Vanmiddag Italië binnengereden!
Door: Yvonne en Irene
Blijf op de hoogte en volg Yvonne en Irene
26 Mei 2014 | Italië, Resia
Zaterdag 24 mei.
Vandaag rijden we naar Bludenz om daar de trein te nemen naar St. Anton am Arlberg. Een goed alternatief voor een loei zware tocht. Ik noem zo maar even:
20 kilometer vals plat,
1 kilometer 7-8 %
200 meter 11 %
600 meter 6-7 %
10 kilometer klim, eerste 4 kilometer 7-9 %
En dan laat ik alle kleine klimmetjes voor het gemak achterwege.
Gisteravond besloten wij, dat het ook deze keer verstandig was om de trein te nemen. Ondanks onze eerdere trein ervaring hadden wij deze keer goede hoop.
De route naar Bludenz is prachtig! Bergen om ons heen, weilanden met koeien die vrolijk klinkende bellen dragen, zonnetje en alweer de wind in de rug. Gisteren was mooi, vandaag nog mooier. Voordat we Bludenz inrijden laten we Sita nog even uit. Op een grasveld tussen de bergen kijken we naar de roofvogels, die ons laten zien hoe mooi ze zijn. Ook een rode wouw zit er weer bij!
Dan zijn we rond 13:00 uur bij het station. Alles gaat dicht, dus doen we het met een broodje bij de Dönner Kebab en een colaatje. Alle loketten zijn dicht, dus sta ik te prutsen bij een kaartjes automaat. Fiets, hondje, 2 volwassenen. Waar gingen we ook alweer heen? Oja, St.Anton. Blijken er 2 te zijn. Soort Krimpen a/d IJssel en aan de Lek. Alleen hier zitten er flinke bergen tussen. Effe goed kijken dus.
Gelukt! We vragen aan een plaatselijk uitziende mevrouw welk perron we op moeten. Zij wijst ons, maar dan blijken we na een kwartier toch verkeerd te staan! Andere St.Anton! Daar konden de fietsen zo ingereden worden. Je raadt het al, wij hebben weer een ingewikkelde trein.
Van perron 1 hijsen we ons naar perron 3. Gelukkig zijn de liften hier zo groot, dat wij er samen met de hele handel in kunnen. Veelbelovend!
Onze trein is een intercity naar Wenen. De eerste die aankomt, proberen we in te 'vliegen'. We worden teruggeroepen! Die fietsen en bagage mogen niet mee. De volgende trein! Fiets er uit en niet begrijpend rond kijkend, worden we aangesproken door een man op het perron. De volgende trein heeft een bagagewagen, later bleek dat je dat op het treinschema kon zien (gemist). Om 15:00 uur komt de goede trein aan. Een man op het perron, met fiets, heeft een reservering gedaan (wij niet), en we hopen met hem mee te kunnen 'liften'. Hij doet dit echter ook voor het eerst. De behulpzame man blijft bij ons. Ik zal jullie wel helpen, zegt hij.
Als de trein stopt, gaat er een enorme schuifdeur open, waar een fiets op getekend staat. Een enorme lege ruimte doemt voor ons op. Moet gek gaan, willen onze fietsen niet mee gaan met deze trein, gereserveerd of niet! Een man kijkt ons aan en vervolgens naar onze spullen. Begint gelijk te foeteren en te mopperen: niet gereserveerd! Te veel bagage! Alles moet van de fiets af, het is niet mijn verantwoording, voor die aanhanger moet je extra betalen, etc. Wij slopen ons systeem en geven de man alles aan. Hond uit de kar en wij gaan zitten! Pffff een half uurtje rustig om ons heen kijken, heerlijk. Wij komen tot de conclusie dat de man aan zijn pensioen toe is! Als de conducteur langs komt, blijkt dat we de verkeerde kaartjes hebben gekocht. Hij zegt iets over lokaal verkeer en een intercity. Geen idee wat dat dan betekent, maar we moeten iets bij betalen. Een interessant uitziend apparaat moet uitkomst bieden. Na een poosje prutsen komt hij er blijkbaar niet uit. We betalen 2 euro bij voor de aanhanger! Rib uit ons lijf!
Slingerend door de bergen en alsmaar klimmend, weten wij dat we een goed besluit hebben genomen.
