De laatste etappe

Woensdag 15 juni
We pakken ons boeltje weer op. Eerst is het nog droog en lijkt de zon het te gaan winnen van de bewolking. Helaas, de luifel is er nog niet af en dan gaat het alweer regenen! We rekenen af en vertrekken richting Robel. Met puntjes op de O.
Niet rechtstreeks, natuurlijk. Het is hier allemaal vlakbij. Met een omweg komen we in Mirow. Daar doen we boodschappen. Werkelijk in de stromende regen rennen we van camperbus naar supermarkt. Aardbeien die kopen we op de parkeerplaats. Lekker vers en ze geuren heerlijk! Dan gaan we verder.....regen, regen. Onderweg zien we een paar keer een groepje kraanvogels! Ingewikkeld om te stoppen, dus nog geen foto kunnen maken. Ik moet plassen en we besluiten in Vipperow een bak koffie te nemen. Kan ik gelijk even van het toilet gebruik maken. De tijd heeft hier stil gestaan. Een vriendelijke mevrouw zet voor ons verse koffie. Duurt even, maar we hebben de tijd. Toch pest weer. Eigenlijk hebben we ook wel zin aan eten! We nemen een heerlijke schnitzel. Vanavond eten we de net gekochte broodjes wel op! Ik neem een senioren schnitzel. Genoeg zo blijkt. Irene werkt een flinke lap naar binnen. Heerlijk allemaal! Dan weer naar de bus. Op het parkeerterrein is een bushalte. Daar staan een vijf of zestal volledig in regenkleding uitgedoste fietsers met elkaar te praten en wat te schuilen. Pff toch fijn zo'n auto! Dan komen we aan in Robel. Zoeken en vinden de camping maar die is nog een uurtje gesloten. We kachelen nog een rondje langs de velden. Zien een ree met jong door het glooiende korenveld. Nou ja, zien. Van moeder verschijnt regelmatig het hele hoofd. Van het jong soms de oren! Grappig. Op de terug weg zien we ze weer. Moeder wandelt richting bos en het jong springt uit alle macht boven het koren uit en probeert haar te volgen.
Als we terug komen bij de camping is het hek open. We melden ons aan, krijgen een plek op het 'honden gedeelte' aan het hek. Aan de andere kant van het hek is het fietspad, daarachter het meer en de bootjes. Ook de visarend laat zich gelijk zien!
Sita blaft eens links, dan weer eens rechts. Als iedereen weet dat ze er is, komt er een beetje rust in de tent! Onder het afdak naast de receptie kan er voetbal gekeken worden en de laatste wedstrijd kun je zien in de strandbioscoop?! Zo, nog nooit van gehoord! Morgenavond speelt Duitsland weer. Dan gaan we daar zeker kijken!
Toch al even in de bios gekeken naar de tweede helft van Frankrijk-Albanië. Grote half ronde hal met lange tafels en houten bioscoop stoelen. Enorm video scherm. Een bar achterin en plassen doe je in het toiletgebouw van het natuur zwembad er tegenover. Hek is open en alle speelwerktuigen liggen te wachten op de zon en de kinderen. Frankrijk wint met 2-0.

Donderdag 15 juni
Ik heb behoorlijk slecht geslapen. Kennelijk op de terug weg van de kino flink gestoken door van alles en nog wat. Mijn kuiten branden en op m'n rechterkolom zit ook 'wat'. Ken je dat? Probeer je dit alles te negeren.........maar dat werkt averechts.
Midden in de nacht eruit om te plassen( bier drinken is geen goed idee als je vrij ver van de toiletten staat!). Terug naar de camper zie ik dat er heel wat takken voor onze bus liggen. 'S Avonds niet opgevallen. We hebben niks gehoord, vermoedelijk gebeurd terwijl we voetballen keken. Toen was er wel een enorme hoosbui en 1 onweer klap! Morgen maar kijken.
Aardig vroeg uit de veren! We hebben heel wat bekijks. Een flinke tak is afgebroken en op de een of andere manier rechtop langs de stam terecht gekomen. Geen schade. Volgens de buurman haben wir geschweint! De terreinmeester komt alles ophalen. Maaier met een aanhangwagentje uit de tijd van voor de muur. Het lukt hem om de tak naar beneden te halen zonder dat we alsnog geraakt worden.
