptop. Het lukt, uiteindelijk! Als we vragen naar de dichtstbijzijnde supermarkt, biedt hij aan om over een uurtje terug te komen met de auto, dan brengt hij ons even. Alles in de buurt is al bijna dicht. Graag! Na een douche stap ik bij hem in de auto. Krakkemikkig ding waar hij zich voor verontschuldigt. Als ik naar een klant moet, zegt hij, huur ik er een. We rijden aan de andere kant de stad uit om bij de R.Eclerc erachter te komen dat deze dicht is. Dan volgt nog een rit door de stad langs allerlei kleinere zaken. Ondertussen belt hij zijn vrouw om haar eens fijntjes te vertellen, dat haar informatie niet klopte. Bellen en autorijden tegelijk is hier heel gewoon! Uiteindelijk lukt het! In de supermarkt kijkt hij nieuwsgierig naar wat ik allemaal in het mandje stop. Hij adviseert over de kaas en de wijn en dan rekenen we af. Hij brengt mij keurig terug en we rekenen alvast 2 nachten verblijf af. s'Avonds proberen we een nieuw plan te maken, dat lukt nog niet helemaal. Eerst maar slapen.
2228 kilometer op de teller