Na een lange tunnel staan we ineens in St.Anton, de juiste! Ook hier zijn de liften groot genoeg! We verlaten het station en zijn met de man die wel had gereserveerd voor zijn fiets de enige aanwezige op zowel perron als station. Wij staan nog even te kijken waar we aangekomen zijn. De man blijft heen en weer lopen naar het toilet. Blaasproblemen?
Even zoeken welke kant we uitmoeten en dan gaan we. Vanaf Fliers, 14 kilometer vals plat.....naar beneden. Gelukkig is het zaterdag en niet druk op de weg, want we rijden samen met auto's en motoren slingerend door de bergen. Wij soms met snelheden van 45 kilometer per uur! Concentratie!
In de buurt van Strengen zijn de batterijen van mijn GPS bijna leeg. We draaien de weg af en zien een heerlijk terras bij hotel sur Post! Het is al 17:00 uur en we hebben zin in eten. Op het terras in de zon lekker gegeten. Colaatje erbij, want we moeten nog verder.
In Landeck gaan we op zoek naar de camping. Die is in mei helaas dicht ivm werkzaamheden. We gaan terug naar een soort outdoor centrum. Daar hebben we nu een appartement met 2 stapelbedden en een keukentje. Prima, maar zal wel lang onrustig blijven om ons heen.
1126 kilometer op de teller met dank aan de intercity naar Wenen!
Zondag 25 mei.
Heerlijk geslapen, van geen onrust gemerkt. We pakken eerst alles in en binden het op en aan de fiets. Dan gaan we voor aan de weg ontbijten. Om 10:30 uur verlaten we Landeck. Een deel van de etappe waarvan het boekje zegt, dat het een eenvoudige is tussen twee zware door. De eerste zware hebben we bedwongen met de trein, die hierna zien we morgen wel weer.
We beginnen met een paar forse klimmen! Hoezo eenvoudig? Langs de rivier de Inn gaan we verder omhoog en dan weer eens een beetje dalen. Het weer is prachtig en na een poosje is het lijf wakker. Een werkelijk wonderschoon landschap om ons heen! Naar beneden hebben we tijd om te kijken en als we stil staan om uit te hijgen ook! Een verkeerde schakeling en hup afstappen! In Ried zijn we toe aan koffie. Heerlijk in de zon! Dan komt het deel wat omschreven staat als 11 kilometer vals plat! Het dorp uit is eventjes een klimmetje van 4-5 %. Wat is dat toch? Na iedere stop moeten we gelijk op de pedalen!
Inmiddels weten we ook de herkomst van de uitdrukking vals plat! Het doet gemeen zeer in de benen! Ergens na Schonegg gaan we het water over. We nemen even pauze. De hond moet tenslotte ook uit! In de bloemenweide is het goed rusten. Dan kunnen we ook eens rustig al het moois in ons op nemen. Als we weer bij de fiets staan, komt de buurman van 2 slaapplekken terug weer langs. Hij heeft de Albergpass wel gefietst. Hij heeft tijdens de tocht regelmatig aan ons gedacht. Heel veel klimmen, maar vooral ook het dalen. Hij zei, dat het heel verstandig was geweest dat wij de trein hadden genomen. Wij zijn het met hem eens.
Dan gaan we weer. Wij voor het laatste stuk naar de camping, hij wil nog de Reschenpass over.
Als je eenmaal weet, dat het einde van de tocht van vandaag nadert, gaat het moeizamer! De bedoelde camping (Via Claudiasee) gaan we eerst voorbij. Dan moeten we over een brug, die helaas alleen met minimale steiging van 10 % te bereiken is. Tjemig! We halen het, natuurlijk!
We staan met de tent vlak langs de rivier met om ons heen enorme bergen! Wat wil een mens nog meer? Om ons heen campers met aanhangwagens waaruit of waarvan af enorme motorfietsen komen en ingereden worden. Het is hier in het Innertal fantastisch toeren met dat spul! Wij doen het met de benenwagen!