We ontbijten met een flauw zonnetje. Regen blijft uit! Ons plan van gisteren kan doorgaan. We stappen op de fiets rijden van Robel naar Rechlin Noord Hafendorf. Een mooi stuk qua gebied en afstand. In Zielow staat een prachtig hotel-restaurant (Flair) met een uitzicht! Werkelijk prachtig. We nemen er een folder van mee.......wie weet op een ander moment..... Irene vraagt aan de mevrouw een blokje ijs voor op mijn pols. De plek waar ik gestoken ben, kan niet echt goed tegen de zon. Dik en opgezet. Ze begrijpt de vraag niet meteen, maar een blik op mijn arm en ze zegt; ah, ich hole mahl ein schwiebel. ??? Schwiebel? Dat is toch ui? Ons Duits is nog prima, want de mevrouw komt terug met een opengesneden ui! Op de plek smeren is het advies. Ik luister braaf en het helpt.....een beetje.
Na koffie met 'flaumkuchen' zien we ook nog een zeearend voorbij vliegen. Voor de camera te laat, met de verrekijker nog even goed te zien!
Dan ook nog zicht op vier kraanvogels. Beetje ver weg. Zitten er hier honderden, maar dan in een ander seizoen. Onderweg treffen we bij en uitzichtpunt 2 dames van zekere leeftijd. We kletsen over de te nemen route, dat deze toch wel flink licht op en af is. Wij vinden dat erg meevallen. Zijn anders gewend. Een van hen heeft al 2 keer een lange afstand gefietst in Nederland. Met de combinatie boot en fiets. De noord route vond ze minder interessant dan de zuidelijke variant. Waar die precies heen ging weet ze niet meer. De andere ging rond het IJsselmeer, zo begrijpen wij. Veel dijken, wind en water! Tja dan is het hier zeker veel leuker!
We springen weer op de fiets. Als we bij de haven aankomen zien we dat ook Hapimag (Gerda en Frans herkennen het), hier ook boten heeft liggen. We willen best mee hoor! Samen met een steeds groter wordende groep wachten we hier op de boot, die ons terug brengt naar Robel. Echt uitstekend geregeld hier! Om ons heen vragen verschillende mensen zich af, welke boot komt er nu en waar gaat hij dan naartoe. De winter en zomer regeling wordt door elkaar gehaald. De routes zijn blijkbaar niet even duidelijk......hadden wij ook last van, maar hebben dat opgehelderd gekregen bij het ticketbureau van de maatschappij. Wij wisten het dus zeker. Dan komt in de verte een boot. De boot zo blijkt. Achter hoor ik: o het is die kleine! Daar ga ik niet mee. Twee fietsers draaien zich resoluut om. Ik vraag mij af.......wat is er mis, maar als de boot dichterbij komt, vragen ook wij ons af of iedereen er wel op past....met fietsen en al! Eerst moeten er nog mensen en fietsen af. De eerste dame die uitstapt, loopt een paar meter, stopt dan voor mij en vraagt: Und? Waar bent u allemaal geweest? Was het mooi? Ik stamel in mijn beste Duits dat het mooi was, maar dat ze beter kan doorlopen. Achter haar hoopt de rij zich flink op en wordt er al: geërgerd: doorlopen! Geroepen. Dan mogen wij. Alle fietsen tegen elkaar aan op de voorplecht. Een paar achter en we kunnen. De bootsdame komt bij ons afrekenen. We kunnen niet met de kaart betalen. Dat kan bijna nergens, maar tja we blijven het proberen. Dan blijkt dat we ook niet genoeg contant bij ons hebben.....Er wordt bezorg en geïrriteerd naar ons gekeken. Wij stellen voor aan de kade te betalen, aan de kassa. Maar dat gaat allemaal niet. Dan besluit ze om maar 1 persoon af te rekenen en verder een oogje dicht te knijpen. Fijn! En we beloven haar, dit nooit meer te doen! Bij de volgende stop, het Bolter kanaal, staan ook nog een boel fietsers. Die kunnen niet allemaal mee!
Tijdens het in en uit laden kijken wij naar een kwikstaart echtpaar. De snavels vol met eten, maar de boot ligt, zichtbaar, in de weg. Als we wegvaren zien we hen onder de vlonder duiken! Gelukkig voor hen vaart de boot niet zo vaak!
Dan op naar Robel, over het grote meer Muritz. Een lekkere tocht.