1163 kilometer op de teller. We zitten op 990 meter hoogte (de lucht wordt al wat ijler, hihi)
Maandag 26 mei
Slecht geslapen! Zo'n woest stromende rivier achter je hoofd langs, brengt geen rust! Waar komt al dat water toch vandaan! Dan verslapen we ons toch een beetje. Nou ja, we gaan wel zien hoever we komen vandaag. We halen koffie en onze bestelde broodjes op en beginnen met inpakken! Alles droog binnen en dan moeten we toch de regenjassen aan. Als we op pad willen worden we aangesproken door een oude man. Hij heeft allerlei goeie tips over routes en goedkope campings en houdt ons vrolijk aan de praat. Wij staan te verkleumen in de wind en zo af en toe een beetje regen. De man heeft het niet in de gaten. Hij zegt: dat ga ik mijn vrouw vertellen, dat ik 2 vrouwen heb ontmoet die op de fiets naar de paus gaan! Vooral respect, zegt hij, omdat wij niet meer de jongsten zijn! Pardon?......beetje gelijk heeft hij misschien wel!
Dan klimmen we uit de kuil waarin de camping ligt. Gelijk lastig! We gaan op weg! Even op het asfalt en dan, volgens de bordjes, onverhard! De route op de GPS blijkt op het asfalt te blijven, maar als we dat door hebben, zijn wij al bijna beneden. Over het kolkende water is een houten brug. Uit de tijd van de Romeinen! Mooie plek! Dan weten we nog niet wat ons te wachten staat. Om het dal weer uit te komen, eigenlijk zitten we aan de verkeerde kant van het water, moeten we een verschrikkelijk steil gravelpad omhoog. Het is zo steil, dat we samen de fiets met bagagekar omhoog moeten duwen. Sita loopt los, zodat er een fiets een beetje lichter is. Halverwege komen we een geplastificeerd A'4 tje tegen. Daarop staat waar de bus naar Nauders vertrekt en dat hij ook fietsen meeneemt naar boven. Als het ons gelukt is uit het dal te sjouwen, gaan we naar de bushalte. Over een uurtje komt 'ie. We blijven rustig zitten op een schattig rose rotan bankje. Als de bus van 14:00 uur komt, blijkt hij geen aanhanger te hebben. De buschauffeur vertelt ons, dat de volgende bus over 1 uur dat wel heeft. Oké, dan wachten we. Hij kijkt nog eens naar ons en zegt, kom op tassen eraf en inladen. Een ruime bagageruimte bied plaats voor aanhangers en tassen. De fietsen hangt de man rechtop aan de bus. Geweldig dat is nog een service. Voor € 3,80 slaan we 11 haarspeldbochten met een stijgingspercentage van 7 % of het alternatief door tunnels op de doorgaande weg over! Vinden wij na het avontuur van daarnet niet erg. In Nauders regent het echt. We gaan naar de bakker annex supermarkt en nemen een bak koffie. De hond moet buiten blijven en dat bevalt haar allerminst. Ze valt uit naar iedereen die aandacht aan haar besteed. Een echtpaar uit Nederland is ook onderweg. Stukje ouder dan wij en toch alle moeilijke stukken, die wij overslaan, gefietst! Knap! Als wij verder gaan moet de regenbroeken ook aan. Sita heeft geen zin en protesteert flink. Jammer, het moet! De route zegt: op en af. De benen willen niet. Gisteren was het heerlijk warm, nu hebben we het koud. En dat op en af.......pfff. We besluiten dat we niet ver gaan komen vandaag. Dan staan we ineens voor de Reschenpass! Net daar voor proberen we een slaapplek te vinden, maar dat lukt niet. We eten wat bananen, verzamelen moed en gaan weer verder. Als het niet wil.....dan wil het niet. Gek genoeg komen we wel vooruit! We komen bij het meer, de Reschensee. Prachtig om te zien. Is een stuwmeer en we hebben al diverse malen de tip gekregen, dat daar een kerktoren uit het water steekt. Bij het bouwen van de dam zijn diverse dorpen onder water komen te staan. We zien een beetje lullig uitziend torentje aan de overkant. Zal dit het zijn? Lijkt ons niet, onze verwachtingen zijn groter. Later zal blijken, dat dit het wel geweest moet zijn.....er komt geen andere toren meer.
We ploeteren voort langs het meer. Zelfs een stijging van 13 % is ons deel. Het is inmiddels droog, maar nog steeds koud. We zijn blij met onze regenkleding. De eerst volgende camping op de kaart belooft ons, dat we kunnen slapen in het hooi. Dat lijkt ons wel wat. Als we daar eindelijk aankomen, blijkt alles nog niet in bedrijf te zijn! Shit! We moeten hier even van herstellen, mentaal dan! Blijven staan is geen optie, dus hijsen we ons op de stalen rossen en gaan verder met het jammerende hondje achter ons aan. Achter de stuwdam is nog een camping, dan moet dat het maar zijn. We stoppen om een broodje te eten en de benen even rust te geven. Dan komt de dam in zicht samen met het gele bordje: umleitung! De omleiding zorgt voor een laatste krachtsinspanning omhoog! Naar beneden richting camping en dan blijken we daar onze tent op te kunnen zetten. Het is inmiddels 18:00 uur, we zijn moe en koud. Brood bestellen voor morgen en dan eerst de tent opzetten. Worden we al heel handig in! Binnen afzienbare tijd is ons bedje gespreid. Dicht tegen een muur, want het zal een koude nacht worden. Een prachtig verwarmde douche/toilet, etc ruimte biedt uitkomst. We nemen een warme douche en dan op naar de pizzeria: er moet pasta in!
Wij zijn weliswaar niet in kilometers opgeschoten, maar zijn beretrots op onszelf en elkaar!
1193 kilometer op de teller. We zitten op 1497 meter hoogte!
Vandaag rijden we naar Bludenz om daar de trein te nemen naar St. Anton am Arlberg. Een goed alternatief voor een loei zware tocht. Ik noem zo maar even:
20 kilometer vals plat,
1 kilometer 7-8 %
200 meter 11 %
600 meter 6-7 %
10 kilometer klim, eerste 4 kilometer 7-9 %
En dan laat ik alle kleine klimmetjes voor het gemak achterwege.
Gisteravond besloten wij, dat het ook deze keer verstandig was om de trein te nemen. Ondanks onze eerdere trein ervaring hadden wij deze keer goede hoop.
De route naar Bludenz is prachtig! Bergen om ons heen, weilanden met koeien die vrolijk klinkende bellen dragen, zonnetje en alweer de wind in de rug. Gisteren was mooi, vandaag nog mooier. Voordat we Bludenz inrijden laten we Sita nog even uit. Op een grasveld tussen de bergen kijken we naar de roofvogels, die ons laten zien hoe mooi ze zijn. Ook een rode wouw zit er weer bij!
Dan zijn we rond 13:00 uur bij het station. Alles gaat dicht, dus doen we het met een broodje bij de Dönner Kebab en een colaatje. Alle loketten zijn dicht, dus sta ik te prutsen bij een kaartjes automaat. Fiets, hondje, 2 volwassenen. Waar gingen we ook alweer heen? Oja, St.Anton. Blijken er 2 te zijn. Soort Krimpen a/d IJssel en aan de Lek. Alleen hier zitten er flinke bergen tussen. Effe goed kijken dus.
Gelukt! We vragen aan een plaatselijk uitziende mevrouw welk perron we op moeten. Zij wijst ons, maar dan blijken we na een kwartier toch verkeerd te staan! Andere St.Anton! Daar konden de fietsen zo ingereden worden. Je raadt het al, wij hebben weer een ingewikkelde trein.
Van perron 1 hijsen we ons naar perron 3. Gelukkig zijn de liften hier zo groot, dat wij er samen met de hele handel in kunnen. Veelbelovend!
Onze trein is een intercity naar Wenen. De eerste die aankomt, proberen we in te 'vliegen'. We worden teruggeroepen! Die fietsen en bagage mogen niet mee. De volgende trein! Fiets er uit en niet begrijpend rond kijkend, worden we aangesproken door een man op het perron. De volgende trein heeft een bagagewagen, later bleek dat je dat op het treinschema kon zien (gemist). Om 15:00 uur komt de goede trein aan. Een man op het perron, met fiets, heeft een reservering gedaan (wij niet), en we hopen met hem mee te kunnen 'liften'. Hij doet dit echter ook voor het eerst. De behulpzame man blijft bij ons. Ik zal jullie wel helpen, zegt hij.