Als we daar afmeren is er niet veel plek voor de boot. Met vereende krachten worden de fietsen er af gehaald en gaan wij gauw naar de camping. Sita is al zo'n 5 1/2 uur alleen. Heeft heerlijk bijgeslapen, in de schaduw!
Zo, douchen, eten en ons klaar maken voor Duitsland-Polen in de kino!

Vrijdag 17 juni
Lekker voetbal gekeken. Hadden het de Polen best een overwinning gegund, maar een gelijk spel was voor de sfeer ook te doen.
Ik heb nog flink last gehad van alle steekplekken op mijn kuiten en mijn pols. Vandaag toch maar 'iets' voor halen, wat we natuurlijk thuis ook in de kast hebben!
Toen het tijd was om op te staan, regende het dat het goot! En....dat bleef ook zo. Drijfnat alles ingepakt. Wat een armoe is kamperen dan. Kletsnatte voortent, stroomkabel ( incl. Verlengkabel) onder de blubber! Waar laten we zeiknatte regenjassen? Nou ja, kortom, getob eerste klas.
Gauw afrekenen en rijden maar. Gisteren bekeken waar we naar toe wilden. Het einde van de vakantie is een beetje inzicht, maar we willen niet in een keer naar Callantsoog om de camper in te leveren.
We speuren de kaart af en bespraken een paar opties. Gekozen voor de eerste etappe om naar de rivier de Elba te gaan. Zo'n beetje onder Hamburg zien we een leuke plek om te overnachten bij Bleckede. We stellen de TomTom van de bus in en daar gaan we. Waar dat ding ons allemaal heen stuurde weet ik niet, maar hier hadden we met dit weer geen zin in. Na een flinke hobbelige weg ( Sita werd er onrustig van) en twee keer geflitst te zijn binnen de bebouwde kom, ging onze eigen TomTom ook aan. Samen met de ouderwetse kaart op schoot, kwamen we aan bij de veerpont over de Elbe. Hij vaart! En, we passen er makkelijk op! Aan de overkant gaan we eerst even pinnen. Komen we tenminste niet meer voor onhandige verrassingen te staan. Dan volgen we de bordjes camping. Onderweg zien we een drive-in apotheek. Geen idee hoe dat moet, maar wij nemen de gewone ingang. Ik laat mijn pols zien en kom met twee dingen terug. Een om te smeren en een met gel om te koelen. €16,00 armen....hopen dat het helpt!
We komen aan op Knaus campingparks Bleckede/Elbtalaue met **** sterren! Aan de prijs ook te zien, maar zeker ook aan het toiletgebouw! Luxe boel hier. We krijgen een plekje toegewezen, die na drie rondjes te hebben gemaakt, niet meer bleek te bestaan. O, ja u heeft het oude kaartje gekregen. We nemen een 'bestaande' plek in. Nou, eigenlijk twee, kan ons het schelen, genoeg betaald.
Het is onderweg niet echt best weer geweest. Ook nu wachten we met de boel opzetten: het giet! Ik sluit ons aan op de stroom. Wat nog niet mee viel, want die hadden ze mooi weggewerkt. Gelukt! Tenminste......is nu het koffieautomaat kapot? Of hebben we geen stroom. Zin in koffie, dus nog effe prutsen in de regen, ander poortje gekozen en hup stroom! Van welke plek het poortje is, is ons een raadsel!
Dan breekt de lucht open en gaat de zon schijnen! Wat is kamperen toch leuk in de zon op een droog grasveld! 'S Avonds wordt het flink fris, maar het blijft droog. Ondanks dreigende luchten om ons heen. Fijn! Morgen weer verder, voor de tweede etappe van de terugreis.

Zaterdag 18 juni
We kunnen alles droog en op het gemakje opruimen. Drinken daarna nog even koffie bij het winkeltje en gaan dan op weg. We hebben besloten om in een keer door te rijden naar Callantsoog. Daar dan 2 nachten te blijven. Nog best flink wat kilometers voor de boeg, maar met dit wisselvallige weer best te doen. Niet meer gezellige en leuke weggetjes zoeken, maar kilometers maken. Onderweg met regelmaat een fikse bui afgewisseld met zonnige stukken. We kachelen lekker door. Op sommige stukkend het nog best druk voor de zaterdag, dus inpakken is geen optie. Gelukkig maar, want als we net omgeven worden door vrachtwagens ( rechts) en personenauto (links) besluit er iemand op de meest linkse baan, dat hij toch nog moet tanken. Als een om ons heen incl wij zelf niet hadden opgelet, waren wij die dag op het journaal gekomen! Ergens in de buurt van Groningen krijgen we nog een keer de schrik van ons leven. In een fikse hoosbui komen we een holletje af, daar gaan iedereen ineens flink op de rem....Pff net op tijd. Schiet er zo'n lul van een dikke BMW van rechts naar links voor ons langs. 'Schrik op schrik, blijft de mens gezond' zou moeder Scheffel zeggen!