Als de trein stopt, gaat er een enorme schuifdeur open, waar een fiets op getekend staat. Een enorme lege ruimte doemt voor ons op. Moet gek gaan, willen onze fietsen niet mee gaan met deze trein, gereserveerd of niet! Een man kijkt ons aan en vervolgens naar onze spullen. Begint gelijk te foeteren en te mopperen: niet gereserveerd! Te veel bagage! Alles moet van de fiets af, het is niet mijn verantwoording, voor die aanhanger moet je extra betalen, etc. Wij slopen ons systeem en geven de man alles aan. Hond uit de kar en wij gaan zitten! Pffff een half uurtje rustig om ons heen kijken, heerlijk. Wij komen tot de conclusie dat de man aan zijn pensioen toe is! Als de conducteur langs komt, blijkt dat we de verkeerde kaartjes hebben gekocht. Hij zegt iets over lokaal verkeer en een intercity. Geen idee wat dat dan betekent, maar we moeten iets bij betalen. Een interessant uitziend apparaat moet uitkomst bieden. Na een poosje prutsen komt hij er blijkbaar niet uit. We betalen 2 euro bij voor de aanhanger! Rib uit ons lijf!
Slingerend door de bergen en alsmaar klimmend, weten wij dat we een goed besluit hebben genomen.
Na een lange tunnel staan we ineens in St.Anton, de juiste! Ook hier zijn de liften groot genoeg! We verlaten het station en zijn met de man die wel had gereserveerd voor zijn fiets de enige aanwezige op zowel perron als station. Wij staan nog even te kijken waar we aangekomen zijn. De man blijft heen en weer lopen naar het toilet. Blaasproblemen?
Even zoeken welke kant we uitmoeten en dan gaan we. Vanaf Fliers, 14 kilometer vals plat.....naar beneden. Gelukkig is het zaterdag en niet druk op de weg, want we rijden samen met auto's en motoren slingerend door de bergen. Wij soms met snelheden van 45 kilometer per uur! Concentratie!
In de buurt van Strengen zijn de batterijen van mijn GPS bijna leeg. We draaien de weg af en zien een heerlijk terras bij hotel sur Post! Het is al 17:00 uur en we hebben zin in eten. Op het terras in de zon lekker gegeten. Colaatje erbij, want we moeten nog verder.
In Landeck gaan we op zoek naar de camping. Die is in mei helaas dicht ivm werkzaamheden. We gaan terug naar een soort outdoor centrum. Daar hebben we nu een appartement met 2 stapelbedden en een keukentje. Prima, maar zal wel lang onrustig blijven om ons heen.
1126 kilometer op de teller met dank aan de intercity naar Wenen!
Zondag 25 mei.
Heerlijk geslapen, van geen onrust gemerkt. We pakken eerst alles in en binden het op en aan de fiets. Dan gaan we voor aan de weg ontbijten. Om 10:30 uur verlaten we Landeck. Een deel van de etappe waarvan het boekje zegt, dat het een eenvoudige is tussen twee zware door. De eerste zware hebben we bedwongen met de trein, die hierna zien we morgen wel weer.
We beginnen met een paar forse klimmen! Hoezo eenvoudig? Langs de rivier de Inn gaan we verder omhoog en dan weer eens een beetje dalen. Het weer is prachtig en na een poosje is het lijf wakker. Een werkelijk wonderschoon landschap om ons heen! Naar beneden hebben we tijd om te kijken en als we stil staan om uit te hijgen ook! Een verkeerde schakeling en hup afstappen! In Ried zijn we toe aan koffie. Heerlijk in de zon! Dan komt het deel wat omschreven staat als 11 kilometer vals plat! Het dorp uit is eventjes een klimmetje van 4-5 %. Wat is dat toch? Na iedere stop moeten we gelijk op de pedalen!
Inmiddels weten we ook de herkomst van de uitdrukking vals plat! Het doet gemeen zeer in de benen! Ergens na Schonegg gaan we het water over. We nemen even pauze. De hond moet tenslotte ook uit! In de bloemenweide is het goed rusten. Dan kunnen we ook eens rustig al het moois in ons op nemen. Als we weer bij de fiets staan, komt de buurman van 2 slaapplekken terug weer langs. Hij heeft de Albergpass wel gefietst. Hij heeft tijdens de tocht regelmatig aan ons gedacht. Heel veel klimmen, maar vooral ook het dalen. Hij zei, dat het heel verstandig was geweest dat wij de trein hadden genomen. Wij zijn het met hem eens.
Dan gaan we weer. Wij voor het laatste stuk naar de camping, hij wil nog de Reschenpass over.
Als je eenmaal weet, dat het einde van de tocht van vandaag nadert, gaat het moeizamer! De bedoelde camping (Via Claudiasee) gaan we eerst voorbij. Dan moeten we over een brug, die helaas alleen met minimale steiging van 10 % te bereiken is. Tjemig! We halen het, natuurlijk!
We staan met de tent vlak langs de rivier met om ons heen enorme bergen! Wat wil een mens nog meer? Om ons heen campers met aanhangwagens waaruit of waarvan af enorme motorfietsen komen en ingereden worden. Het is hier in het Innertal fantastisch toeren met dat spul! Wij doen het met de benenwagen!
1163 kilometer op de teller. We zitten op 990 meter hoogte (de lucht wordt al wat ijler, hihi)
Maandag 26 mei
Slecht geslapen! Zo'n woest stromende rivier achter je hoofd langs, brengt geen rust! Waar komt al dat water toch vandaan! Dan verslapen we ons toch een beetje. Nou ja, we gaan wel zien hoever we komen vandaag. We halen koffie en onze bestelde broodjes op en beginnen met inpakken! Alles droog binnen en dan moeten we toch de regenjassen aan. Als we op pad willen worden we aangesproken door een oude man. Hij heeft allerlei goeie tips over routes en goedkope campings en houdt ons vrolijk aan de praat. Wij staan te verkleumen in de wind en zo af en toe een beetje regen. De man heeft het niet in de gaten. Hij zegt: dat ga ik mijn vrouw vertellen, dat ik 2 vrouwen heb ontmoet die op de fiets naar de paus gaan! Vooral respect, zegt hij, omdat wij niet meer de jongsten zijn! Pardon?......beetje gelijk heeft hij misschien wel!
Dan klimmen we uit de kuil waarin de camping ligt. Gelijk lastig! We gaan op weg! Even op het asfalt en dan, volgens de bordjes, onverhard! De route op de GPS blijkt op het asfalt te blijven, maar als we dat door hebben, zijn wij al bijna beneden. Over het kolkende water is een houten brug. Uit de tijd van de Romeinen! Mooie plek! Dan weten we nog niet wat ons te wachten staat. Om het dal weer uit te komen, eigenlijk zitten we aan de verkeerde kant van het water, moeten we een verschrikkelijk steil gravelpad omhoog. Het is zo steil, dat we samen de fiets met bagagekar omhoog moeten duwen. Sita loopt los, zodat er een fiets een beetje lichter is. Halverwege komen we een geplastificeerd A'4 tje tegen. Daarop staat waar de bus naar Nauders vertrekt en dat hij ook fietsen meeneemt naar boven. Als het ons gelukt is uit het dal te sjouwen, gaan we naar de bushalte. Over een uurtje komt 'ie. We blijven rustig zitten op een schattig rose rotan bankje. Als de bus van 14:00 uur komt, blijkt hij geen aanhanger te hebben. De buschauffeur vertelt ons, dat de volgende bus over 1 uur dat wel heeft. Oké, dan wachten we. Hij kijkt nog eens naar ons en zegt, kom op tassen eraf en inladen. Een ruime bagageruimte bied plaats voor aanhangers en tassen. De fietsen hangt de man rechtop aan de bus. Geweldig dat is nog een service. Voor € 3,80 slaan we 11 haarspeldbochten met een stijgingspercentage van 7 % of het alternatief door tunnels op de doorgaande weg over! Vinden wij na het avontuur van daarnet niet erg. In Nauders regent het echt. We gaan naar de bakker annex supermarkt en nemen een bak koffie. De hond moet buiten blijven en dat bevalt haar allerminst. Ze valt uit naar iedereen die aandacht aan haar besteed. Een echtpaar uit Nederland is ook onderweg. Stukje ouder dan wij en toch alle moeilijke stukken, die wij overslaan, gefietst! Knap! Als wij verder gaan moet de regenbroeken ook aan. Sita heeft geen zin en protesteert flink. Jammer, het moet! De route zegt: op en af. De benen willen niet. Gisteren was het heerlijk warm, nu hebben we het koud. En dat op en af.......pfff. We besluiten dat we niet ver gaan komen vandaag. Dan staan we ineens voor de Reschenpass! Net daar voor proberen we een slaapplek te vinden, maar dat lukt niet. We eten wat bananen, verzamelen moed en gaan weer verder. Als het niet wil.....dan wil het niet. Gek genoeg komen we wel vooruit! We komen bij het meer, de Reschensee. Prachtig om te zien. Is een stuwmeer en we hebben al diverse malen de tip gekregen, dat daar een kerktoren uit het water steekt. Bij het bouwen van de dam zijn diverse dorpen onder water komen te staan. We zien een beetje lullig uitziend torentje aan de overkant. Zal dit het zijn? Lijkt ons niet, onze verwachtingen zijn groter. Later zal blijken, dat dit het wel geweest moet zijn.....er komt geen andere toren meer.