Onderweg proberen we 'goedkoop' te tanken. De laatste in Duitsland gemist! Nou ja, dan maar in Nederland. Net getankt voor 1.25 de liter, heeft de volgende het voor 1.09! Het is dat je vakantie hebt, anders zou je er mooi de pest over in krijgen!
Dan komen we aan bij camping de Nollen in Callantsoog. Het is maar goed dat onze bus niet zo groot is, anders had er geen plek meer geweest! Nu is er helemaal achterin nog een mooi plaatsje tegen de bomen rand aan. Op veldje Z plaats 6. Elke letter van het alfabet vertegenwoordigd hier een veld met zo'n 12 tot 15 plekken. Wij moeten even wennen. Aan die grootschaligheid. Enorme caravans en voortentamen staren ons aan. Er in of er voor grote gezinnen al dan niet met een, twee of drie honden. Pfff verstand op nul en we rijden er stapvoets doorheen. Kinderen op stepjes en ballen handig ontwijkend. Om het veld Z draaien we ons huis handig op de plek, luifel uit. Zo met niemand in de rug, is het toch best een leuke afsluiting plaats om onze camper vakantie af te sluiten.
De hond uitlaten is nog wel een dingetje. Hoe laat je de hond zijn behoefte doen pas na 1 kilometer lopen? We gaan het zien.
Omdat we onderweg al een boerenomelet hadden genuttigd bij Zurich, hebben we nog geen honger. We gaan eerst maar even een rondje met het hondje en kijken of er vanavond voetballen is. We stappen de cafetaria in. Grote gezellige ruimte, waar de tafels flink bezet zijn. 1 ronde tafel is nog vrij en heeft zicht op een enorm scherm. Voetbal! Mooi! Of we willen eten? Nee hoor, biertje, wijntje en voetbal helemaal, goed!
Kan nog even, zegt de uitbater. Straks komen de dames voor de bingo en dan moet de tv uit! Kan niet waar zijn! Tja, zegt hij, vorige keer commentaar op gehad. Dat doen we niet meer. Oké, het is niet anders. We kijken IJsland-Hongarije af. Valt niet mee omdat onze blik steeds wordt getrokken naar alle tafereeltjes voor ons. Kinderen die maar niet aan tafel willen blijven zitten. Peuters die uit de kinderstoeltjes klimmen en dan.......komen de dames van de bingo langzaam binnengedruppeld. Dat willen we wel eens zien. Een paar stuurse blikken kijken naar een tafel. Wij begrijpen dat dat hun tafel is, maar daar is een gezelschap nog aan het natafelen. Zo ontspint zich een voor ons een toneelstuk. Wie hoort aan welke tafel, wanneer heeft de uitbater die leeg, lukt het om plekken bezet te houden voor de, nog ontbrekende, vriendinnen. Wij genieten en wachten op het moment dat ook wij worden 'weggekeken'. Als ik terug kom van een toiletbezoek heeft Irene gezelschap gekregen van drie dames. Ik denk: oké, dat was het dan. Als ik naar de tafel loop en daar een opmerking over maak, zeggen de dames in koor: nee, hoor! Blijf gezellig zitten. We raken aan de praat en worden overgehaald te blijven. Kijk, zegt de een. Dit hoort nou ook bij het camping leven! Nou ja, denken wij, niet helemaal bij die van ons. Maar wij, lees ik, willen dat wel eens meemaken. Ooit, in mijn vorig leven, een maal eerder gedaan en toen een ligstoel gewonnen! Wie weet! De dames zijn een vermakelijk gezelschap. Nemen zichzelf en de bingo niet erg serieus. Met een licht Amsterdamse tongval nemen ze belangrijke zaken door. Ondertussen niet vergeten de nummers door te strepen. Opmerkingen als: beter hier, dan in die koude voortent, kerels kijken daar de hele dag voetbal, is dat nou wat zo'n airfryer?, dit moet je wel opnemen in je blog, hoor, straks komt het emmertje langs om de kaarten op te halen, je moet echt een keer naar Anna Palowna komen, de molen is ook echt leuk om te bezoek , Monnikendam is ook prachtig, gut heeft zij nou alweer gewonnen? zijn niet van de lucht. We lachen wat af! Niks gewonnen, maar dit hadden we niet willen missen. Ook al is dit niet echt het camping gevoel wat we zoeken, leuk was het wel! Zie je wel, roepen de dames ons na, dat bingo ook leuk kan zijn! Zeker, maar dat had vooral te maken met het gezelschap! Welterusten!