We ploeteren voort langs het meer. Zelfs een stijging van 13 % is ons deel. Het is inmiddels droog, maar nog steeds koud. We zijn blij met onze regenkleding. De eerst volgende camping op de kaart belooft ons, dat we kunnen slapen in het hooi. Dat lijkt ons wel wat. Als we daar eindelijk aankomen, blijkt alles nog niet in bedrijf te zijn! Shit! We moeten hier even van herstellen, mentaal dan! Blijven staan is geen optie, dus hijsen we ons op de stalen rossen en gaan verder met het jammerende hondje achter ons aan. Achter de stuwdam is nog een camping, dan moet dat het maar zijn. We stoppen om een broodje te eten en de benen even rust te geven. Dan komt de dam in zicht samen met het gele bordje: umleitung! De omleiding zorgt voor een laatste krachtsinspanning omhoog! Naar beneden richting camping en dan blijken we daar onze tent op te kunnen zetten. Het is inmiddels 18:00 uur, we zijn moe en koud. Brood bestellen voor morgen en dan eerst de tent opzetten. Worden we al heel handig in! Binnen afzienbare tijd is ons bedje gespreid. Dicht tegen een muur, want het zal een koude nacht worden. Een prachtig verwarmde douche/toilet, etc ruimte biedt uitkomst. We nemen een warme douche en dan op naar de pizzeria: er moet pasta in!
Wij zijn weliswaar niet in kilometers opgeschoten, maar zijn beretrots op onszelf en elkaar!
1193 kilometer op de teller. We zitten op 1497 meter hoogte!
-
26 Mei 2014 - 21:35
Rianne:
Hallo Yvonne en Irene,
wat een prestatie zeg van jullie! en jullie hebben groot gelijk dat je de trein af en toe pakt. Jullie hebben nu eenmaal vakantie en dan kun je doen en laten wat je wilt..Groetjes vanaf hier!! X -
26 Mei 2014 - 21:53
Tonnie En Dries:
Meiden meiden meiden, wat een respect hebben we voor jullie en die trein.....VERSTANDIG! Heel veel succes nog voor de rest van se geweldige reis. Dikke knuffel van ons! -
26 Mei 2014 - 21:57
Truus:
wat leuk jullie door oostenrijk te volgen veel op de skies gestaan dus ja bergen.
nauders was mijn eerste skivakantie.
gr
-
26 Mei 2014 - 22:11
Charles:
Hallo meiden
Inmiddels weer wat bijgekomen? Zing wat onderweg,dat houdt de moed erin.
Van dat woeste water kan een gevolg zijn van de overstromingen in Kroatië. Dat gaat wel weer over.
De Dolemiete(rs)n zijn het verlengstuk van de Alpen.
Knap om alles toch door te zetten. Als ik het zo lees krijg ik zelfs zadelpijn.
Maar doe alles rustig aan.De Paus is toch weg dus heb je nog alle tijd.
Succes verder.
Groeten. -
26 Mei 2014 - 22:54
Anneke:
Wat een beenspieren kweken jullie zo!! Respect! X -
27 Mei 2014 - 00:19
Riet:
Allemachtig..... wat een reis ...heb wel beetje medelijden met jullie benen maar het gaat jullie vast lukken...je bent er bijna!!! Het weer is hier ook koud gaat op en neer.
Fijne reis nog verder veel liefs dikke knuf ook voor Sita :-) -
27 Mei 2014 - 06:59
Ingrid:
Heel veel respect!! Leuk om te lezen dat het best goed gaat. Nog heel veel veilige kilometers gewenst. Groetjes Remco en Ingrid -
27 Mei 2014 - 11:49
Marga:
Super, wat een avontuur. Ik hoop dat het mooie weer snel gaat komen. Regen en kou zijn echt niet fijn.
En wat gaat het snel, zo'n eind al op weg! -
27 Mei 2014 - 19:04
J En J:
he meiden, geweldige reis nog steeds. volgens mij goede keus om af en toe te treinen. Ik herken een aantal plaatsen van vk en dat is best pittig fietsen. nog heel veel plezier. xx J en J -
27 Mei 2014 - 21:46
Conny:
Hallo dames,
Ff dit....TOP TOP TOP, ik vind het hartstikke goed wat jullie al bereikt hebben, super,
Ja die treinen mot je altyd reserveren,drama, ff een tip, als je +_ 3 dagen van te voren reserveerd dan krijg je meestal veel korting in Duitsland. Wat een avontuur he, ben toch wel heel jaloers hoor!! Nou Suc 6 ! Groetjes uit krimpen. Conny en Guido
-
27 Mei 2014 - 21:50
Conny:
Enne in italy prachtige fiets paden langs rivier, en heeeeel veeeel appels en peren, dikke kus Conny -
28 Mei 2014 - 15:12
Pascal:
Respect! Worden er binnenkort weer wat nieuwe foto's bijgeplaatst? -
28 Mei 2014 - 16:53
Mirjam:
Grappig dat jullie ook zo teleur gesteld zijn als je bij die Reschenpas die beruchte Kerktoren in het water zien. Rob heeft dat ook telkens als we er langs komen. Die camping met pizzeria zijn wij vorig jaar geweest toen wij voor de proef een rondje dachten warm te rijden rondom de reschensee. En ja dat viel nog erg tegen. Pittige klimmingen. De Stelvio daarna stelde ineens niet meer zoveel voor. Ha ha
Maar respect dames voor wat jullie doen. Alleen is Rob nu zo enthousiast dat die dat ook over een paar jaar wil gaan doen. Hi hi Nou ja, we zien wel tegen die tijd.
We zullen elkaar niet treffen in de Dolomieten want jullie gaan wel erg hard. Knap hoor
groetjes en have fun. Dikke knuffel aan Sita. Het oudje moet het toch ook allemaal maar doorstaan. -
28 Mei 2014 - 21:23
Ben Scheffel:
Hoi meiden,
Wat leuk om jullie avonturen op deze manier te volgen. We vinden het heel knap dat jullie het zo goed doen. GROTE KLASSE! Zijn de remmen inmiddels weer op orde? Nu op weg naar de Paus? Wellicht heeft hij voor jullie een wijntje klaar staan. Hoe dan ook, hou vol en zorg dat je onderweg blijft genieten. Veel liefs van ons en tot het volgende verhaal, Lia en Ben. -
29 Mei 2014 - 14:21
Lia Van Wel:
Hallo Yvonne en Irene
Ik heb jullie verslag van Truus doorgestuurd gekregen, helemaal te gek wat jullie meemaken,
Er zijn inderdaad twee St.Antons t.w. 1 in Tirol en 1 in Karintie. Succes verder.
Gr.Lia -
29 Mei 2014 - 18:47
Hannie Nooijen:
Hoi lieverds,
Allemachtig wat een onderneming en wat een conditie hebben jullie. Ik heb veel bewondering voor jullie uithoudingsvermogen. Goed idee om ook soms de trein te nemen, die benen van jullie kunnen wel wat rust gebruiken af en toe. Heel veel liefs, Hannie -
30 Mei 2014 - 21:07
Leen En Ank:
Wij nemen onze petjes voor jullie af.
Doen het jullie niet na.
Wachten met spanning de volgende reisverslagen af.
Groetjes de(buurtjes)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