Zondag 19 juni
Stralende zon.....onze laatste dag.
We ontbijten lekker buiten op het gras. En....kijken naar het veld voor ons, waar zo'n beetje de helft aan het inpakken is! Kampeerders weten dat dit de meest interessantste momenten op een camping zijn. Naast ons wordt er minutieus ingepakt. Nog niet alles, want aankomend weekend komen ze nog terug. Dus wordt alles schoongemaakt en omhoog gehouden met de worden: mee naar huis? Of nog hierblijven? Een grappig hondje ( net onze Scooby) bekijkt alles eens vanaf een flinke pol gras. Nu het windscherm weg is heeft zij ( haar naam is Ini) vrij uitzicht. Ze bekijkt Sita eens en wil graag kennis maken. Daar is onze dame niet van gediend. Wijselijk de oude dame afstand! De kleine komt uitdagend dichterbij. En ondanks dat ze vast zit, weet ze het net te redden tot onder onze luifel. Sita bekijkt het zorgelijk vanaf de andere kant van de luifel. Dan doet de kleine Indi haar plas voor de bus! En loopt parmantig weer terug naar haar graspol. Alsof ze zeggen wil: niet spelen? Dan krijg je dit? Wij gaan helemaal in een scheur! Onze buren kijken op, wat hebben we gemist? En dan: o,Indi! Dat mag toch niet! Indi kijkt haar onschuldig baasje aan: Ikke?
Als plaats Z half leeg is en wij het ontbijt en een kopje koffie genuttigd hebben, laten we de hond achter in de bus.
We gaan op de fiets naar het Zwanenwater. Was ik al geweest, maar Irene nog ziet. Zie dag 1.
Insmeren, want de zon schijnt fel! Heerlijke wandeling' maar we zien niet veel bijzonders. Aan het eind nemen we een andere afslag dan is aangegeven. Ook dit pad gaat naar ' de uitgang'. Dan wordt het toch nog een feestje! De Roodmus laat zich nog even zien! Wij blij! En dan worden we helemaal gek! Met de verrekijker kijkt Irene naar wat er op twee palen van het hek zit. Dat blijken duiven. Ik sta ernaast te wachten op de uitslag en kijk om me heen. Een klein vogeltje land op en tak in d bosjes schuin voor ons. Ik richt mijn camera en kan 3 keer klikken! Ik zie door mijn beeld en Irene door haar kijker dat we zojuist een Blauwborst hebben gezien! Godsamme ( excuus voor het taalgebruik) en nog eens godsamme! Hoe blij kun je zijn met het zien van zo'n zeldzaam vogeltje en een best scherpe foto, zo bleek later!
Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel blij!
Terug naar het hondje. We drinken een biertje in de camping kroeg en horen daar het weerbericht. Morgen, onze inpakdag, gaat het 12 tot 15 uur regenen! Een record! Hij is fijn! We besluiten om nu eerst alles te gaan pakken, dan pas voetballen kijken. We zien nog net een stukje 2e helft van Frankrijk-Zwitserland. Weinig gemist. Laatste beetje Port uit de fles en slapen. Voor de laatste keer in dit kleine........k.......busje.
Maar die heeft ons wel op mooie plekjes gebracht en uiteindelijk: Alles went!

Maandag 20 juni
De weerman had gelijk! Het weer is omgeslagen. Laatste spullen pakken en ontbijten in Hotel Fletscher hier vlakbij. Daar waar we ook begonnen 2 weken geleden. Het lijken er wel 6!

Einde van het reis deel van onze vakantie. Nog 2 weken vrij!